Δεν φαίνεται ότι έχει κλείσει τουλάχιστον για την Edison το θέμα της σύμπραξης με τη ΔΕΗ,
και παρά την εντύπωση που άφησε προ ημερών ο επικεφαλής της τελευταίας
Μ. Παναγιωτάκης, το ζήτημα παραμένει ανοικτό, με επόμενο σταθμό το
συνέδριο του Economist της επόμενης εβδομάδας.
Εκεί, εκμεταλλευόμενος τη παρουσία στο ίδιο πάνελ με τον κ. Παναγιωτάκη, ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Edison Ρομπέρτο Ποτί, θα του θέσει πιθανότατα το θέμα, αναθερμαίνοντας την κουβέντα για τη μεταξύ τους συνεργασία, για την οποία τις τελευταίες ημέρες δόθηκε η εντύπωση πως έχει οριστικά ναυαγήσει.
Αφορμή στάθηκαν τα όσα είπε τη περασμένη εβδομάδα στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο κ. Παναγιωτάκης, σύμφωνα με τον οποίο υπήρξε πρόταση και..
συζητήσεις για συμμετοχή της Εdison στη μονάδα "Μελίτη 2" της Φλώρινας, η οποία δεν προχώρησε γιατί η EDF που ελέγχει την ιταλική εταιρεία δεν επενδύει σε λιγνίτες.
Το θέμα είναι ότι η άποψη αυτή του προέδρου της ΔΕΗ δεν σημαίνει πως ταυτίζεται αναγκαστικά και με την άποψη της κυβέρνησης πάνω στο θέμα των συμπράξεων, που ως γνωστό τις στηρίζει και τις προωθεί ως αντίβαρο στο κίνδυνο να επανέλθουν οι πιέσεις από τη Κομισιόν για πώληση μονάδων.
«Σωστό ήταν αυτό που επεσήμανε ο κ. Παναγιωτάκης για την EDF, πράγματι οι Γάλλοι δεν ενδιαφέρονται να επενδύσουν στο λιγνίτη και τον άνθρακα όπως άλλωστε αυτή τη στιγμή κάθε ευρωπαϊκή εταιρεία για τους γνωστούς λόγους που συνδέονται με τις εκπομπές CO2», παραδέχονται οι συνομιλητές μας.
«Δεν κάνεις ωστόσο μια κοινοπραξία μόνο και μόνο για να φτιάξεις μια καινούργια μονάδα. Μπορεί να γίνει κι αυτό, αλλά ο βασικός λόγος μιας σύμπραξης είναι άλλος», προσθέτουν. Και θυμίζουν πως η αρχική ιδέα της σύμπραξης με τη ΔΕΗ, βασίσθηκε στη δημιουργία ενός κοινού σχήματος όπου θα εισφέρονταν διάφορα πάγια (λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες εκ μέρους της ΔΕΗ, φυσικού αερίου εκ μέρους του ιδιώτη), και μόνο στο βάθος του τούνελ, θα υπήρχε ως δέσμευση η κατασκευή ενός νέου σταθμού, της «Μελίτης 2».
Επομένως; Επομένως, αρκετοί αποδίδουν τις δηλώσεις Παναγιωτάκη σε ένα υπαρκτό και διαπιστωμένο από καιρό γεγονός. Την αρχική αρνητική θέση στο θέμα των συμπράξεων, η οποία όμως στη πορεία, και υπό τις πιέσεις του πολιτικού του προϊσταμένου Παναγιώτη Σκουρλέτη, ως ένα βαθμό περιορίστηκε. Όπως ωστόσο φαίνεται, δεν έπαψε ουδέποτε να υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο ανδρών. Αρκεί να αναθερθεί ότι, όταν ερωτάται ο κ. Παναγιωτάκης για την προοπτική να εισφερθούν υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ σε ενα κοινό σχήμα, προϋπόθεση που έχει τεθεί από τους ιδιώτες για να έχει νόημα η θρυλούμενη σύμπραξη, απαντά "εγώ δεν το είπα ποτέ αυτό".
Προς το παρόν πάντως η συζήτηση σέρνεται με ρυθμό χελώνας, δίχως να έχει προχωρήσει σε ζητήματα ουσίας, δείγμα ακριβώς του ότι διάθεση από τη ΔΕΗ, στο συγκεκριμένο θέμα, δεν υπάρχει.
http://energypress.gr
Εκεί, εκμεταλλευόμενος τη παρουσία στο ίδιο πάνελ με τον κ. Παναγιωτάκη, ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Edison Ρομπέρτο Ποτί, θα του θέσει πιθανότατα το θέμα, αναθερμαίνοντας την κουβέντα για τη μεταξύ τους συνεργασία, για την οποία τις τελευταίες ημέρες δόθηκε η εντύπωση πως έχει οριστικά ναυαγήσει.
Αφορμή στάθηκαν τα όσα είπε τη περασμένη εβδομάδα στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο κ. Παναγιωτάκης, σύμφωνα με τον οποίο υπήρξε πρόταση και..
συζητήσεις για συμμετοχή της Εdison στη μονάδα "Μελίτη 2" της Φλώρινας, η οποία δεν προχώρησε γιατί η EDF που ελέγχει την ιταλική εταιρεία δεν επενδύει σε λιγνίτες.
Το θέμα είναι ότι η άποψη αυτή του προέδρου της ΔΕΗ δεν σημαίνει πως ταυτίζεται αναγκαστικά και με την άποψη της κυβέρνησης πάνω στο θέμα των συμπράξεων, που ως γνωστό τις στηρίζει και τις προωθεί ως αντίβαρο στο κίνδυνο να επανέλθουν οι πιέσεις από τη Κομισιόν για πώληση μονάδων.
«Σωστό ήταν αυτό που επεσήμανε ο κ. Παναγιωτάκης για την EDF, πράγματι οι Γάλλοι δεν ενδιαφέρονται να επενδύσουν στο λιγνίτη και τον άνθρακα όπως άλλωστε αυτή τη στιγμή κάθε ευρωπαϊκή εταιρεία για τους γνωστούς λόγους που συνδέονται με τις εκπομπές CO2», παραδέχονται οι συνομιλητές μας.
«Δεν κάνεις ωστόσο μια κοινοπραξία μόνο και μόνο για να φτιάξεις μια καινούργια μονάδα. Μπορεί να γίνει κι αυτό, αλλά ο βασικός λόγος μιας σύμπραξης είναι άλλος», προσθέτουν. Και θυμίζουν πως η αρχική ιδέα της σύμπραξης με τη ΔΕΗ, βασίσθηκε στη δημιουργία ενός κοινού σχήματος όπου θα εισφέρονταν διάφορα πάγια (λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες εκ μέρους της ΔΕΗ, φυσικού αερίου εκ μέρους του ιδιώτη), και μόνο στο βάθος του τούνελ, θα υπήρχε ως δέσμευση η κατασκευή ενός νέου σταθμού, της «Μελίτης 2».
Επομένως; Επομένως, αρκετοί αποδίδουν τις δηλώσεις Παναγιωτάκη σε ένα υπαρκτό και διαπιστωμένο από καιρό γεγονός. Την αρχική αρνητική θέση στο θέμα των συμπράξεων, η οποία όμως στη πορεία, και υπό τις πιέσεις του πολιτικού του προϊσταμένου Παναγιώτη Σκουρλέτη, ως ένα βαθμό περιορίστηκε. Όπως ωστόσο φαίνεται, δεν έπαψε ουδέποτε να υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο ανδρών. Αρκεί να αναθερθεί ότι, όταν ερωτάται ο κ. Παναγιωτάκης για την προοπτική να εισφερθούν υδροηλεκτρικές μονάδες της ΔΕΗ σε ενα κοινό σχήμα, προϋπόθεση που έχει τεθεί από τους ιδιώτες για να έχει νόημα η θρυλούμενη σύμπραξη, απαντά "εγώ δεν το είπα ποτέ αυτό".
- Ο μεν Παναγιωτάκης περιορίζει το ζήτημα στο θέμα της κατασκευής νέων μονάδων, ο δε, υπουργός θεωρεί ότι οι συμπράξεις συνιστούν στρατηγική κυβερνητική επιλογή προκειμένου να μειωθεί το μερίδιο της ΔΕΗ και να ικανοποιηθεί η σχετική μνημονιακή απαίτηση.
- Ο μεν πρόεδρος της ΔΕΗ σε μια προσπάθεια να προστατεύσει το λιγνιτικό και υδροηλεκτρικό "οπλοστάσιο" της επιχείρησης, δείχνει να επιλέγει τις συμπράξεις στον τομέα της εμπορίας, και όχι στη παραγωγή. Το σκεπτικό του μοιάζει να είναι ότι έτσι αφενός θα επιτευχθεί ο στόχος μείωσης κατά 50% του μεριδίου της ΔΕΗ στον τομέα της λιανικής, αφετέρου αποσύροντας μερικές πεπαλαιωμένες μονάδες μπορεί εύκολα να πετύχει και τον αντίστοιχο στόχο μείωσης του μεριδίου της στον τομέα της παραγωγής.
- Σε μια τέτοια περίπτωση βέβαια, μένει να βρει απάντηση η ΔΕΗ σε ένα άλλο ερώτημα, που της θέτει επιτακτικά το Ευρωδικαστηριο, δηλαδή την παροχή πρόσβασης σε τρίτους στη λιγνιτική υποδομή. Διότι η λύση των συμπράξεων και στην παραγωγή και στην προμήθεια, έλυνε και το πρόβλημα της απελευθέρωσης της λιγνιτικής αγοράς για το οποίο η χώρα και η ΔΕΗ βρίσκονται εγκαλούμενες στα ευρωπαϊκά δικαστήρια.
Προς το παρόν πάντως η συζήτηση σέρνεται με ρυθμό χελώνας, δίχως να έχει προχωρήσει σε ζητήματα ουσίας, δείγμα ακριβώς του ότι διάθεση από τη ΔΕΗ, στο συγκεκριμένο θέμα, δεν υπάρχει.
http://energypress.gr