Συναδέλφισες/φοι…
Αυτά που δένουν με το ψέμα είναι: ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ.
Χρησιμοποιώντας τες πρόσφατα για πολιτικά οφέλη, ψήφισαν για να μας
δώσουν την χαριστική βολή, με ένα φορομπηχτικό προϋπολογισμό για το
2018, και ένα νόμο [ν.4512/2016] με δεκάδες προαπαιτούμενα από 1.600
σελίδες και 400 άρθρα, λόγο του κατεπείγοντος της τρίτης αξιολόγησης.
Εκτός απ’ τον αντιασφαλιστικό και εργοδοτικό ν. 4387/2016 το ν. Κατρούγκαλου, την κατάργηση του ΕΚΑΣ των φτωχών κ.λπ. έχουμε την κατάργηση της απεργίας [άρθρο 211] χρονίζον αίτημα του ΣΕΒ, με αίμα κερδισμένο και συνταγματικά κατοχυρωμένο, το πέρασμα των ΔΕΚΟ στο αμαρτωλό ΤΑΙΠΕΔ και η ΔΕΗ με τις κρατήσεις μας λόγω αυτασφάλισης, το ξεσπίτωμα οικογενειών με το ιδιώνυμο των πλειστηριασμών, που λόγω κρίσεως πέρασαν οι άνθρωποι στην ανεργία και την περικοπή των οικογενειακών επιδομάτων [ένα μέτρο ενάντια στο δημογραφικό μας πρόβλημα] καθώς και τα αναπηρικά. Ν’ ακολουθεί όπου να είναι η προσωπική
διαφορά και η μείωση του αφορολόγητου.
Πιεζόμενοι στη συνέχεια οι επιτηρητές μας ομολόγησαν: «ΕΜΕΙΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΥΧΑΙΝΑΜΕ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΕ ΑΛΛΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ». Με
την βοήθεια των ΜΑΤ, τον νέο κυβερνητικό «συνδικαλισμό», την προκλητική
απουσία της ΓΣΕΕ και όσων κερδίζουν από την κρίση, θα συμπληρώναμε
εμείς.
Έτσι η «αριστερά», βρήκε το δρόμο
της σε μια αξιοζήλευτη για την συντήρηση αποστολή, αφού πραγματοποιεί με
ζήλο, ότι δεν πρόλαβαν να κάνουν οι προηγούμενοι. Αναδείχθηκε όμως και «ευεργέτης» με το: «ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΡΩ ΔΕΚΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΕΝΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗ ΚΑΛΠΗ».
Γ’ αυτό οι αγωνιστές, ξεκινούν να διεκδικούν σήμερα, εκείνα που
υποστήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση και επειδή διαπίστωσαν ότι οι
καρέκλες τους είναι πιο ενδιαφέρουσες απ’ τη ζωή μας.
Συναδέλφισες/φοι… Όσο και να περάσει ο καιρός όμως, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε: Την αποστροφή τους στις αποφάσεις του ΣτΕ που δικαιωθήκαμε. Την προδοσία του 62% στο δημοψήφισμα. Το ξεπούλημα για 99 χρόνια του πλούτου της χώρας. Τη διατήρηση πλεονασμάτων μέχρι το 2060, που θα αφυδατώσουν τις κοινωνικές ανάγκες. Το δυσβάστακτο και ένοχο χρέος
των 325 δισ. [που με το διεθνές δίκαιο μπορεί να διαγραφεί] και που θα
μεγαλώσει αν βγούμε στις αγορές απ’ το υψηλότερο επιτόκιο. Και δεν θ’
απαλλαγούμε απ’ την επιτροπεία, αν δεν το ξεπληρώσουμε στο 75% του
συνόλου του [δήλωση Π. Μοσκοβισί]. Τις λίστες Λαγκάρντ
κ.λπ, που εγκαταλείφθηκαν και παραγράφθηκαν σαν εκπρόθεσμες και την
ώθηση που δεχόμαστε να μπούμε στην ληστρική ιδιωτική ασφάλιση. Και το ερώτημα να παραμένει: αφού «βγαίνουμε» απ’ τα μνημόνια με ανάπτυξη [όπως επιμένουν] γιατί μας φορτώνουν νέες περικοπές;
Συναδέλφισες/φοι… Η προηγούμενη
κυβέρνηση, μπορεί να άλλαξε αρχηγό, όχι όμως και εκείνους που
ενσωματωμένοι στο σήμερα, ψήφισαν μαζί του τις περικοπές μας στο
παρελθόν. Και οι βουλευτές που πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ για να μην ψηφίσουν τα
μνημόνια, «μετάνιωσαν» τώρα και τα ψηφίζουν «συντετριμμένοι» και με τα δύο χέρια.
Χωρίς δέσμευση για το ΣτΕ, για την επιβίωση της πλήρους και
καλοπληρωμένης ασφαλιστικής μας κάλυψης, για τις ομαδικές απολύσεις, την
μερική και τη μαύρη απασχόληση, και για ότι μέχρι σήμερα μας στέρησαν. Η
δε ιερά εξέταση του ΔΝΤ της Ε.Ε. και της ΕΚΤ δεν διακρίνουν κυβερνήσεις, αλλά επιταγές και προγράμματα.
Γι’ αυτό, τον στιγματισμό εκείνων που μας έβλαψαν, δεν τον γλιτώνουν
σήμερα, ούτε εκείνοι που από αυτούς ωφελήθηκαν ή με οποιοδήποτε τρόπο
τους υποστηρίζουν.
Συναδέλφισες/φοι… ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΙ ΗΡΘΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ.
Καταργήθηκαν οι πόροι στα ασφαλιστικά ταμεία και οι εισφορές μας
υπήρξαν μεγαλύτερες απ’ τις συντάξεις μας. Πρέπει ν’ ανταποκριθούμε στα
καλέσματα των συνεπών συνδικάτων, γιατί έρχονται τα χειρότερα, χωρίς να
γνωρίζουμε πότε το κακό θα σταματήσει. Και επειδή εκείνοι αποφάσισαν να
πεινάσουμε, ας σκεφθούμε, ότι η ζωή μας αξίζει περισσότερο από τις
καρέκλες τους.