Ο σημερινός
βιομηχανικός κόσμος βασίζεται στην ενέργεια κι εδώ και περίπου δυο αιώνες
κάποιες απ' τις μεγαλύτερες εταιρείες του πλανήτη δραστηριοποιούνται ακριβώς
στην ενέργεια. Και καθόλου τυχαίο δεν είναι που σε πολλές χώρες, ασφαλώς και
στην Ελλάδα, υπάρχει στενή σύνδεση του χώρου της ενέργειας με το χώρο της
ενημέρωσης.
Στον
ηλεκτρισμό στην Ελλάδα εδώ και πάνω από μια 10ετία ζούμε ένα θέατρο του
παραλόγου, με την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας να δίνει τη δυνατότητα σε
ιδιώτες να μπουν στην ηλεκτροπαραγωγή και να επιλέγουν να μπουν σε μονάδες
φυσικού αερίου, εκεί.. όπου με μικρό ύψος επένδυσης και μικρό κατασκευαστικό
χρόνο μπορεί κανείς να έχει πολλά εγκατεστημένα MW. Οι επενδύσεις ωστόσο
ατύχησαν, επειδή η 3η πετρελαϊκή κρίση εκτόξευσε τις τιμές του πετρελαίου το
2008, συμπαρασύροντας τις τιμές του φυσικού αερίου και κάνοντας την
ηλεκτροπαραγωγή με αέριο εξαιρετικά ακριβή. Σ' όλη την Ευρώπη είδαμε την
ηλεκτροπαραγωγή με αέριο να υποχωρεί τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο στην Ελλάδα.
Και είδαμε και την ύφεση να μειώνει τη ζήτηση ηλεκτρισμού.
Στην Ελλάδα
απ' το 2010 είχαμε τη χρεοκοπία της χώρας, με αποτέλεσμα την ακόμα πιο μεγάλη
μείωση της ζήτησης ηλεκτρισμού, οπότε οι ιδιωτικές μονάδες, με καύσιμο που δεν
χρησιμοποιείται πουθενά για την κάλυψη του φορτίου βάσης, βρέθηκαν και χωρίς
φυσικό αντικείμενο, χωρίς πελάτες. Σε τέτοιες περιπτώσεις ψάχνει κανείς, με
επικοινωνιακή διαχείριση, να κατασκευάσει υπεύθυνους της αποτυχίας κι ο εύκολος
στόχος βρέθηκε: φταίει το "μονοπώλιο" της ΔΕΗ στο λιγνίτη, αν ιδιώτες
αποκτήσουν μερίδιο των λιγνιτών της ΔΕΗ, θα υπάρχει "ανταγωνισμός"
στην αγορά. Ή, διαφορετικά, δεν έχει σημασία που όταν έκαναν τις
"επενδύσεις" γνώριζαν πως δεν θα μπουν στο φορτίο βάσης, το οποίο θα
παρέμενε στο λιγνίτη, με το "έτσι θέλω" κάποιοι αποφάσισαν πως πρέπει
να μπουν στο λιγνίτη. Όχι όμως με επενδύσεις, αλλά παίρνοντας τις έτοιμες
μονάδες και ορυχεία της ΔΕΗ. Με το σάπιο πολιτικό σύστημα που κυβερνούσε τη
χώρα έκοψαν κι έραψαν ένα νόμο σαλαμοποίησης της ΔΕΗ, τον πέρασαν από θερινό
τμήμα της Βουλής με κατάλληλες προσθαφαιρέσεις βουλευτών και βουρ για το ψαχνό!
Αλλά δεν πρόκαναν ...
Η γκρίνια
λοιπόν καλά κρατεί και είδαμε στο Κυριακάτικο Βήμα της 7/6 άλλο ένα "στημένο"
δημοσίευμα, με τίτλο "Καμπανάκι Βρυξελλών για τα ενεργειακά μονοπώλια" όπου
αλιεύσαμε "μαργαριτάρια": ...
Πως "η
είδηση είναι ότι επίκειται νέα καταδικαστική απόφαση κατά της ΔΕΗ από το
Ευρωδικαστήριο επειδή κατέχει το μονοπώλιο, έχοντας το αποκλειστικό δικαίωμα
εκμετάλλευσης του καυσίμου (το 98% του συνόλου των αποθεμάτων της χώρας που
ανήκουν στο κράτος)" ή πως "οι
ιδιωτικές μονάδες φυσικού αερίου επέτρεψαν στη ΔΕΗ να αποσύρει παλαιές,
αντιοικονομικές και ρυπογόνες πετρελαϊκές μονάδες, εξοικονομώντας σε ετήσια
βάση 200 εκατ. ευρώ για τους καταναλωτές". Πρέπει λοιπόν να
δώσουμε μια αναμνηστική πλακέτα επιβράβευσης στη συντάκτρια του Βήματος,
που
μέτρησε τ' αποθέματα και βρήκε πως η ΔΕΗ έχει το 98%, είναι ό,τι πιο
αστείο έχουμε διαβάσει τα τελευταία 15 χρόνια. Την επόμενη φορά, που θα
της δώσουν να
υπογράψει ένα έτοιμο δημοσίευμα, ας προσέχει καλύτερα πού βάζει την
υπογραφή
της. Αν διάβαζε το ιστολόγιο θα είχε δει πόσα είναι τα αποθέματα στερεών
καυσίμων της χώρας και πού ανήκουν. Και να δώσουμε μια ακόμα αναμνηστική
πλακέτα στους "καλούς" εκείνους ανθρώπους, που έσωσαν και τη ΔΕΗ και
τους καταναλωτές. Αν ο κάποτε θεωρούμενος ως
"έγκυρος" τύπος δεν είχε φθάσει σε τέτοια κατάπτωση ίσως ακόμα να άντεχε
κυκλοφοριακά, αλλά πλέον οι πωλήσεις φύλλων είναι εντελώς
αποκαρδιωτικές.
Να θυμίσουμε
λοιπόν καταρχήν πως για το σήριαλ της υπόθεσης των λιγνιτών στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο τα είχαμε πει τον περασμένο Ιούλιο, όταν σε δυο διαδοχικές αναρτήσεις παρουσιάσαμε τις
αποφάσεις που εκδόθηκαν τότε. Αλλά δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανέναν η ουσία,
πως στην Ελλάδα λιγνιτικά κοιτάσματα εκμεταλλεύονται εδώ κι 70 χρόνια και
ιδιώτες, στη Βεύη και την Αχλάδα της Φλώρινας, εξαιρετικά κοιτάσματα, καλύτερης
ποιότητας απ' τα κοιτάσματα της ΔΕΗ και τ' αποτελέσματα τα είδαμε: το ορυχείο της Βεύης έκλεισε το 2000 και το ορυχείο της Αχλάδας τα κατάφερε να κλείσει το
2010 κι από τότε να κάνει διαρκώς νέες διανοίξεις, εκτοξεύοντας το κόστος και
δημιουργώντας σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα στην περιοχή. Ακούσαμε μάλιστα,
αλλά δεν καταφέραμε να το διασταυρώσουμε και μόνο η ΔΕΗ κι ο ΑΔΜΗΕ το
γνωρίζουν, πως κάποια στιγμή φέτος ο ΑΗΣ Μελίτης ήταν πολύ ακριβός και δεν
μπορούσε να μπει σε σειρά λειτουργίας μονάδων, ακριβώς λόγω του υψηλού κόστους
καυσίμου, οι εισαγωγές ηλεκτρισμού ήταν πιο φθηνές. Και μιλούμε για την πιο
σύγχρονη λιγνιτική μονάδα της χώρας. Ο λιγνίτης τελικά είναι πολύ σοβαρή
υπόθεση για να ασχολούνται μαζί του οι ιδιώτες.
Σήμερα
λοιπόν θα δούμε το πόσος "ανταγωνισμός" υπάρχει σε μια άλλη αγορά
λιγνίτη, στη Γερμανική αγορά, με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία
που δίνει η Ένωση Γερμανών
Παραγωγών Λιγνίτη, η DEBRIV. Στη Γερμανία υπάρχουν τρεις κύριες ζώνες
λιγνίτη, μια στην πρώην Δυτική και δυο στην πρώην Ανατολική Γερμανία:
η ζώνη του Ρήνου και του Ρουρ στα ΒΔ της χώρας, η ζώνη της κεντρικής
Γερμανίας, σε μια κατεύθυνση ΒΔ-ΝΑ περίπου απ' το Μπραουνσβάιχ μέχρι τη
Λειψία
και η ζώνη της Λουσατίας (Lausitz), στα ανατολικά σύνορα της χώρας. Στη
ζώνη του Ρήνου (Βόρεια
Ρηνανία-Βεστφαλία) δραστηριοποιείται η RWE, στην κεντρική Γερμανία
δραστηριοποιούνται η Mibrag και η Romonta, στη Λουσατία
δραστηριοποιείται η Vattenfall.
Υπάρχει επίσης η LMBV, μια κρατική εταιρεία που ασχολείται με την
ανάπλαση
εδαφών παλαιών ορυχείων της Ανατολικής Γερμανίας. Η Romonta παράγει
λιγνίτη σε
ένα δικό της ορυχείο για την παραγωγή βιομηχανικού ορυκτού κηρού,
απευθύνεται
στη χημική βιομηχανία. Οι υπόλοιπες τρεις, RWE - Vattenfall - Mibrag,
έχουν από
μια περιοχή η κάθε μια και παράγουν λιγνίτη για ηλεκτροπαραγωγή και με
συμπαραγωγή ηλεκτρισμού-θερμότητας.
Η μεγάλη
εταιρεία του κλάδου είναι ασφαλώς η RWE, η εταιρεία που εκμεταλλεύεται το
λιγνίτη της πρώην Δυτικής Γερμανίας. Μεγαλύτερος μέτοχος της RWE, με 15%, είναι η
Τοπική Αυτοδιοίκηση της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (RWEB GmbH) και δεύτερος,
με 5%, η γνωστή επενδυτική τράπεζα Blackrock. Αυτή λοιπόν η πολύ μεγάλη
εταιρεία παράγει περισσότερο απ' το μισό λιγνίτη της Γερμανίας και το σύνολο
του λιγνίτη της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, που πληθυσμιακά είναι το μεγαλύτερο ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας,
με περίπου 18 εκατομμύρια κατοίκους, σχεδόν δυο φορές τον πληθυσμό της Ελλάδας.
Η RWE έχει
επίσης περισσότερη εγκατεστημένη ισχύ στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία απ' ότι όλες
οι υπόλοιπες εταιρείες μαζί, με 11.366MW, πολύ περισσότερα απ' τη συνολική
εγκατεστημένη θερμική ισχύ της Ελλάδας. Εκμεταλλεύεται τρία μεγάλα
λιγνιτωρυχεία στην περιοχή, το Hambach, το Inden και το Garzweiler. Διανοήθηκε ποτέ κανείς
στην ΕΕ να θέσει θέμα σαλαμοποίησης της RWE σε δυο ή και τρία
κομμάτια, προκειμένου τα ορυχεία και οι σταθμοί να "ανταγωνίζονται"
μεταξύ τους; Δεν έχει μήπως η RWE το αποκλειστικό δικαίωμα πρόσβασης στο
λιγνίτη της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας; Γιατί άραγε αυτό δεν ενοχλεί την ακόμα
πιο μεγάλη ενεργειακή εταιρεία της Γερμανίας, την Ε.Οn; Ή κάποιο άλλο
"ανταγωνιστή", στην "ελεύθερη αγορά";
Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite!
Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση!
Και
ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη
ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε.
Στο
εξευτελιστικό 30% έπεσε η συμμετοχή του λιγνίτη στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής
τον Απρίλιο 2015, αλλά κάποιοι εξακολουθούν να
βλέπουν φαντάσματα, να βάζουν μπροστά τους δανειστές και να ζητούν ακόμα
μια φορά την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, τη σαλαμοποίησή της και το ξεπούλημα της
"μικρής ΔΕΗ". Βλέπουν ακόμα "μονοπώλια" στο λιγνίτη, την
ώρα που το 70% του ηλεκτρισμού καλύπτεται από άλλες πηγές. Τη δική τους
ανικανότητα να μπουν στην κάλυψη του 70% την ξορκίζουν με φανταστικούς εχθρούς,
καθώς ποτέ δεν έφυγε απ' το μυαλό τους ο μύχιος πόθος τους: η λεηλασία της
περιουσίας που συσσωρεύθηκε απ' το 1950 με τη συνεισφορά του Ελληνικού λαού, με
το δημόσιο χρήμα, να πάρουν έτοιμες επενδύσεις δισεκατομμυρίων χωρίς να βάλουν
βαθιά το χέρι στην τσέπη και να μπουν στην κάλυψη του ανελαστικού φορτίου
βάσης, αυτό που υπάρχει ακόμα στη χρεοκοπημένη Ελλάδα των μνημονίων, αυτό που
μπαίνει κάθε μέρα στα Ελληνικά νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις.
Όλα πάντα
"για το καλό μας" γίνονται στην ΕΕ, αλλά πώς γίνεται και οι πλούσιοι
γίνονται ολοένα και πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, αυτό δεν κάνουν τον κόπο να μας
το εξηγήσουν.