Η Κομισιόν έχει θέσει ως υποχρέωση της ΔΕΗ την απώλεια του 50% των εσόδων της – κάτι που εφόσον συνέβαινε σε οποιαδήποτε εταιρεία, το να χάσει δηλαδή το 50% του τζίρου της παραμένοντας με τα ίδια χρέη, καθώς επίσης ασκώντας κοινωνική πολιτική (τα
χρέη των πελατών της ΔΕΗ έχουν φτάσει στα 3 δις € ενώ δεν της
επιτρέπεται ουσιαστικά η λήψη αυστηρών μέτρων είσπραξης τους για
κοινωνικούς λόγους), θα την οδηγούσε σε χρόνο μηδέν στη χρεοκοπία.
Με στόχο τώρα την υφαρπαγή των καλύτερων πελατών της ΔΕΗ, έχει ξεσπάσει
ένας πόλεμος τιμών και προσφορών από ιδιώτες – χωρίς κανένας να
καταλαβαίνει πώς είναι δυνατόν να καλύπτουν το κόστος τους και ποιός
τους ελέγχει.
Έχουμε λοιπόν την PROTERGIA της
Μυτιληναίος, ενός επιχειρηματία δηλαδή που είχε ανέκαθεν «καλές σχέσεις»
με το προσωπικό της ΔΕΗ, η οποία παρέχει 30% έκπτωση και συνεργάζεται
με τα καταστήματα ΓΕΡΜΑΝΟΣ, την ΗΡΩΝ της ΓΕΚ/ΤΕΡΝΑ που συνεργάζεται με
ενεργειακούς ομίλους του Κατάρ και τη WIND, την ELPEDISON των ΕΛΠΕ της
EDISON και της ΕΛΛΑΚΤΩΡ, την NRG του ομίλου Χανδρής, την WATT AND VOLT
που προσφέρει κάρτα υγείας, τη VOLTERA της J&P ΑΒΑΞ, την ΚΕΝ, τη
ΖΕΝΙΘ της Θεσσαλονίκης-Θεσσαλίας, ακόμη και τα ΕΛΤΑ! Διενεργείται
επομένως κυριολεκτικά ένα πάρτι από εταιρείες που κανένας δεν γνωρίζει
εάν παράγουν ηλεκτρικό ρεύμα ή απλά το αγοράζουν από παραγωγούς ή από τη
ΔΕΗ, εις βάρος της ΔΕΗ – το οποίο φυσικά έχει απαξιώσει την
εταιρεία σε τρομακτικό βαθμό, αφού από 8,5 δις € χρηματιστηριακή αξία το
2008 κοστίζει πλέον 300 εκ. €, παρά το ότι διαθέτει πάγια περιουσιακά
στοιχεία αξίας 16 δις €. Ποιός πληρώνει αυτή τη διαφορά; Εμείς φυσικά ως
μέτοχοι μέσω του δημοσίου, καθώς επίσης οι υπόλοιποι ιδιώτες-μέτοχοι.
Παραστατικά η κατάσταση μοιάζει σαν να έχει εξαπολύσει κανείς άγρια σκυλιά εναντίον της ΔΕΗ για να την κατασπαράξουν, έτσι ώστε να έλθει αργότερα ένας λευκός ιππότης, πιθανότατα Γερμανός, ο οποίος θα την εξαγοράσει σε μία εξευτελιστική τιμή
– χωρίς να ενδιαφέρεται κανένας, παρά το ότι πρόκειται για τη
μεγαλύτερη ελληνική επιχείρηση, με πρόσβαση σε όλα τα νοικοκυριά και
στις επιχειρήσεις, ενώ διαδραματίζει μεγάλο ρόλο στη βιομηχανική
παραγωγή της χώρας μας, από πλευράς ενεργειακού κόστους.
Όταν θα συμβεί κάτι τέτοιο, να είμαστε σίγουροι πως αφενός μεν θα τριπλασιαστεί η τιμή του ρεύματος, αφετέρου θα αποτελέσει παρελθόν η συμβολή της στην κοινωνική πολιτική
– ενώ όποιος αναρωτιέται γιατί τα «σκυλιά» μπορούν να πουλούν τόσο
φτηνά το ρεύμα, θα πρέπει να σκεφθεί πως ίσως κάποιος τα ταΐζει, με το
αζημίωτο φυσικά.
Έχουμε βέβαια εμποτιστεί με τόσο μίσος εναντίον των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, εύλογα με βάση τις ενέργειες τους στο παρελθόν, που δεν μας ενοχλεί καθόλου το έγκλημα που διενεργείται
– ενώ είμαστε συλλογικά τόσο ανόητοι, ώστε να μην ενδιαφερόμαστε καν
για αυτά που θα συμβούν στο μέλλον. Επειδή όμως το τίμημα της
ηλιθιότητας είναι ως γνωστόν πανάκριβο, θα το καταλάβουμε όταν το
πληρώσουμε – ενώ το τέλος της ΔΕΗ θα είναι και το τέλος της Ελλάδας, με
την έννοια της αλλαγής του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος.