Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 19
Απριλίου 2017 στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ, για την παρουσίαση της
ενεργειακής πολιτικής του κόμματος, παρουσία του Προέδρου Κυριάκου
Μητσοτάκη και του υπευθύνου Αντιπρόεδρου για το πρόγραμμα Κωστή
Χατζηδάκη, ο Τομεάρχης Ενέργειας και Περιβάλλοντος και Βουλευτής
Τρικάλων Κώστας Σκρέκας σημείωσε τα εξής:
- Έλλειψη μακροπρόθεσμης πολιτικής και στρατηγικής, καθώς και άστοχες και ιδεοληπτικές πολιτικές παρεμβάσεις, έχουν φέρει τον ενεργειακό τομέα στα όρια της κατάρρευσης στα χρόνια της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
- Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της ΔΕΗ. Μέσα σε δύο χρόνια έχασε το 80% της χρηματιστηριακής της αξίας, τα ληξιπρόθεσμα υπερδιπλασιάσθηκαν και οι οφειλές της σε ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ, παραγωγούς ΑΠΕ και προμηθευτές διογκώθηκαν. Αντίθετα, αν είχε υλοποιηθεί το σχέδιο της μικρής ΔΕΗ- όπως το σχεδίασε και προώθησε η Κυβέρνηση της ΝΔ το 2014 - σήμερα η ΔΕΗ θα ήταν μια εύρωστη εταιρεία.
- Το δίλλημα πλέον είναι: κατάρρευση του ενεργειακού συστήματος και κατάρρευση των πολιτικών επιλογών ή αλλαγή των πολιτικών για να μην καταρρεύσει το σύστημα; Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιλέγει το πρώτο, βάζοντας πάνω από όλα το κομματικό συμφέρον.
- Η ΝΔ επιλέγει το δεύτερο, δηλαδή να περιγράψει την πραγματική κατάσταση και να αλλάξει τις πολιτικές επιλογές, ώστε να διασωθεί ο ενεργειακός κλάδος και να στηριχθεί η εθνική οικονομία, να διασφαλιστούν οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας αλλά και να δημιουργηθούν χιλιάδες νέες δουλειές, μέσα από μια βιώσιμη και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.
- Γι’ αυτό χρειάζεται μια εθνική ενεργειακή στρατηγική που δε θα μεταβάλλεται κάθε φορά που αλλάζει μια κυβέρνηση ή ένας υπουργός, με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, εθνικούς στόχους και οδικό χάρτη για να επιτευχθούν οι στόχοι.
- Ραχοκοκαλιά αυτής της στρατηγικής θα αποτελεί ο σχεδιασμός του ενεργειακού μείγματος, που θα περιλαμβάνει και αξιοποιεί όλες τις πηγές, από το λιγνίτη έως τις ΑΠΕ, με σεβασμό στο περιβάλλον και στις δεσμεύσεις για μείωση του αποτυπώματος άνθρακα.
- Χρειάζονται επίσης επενδύσεις σε υποδομές, εκσυγχρονισμός, αποκρατικοποιήσεις αλλά και μεταβολές στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας (εταιρικό μοντέλο διακυβέρνησης) των ενεργειακών εταιρειών που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο.