Με δεδομένα τα πολλά μεγάλα έργα στον τομέα των ηλεκτρικών
διασυνδέσεων που έχει “στα σκαριά” ο ΑΔΜΗΕ, η συμμετοχή των Κινέζων της
StateGrid στο μετοχικό του κεφάλαιο, καθώς και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον
που επιδεικνύει ο κινεζικός κολοσσός για το συγκεκριμένο θέμα, έχει
αφήσει ένα ερωτηματικό να πλανάται πάνω από την αγορά.
Το ερωτηματικό αφορά το κατά πόσο θα ενδιαφερθούν να μπουν ελληνικούς διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ οι κινεζικές εταιρείες υποβρύχιων καλωδίων.
Το θέμα φέρνει στο προσκήνιο το τελευταίο συμπλήρωμα που εξέδωσε ο ΑΔΜΗΕ για την ανάδειξη αναδόχου στο έργο: «Β΄ φάση της Διασύνδεσης των Κυκλάδων
με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας: Μελέτη, προμήθεια και εγκατάσταση συστήματος υποβρυχίων και υπογείων καλωδίων 150kV XLPE για τις Διασυνδέσεις Πάρος – Νάξος και Νάξος – Μύκονος».
Πρόκειται για ένα έργο προϋπολογισμού 42 εκατ. ευρώ (χωρίς ΦΠΑ), με το ποσό αυτό, όπως διευκρινίζει ο ΑΔΜΗΕ, να μην αποτελεί ανώτατο όριο προσφοράς.
Το πλέον ενδιαφέρον σημείο στο συμπλήρωμα της διακήρυξης του διαγωνισμού αφορά τη διευκρίνιση που κάνει ο ΑΔΜΗΕ σε σχέση με το ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία.
Όπως, λοιπόν, διευκρινίζει ο ΑΔΜΗΕ, δεν αποκλείονται σε καμία περίπτωση οι υποψήφιοι από χώρες «που είναι σε διαδικασία υπογραφής σύμβασης κατά το στοιχείο (γ), συμπεριλαμβανομένων των παρατηρητών – observers –, καθώς και χώρες που έχουν υπογράψει συμφωνίες προώθησης και αμοιβαίας προστασίας επενδύσεων ή ανάλογες οικονομικές συμφωνίες / συμβάσεις με την Ελλάδα».
Το «ζουμί» της υπόθεσης αφορά ακριβώς αυτό το «στοιχείο (γ)» που λέει ο ΑΔΜΗΕ, το οποίο αναφέρεται σε «(…) τρίτες χώρες που έχουν υπογράψει και κυρώσει τη Συμφωνία περί Δημοσίων Συμβάσεων - ΣΔΣ (GovernmentProcurementAgreement - GPA) του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (Π.Ο.Ε.) (…)».
Ουσιαστικά, δηλαδή, με τη διευκρίνιση που δίνεται στο συμπλήρωμα, ο ΑΔΜΗΕ καθιστά σαφές ότι δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν και ενδιαφερόμενοι από χώρες που δεν έχουν ακόμα ολοκληρώσει τις διαδικασίες για την υπογραφή της ΣΔΣ. Το «παράθυρο» που ανοίγει αφορά χώρες όπως η Κίνα, η Βραζιλία ή η Ινδία, με το ενδιαφέρον, όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, να στρέφεται εν προκειμένω για ευνόητους λόγους κυρίως σε εταιρείες από τη χώρα του μεταξιού.
Το γεγονός, μάλιστα, ότι η σχετική διευκρίνιση έρχεται ταυτόχρονα με την παράταση της προθεσμίας υποβολής προσφορών μέχρι τις 12 Ιανουαρίου, εύλογα γεννά συνειρμούς.
Το αν τελικά πράγματι εμφανιστούν κινεζικές εταιρείες θα δείξουν ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο ή και για τους άλλους αντίστοιχους διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ, καθώς επίσης και ο τρόπος που θα επιλέξουν να συμμετάσχουν, αν δηλαδή κατέβουν αυτόνομα ή σε κοινοπραξία με κάποιο συνεταίρο, μένει να φανεί.
Πάντως, τα καμπανάκια έχουν ήδη αρχίσει να χτυπούν.
Η μεγάλη “πίτα” των διασυνδέσεων
Άλλωστε, η “πίτα” που θα έχουν να μοιραστούν όσοι τελικά μπουν στους διαγωνισμούς για τα μεγάλα έργα υποβρύχιων διασυνδέσεων που αναμένεται ή ενδέχεται να διεξαχθούν από τον ΑΔΜΗΕ τα επόμενα χρόνια, ωστόσο, αρχής γενομένης από το 2018, είναι εξαιρετικά δελεαστική για όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αν συνυπολογιστούν και τα διεθνή έργα, πέραν των αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος, το ύψος του εκτιμώμενου κόστους ανέρχεται σε αρκετά δισ. ευρώ (!!!), κάτι που από μόνο του αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι όλοι οι «μεγάλοι παίκτες» της σχετικής αγοράς διεθνώς θα διαγκωνιστούν για να αποσπάσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα.
Επιχειρώντας μια πρόχειρη καταγραφή και κοστολόγηση των σχεδιαζόμενων διασυνδέσεων, πρόκειται για τα εξής έργα:
-Τρίτη φάση της διασύνδεσης των Κυκλάδων, με την πόντιση δεύτερου καλωδίου από το Λαύριο προς τη Σύρο, με ορίζοντα το 2022 και εκτιμώμενο κόστος 150,5 εκατ. ευρώ.
-Μικρή διασύνδεση της Κρήτης (Πελοπόννησος-Χανιά), με το διαγωνισμό να αναμένεται να ολοκληρωθεί ακόμα κι εντός του 2018 και τον προϋπολογισμό του έργου να ανέρχεται στα 322,7 εκατ. ευρώ.
-Μεγάλη διασύνδεση της Κρήτης, με τις προβλέψεις να τοποθετούν τον διαγωνισμό μεταξύ 2019-2020 και τον προϋπολογισμό τα 713 εκατ. ευρώ.
- EurAsia Interconnector, για τη διασύνδεση των ηλεκτρικών δικτύων Ελλάδας, Κύπρος και Ισραήλ μέχρι το 2022, με προϋπολογισμό της τάξης των 3,5 δισ. ευρώ.
-EuroAfricaInterconnector, για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, έργο για το οποίο δεν έχουν δημοσιευτεί εκτιμήσεις κόστους, αλλά είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι θα είναι μάλλον αντίστοιχο του EuroAsiaInterconnector.
Φυσικά, η απόσταση που χωρίζει τη θεωρία από την πράξη είναι μεγάλη και διόλου απίθανο δεν είναι οι σχεδιασμοί και οι προτεραιότητες να αλλάξουν λιγότερο ή περισσότερο, όμως είναι σαφής η τάση που διαμορφώνεται, με το πεδίο των ηλεκτρικών διασυνδέσεων να αναβαθμίζεται ως προς το επενδυτικό ενδιαφέρον στην ενεργειακή αγορά και τους Κινέζους, με βασικό όχημα τη συμμετοχή τους στον ΑΔΜΗΕ, να αποκτούν βασικό ρόλο στις σχετικές εξελίξεις.
https://energypress.gr/news/mpainoyn-kai-oi-kinezoi-stoys-diagonismoys-toy-admie-gia-ta-kalodia-ton-diasyndeseon
Το ερωτηματικό αφορά το κατά πόσο θα ενδιαφερθούν να μπουν ελληνικούς διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ οι κινεζικές εταιρείες υποβρύχιων καλωδίων.
Το θέμα φέρνει στο προσκήνιο το τελευταίο συμπλήρωμα που εξέδωσε ο ΑΔΜΗΕ για την ανάδειξη αναδόχου στο έργο: «Β΄ φάση της Διασύνδεσης των Κυκλάδων
με το Ελληνικό Σύστημα Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας: Μελέτη, προμήθεια και εγκατάσταση συστήματος υποβρυχίων και υπογείων καλωδίων 150kV XLPE για τις Διασυνδέσεις Πάρος – Νάξος και Νάξος – Μύκονος».
Πρόκειται για ένα έργο προϋπολογισμού 42 εκατ. ευρώ (χωρίς ΦΠΑ), με το ποσό αυτό, όπως διευκρινίζει ο ΑΔΜΗΕ, να μην αποτελεί ανώτατο όριο προσφοράς.
Το πλέον ενδιαφέρον σημείο στο συμπλήρωμα της διακήρυξης του διαγωνισμού αφορά τη διευκρίνιση που κάνει ο ΑΔΜΗΕ σε σχέση με το ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία.
Όπως, λοιπόν, διευκρινίζει ο ΑΔΜΗΕ, δεν αποκλείονται σε καμία περίπτωση οι υποψήφιοι από χώρες «που είναι σε διαδικασία υπογραφής σύμβασης κατά το στοιχείο (γ), συμπεριλαμβανομένων των παρατηρητών – observers –, καθώς και χώρες που έχουν υπογράψει συμφωνίες προώθησης και αμοιβαίας προστασίας επενδύσεων ή ανάλογες οικονομικές συμφωνίες / συμβάσεις με την Ελλάδα».
Το «ζουμί» της υπόθεσης αφορά ακριβώς αυτό το «στοιχείο (γ)» που λέει ο ΑΔΜΗΕ, το οποίο αναφέρεται σε «(…) τρίτες χώρες που έχουν υπογράψει και κυρώσει τη Συμφωνία περί Δημοσίων Συμβάσεων - ΣΔΣ (GovernmentProcurementAgreement - GPA) του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (Π.Ο.Ε.) (…)».
Ουσιαστικά, δηλαδή, με τη διευκρίνιση που δίνεται στο συμπλήρωμα, ο ΑΔΜΗΕ καθιστά σαφές ότι δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν και ενδιαφερόμενοι από χώρες που δεν έχουν ακόμα ολοκληρώσει τις διαδικασίες για την υπογραφή της ΣΔΣ. Το «παράθυρο» που ανοίγει αφορά χώρες όπως η Κίνα, η Βραζιλία ή η Ινδία, με το ενδιαφέρον, όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, να στρέφεται εν προκειμένω για ευνόητους λόγους κυρίως σε εταιρείες από τη χώρα του μεταξιού.
Το γεγονός, μάλιστα, ότι η σχετική διευκρίνιση έρχεται ταυτόχρονα με την παράταση της προθεσμίας υποβολής προσφορών μέχρι τις 12 Ιανουαρίου, εύλογα γεννά συνειρμούς.
Το αν τελικά πράγματι εμφανιστούν κινεζικές εταιρείες θα δείξουν ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο ή και για τους άλλους αντίστοιχους διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ, καθώς επίσης και ο τρόπος που θα επιλέξουν να συμμετάσχουν, αν δηλαδή κατέβουν αυτόνομα ή σε κοινοπραξία με κάποιο συνεταίρο, μένει να φανεί.
Πάντως, τα καμπανάκια έχουν ήδη αρχίσει να χτυπούν.
Η μεγάλη “πίτα” των διασυνδέσεων
Άλλωστε, η “πίτα” που θα έχουν να μοιραστούν όσοι τελικά μπουν στους διαγωνισμούς για τα μεγάλα έργα υποβρύχιων διασυνδέσεων που αναμένεται ή ενδέχεται να διεξαχθούν από τον ΑΔΜΗΕ τα επόμενα χρόνια, ωστόσο, αρχής γενομένης από το 2018, είναι εξαιρετικά δελεαστική για όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αν συνυπολογιστούν και τα διεθνή έργα, πέραν των αμιγώς ελληνικού ενδιαφέροντος, το ύψος του εκτιμώμενου κόστους ανέρχεται σε αρκετά δισ. ευρώ (!!!), κάτι που από μόνο του αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι όλοι οι «μεγάλοι παίκτες» της σχετικής αγοράς διεθνώς θα διαγκωνιστούν για να αποσπάσουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα.
Επιχειρώντας μια πρόχειρη καταγραφή και κοστολόγηση των σχεδιαζόμενων διασυνδέσεων, πρόκειται για τα εξής έργα:
-Τρίτη φάση της διασύνδεσης των Κυκλάδων, με την πόντιση δεύτερου καλωδίου από το Λαύριο προς τη Σύρο, με ορίζοντα το 2022 και εκτιμώμενο κόστος 150,5 εκατ. ευρώ.
-Μικρή διασύνδεση της Κρήτης (Πελοπόννησος-Χανιά), με το διαγωνισμό να αναμένεται να ολοκληρωθεί ακόμα κι εντός του 2018 και τον προϋπολογισμό του έργου να ανέρχεται στα 322,7 εκατ. ευρώ.
-Μεγάλη διασύνδεση της Κρήτης, με τις προβλέψεις να τοποθετούν τον διαγωνισμό μεταξύ 2019-2020 και τον προϋπολογισμό τα 713 εκατ. ευρώ.
- EurAsia Interconnector, για τη διασύνδεση των ηλεκτρικών δικτύων Ελλάδας, Κύπρος και Ισραήλ μέχρι το 2022, με προϋπολογισμό της τάξης των 3,5 δισ. ευρώ.
-EuroAfricaInterconnector, για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου, έργο για το οποίο δεν έχουν δημοσιευτεί εκτιμήσεις κόστους, αλλά είναι λογικό να υποθέσει κανείς ότι θα είναι μάλλον αντίστοιχο του EuroAsiaInterconnector.
Φυσικά, η απόσταση που χωρίζει τη θεωρία από την πράξη είναι μεγάλη και διόλου απίθανο δεν είναι οι σχεδιασμοί και οι προτεραιότητες να αλλάξουν λιγότερο ή περισσότερο, όμως είναι σαφής η τάση που διαμορφώνεται, με το πεδίο των ηλεκτρικών διασυνδέσεων να αναβαθμίζεται ως προς το επενδυτικό ενδιαφέρον στην ενεργειακή αγορά και τους Κινέζους, με βασικό όχημα τη συμμετοχή τους στον ΑΔΜΗΕ, να αποκτούν βασικό ρόλο στις σχετικές εξελίξεις.
https://energypress.gr/news/mpainoyn-kai-oi-kinezoi-stoys-diagonismoys-toy-admie-gia-ta-kalodia-ton-diasyndeseon