ΠΑΜΕ/ΔΕΗ - ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Μία από τις πρώτες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης, για λογαριασμό του κεφαλαίου, είναι αυτή της
«διάσωσης» της ΔΕΗ. Ενδεικτικό της βαρύτητας που δίνει η κυβέρνηση συνολικά στο
θέμα ΔΕΗ είναι ότι η πρώτη υπουργική συνάντηση του πρωθυπουργού ήταν με τον Κ.
Χατζηδάκη.
Η κυβέρνηση μιλά για «ωρολογιακή βόμβα που είναι έτοιμη να σκάσει», αφού σύμφωνα με τα επίσημα οικονομικά
στοιχεία της επιχείρησης, η ΔΕΗ καταγράφει ζημιές συνολικού ύψους 218,2 εκατ.
ευρώ έναντι 24 εκατ. ευρώ το αντίστοιχο τρίμηνο του 2018, ενώ την ίδια στιγμή
το χρέος της επιχείρησης παραμένει σταθερά υψηλό, στα 3,62 δισ. ευρώ.
Τα μέτρα, τα οποία συζητά και ετοιμάζεται να πάρει η κυβέρνηση της ΝΔ
για την «αντιμετώπιση» των ελλειμμάτων της ΔΕΗ, είναι η μείωση του «μισθολογικού
κόστους», δηλαδή απολύσεις και γενίκευση των 8μηνων και εργολαβικών
εργαζομένων, αυξήσεις στα τιμολόγια και άγριο κυνηγητό
στους οφειλέτες και στη
συνέχεια εφόσον «εξυγιανθούν» τα οικονομικά της επιχείρησης, ώστε να
καταστεί... «αξιόλογη επενδυτικά», προβλέπεται περαιτέρω ιδιωτικοποίηση με
πώληση λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών σταθμών, είσοδο «στρατηγικού επενδυτή»,
ιδιωτικοποίηση του ΔΕΔΔΗΕ και ΔΕΗ Ανανεώσιμες.
Τα παραπάνω μέτρα βρίσκονται στο πλαίσιο του στόχου της «απελευθέρωσης»
της αγοράς του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία αποτελεί στρατηγική επιλογή
της ΕΕ και της εγχώριας άρχουσας τάξης από τη δεκαετία του '90.
Αυτήν την πολιτική και μέτρα στην ίδια κατεύθυνση υλοποίησαν όλες
οι προηγούμενες κυβερνήσεις μέχρι σήμερα. Ετσι, 20 χρόνια τώρα οι εργαζόμενοι
δοκίμασαν την πολιτική της «απελευθέρωσης» του κλάδου και της ιδιωτικοποίησης
της ΔΕΗ, είτε με τον στρατηγικό επενδύτη του ΠΑΣΟΚ είτε με τη «μικρή ΔΕΗ» της
ΝΔ, είτε με τα ΝΟΜΕ και την «αποεπένδυση» του ΣΥΡΙΖΑ και την ιδιωτικοποίηση του
ΑΔΜΗΕ.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά:
Την τελευταία δεκαπενταετία, η λαϊκή οικογένεια είδε απανωτές
ανατιμήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά
νοικοκυριά βυθίστηκαν ακόμα πιο βαθιά στην ενεργειακή φτώχεια, την ώρα που οι
επιχειρηματικοί όμιλοι παίρνουν ολοένα και φτηνότερο βιομηχανικό ρεύμα, αλλά
και θησαυρίζουν αγοράζοντας φτηνά, πουλώντας και εξάγοντας ακριβό ρεύμα.
Είχαμε μεγάλη μείωση της εγχώριας λιγνιτικής παραγωγής, που συνοδεύτηκε
με απολύσεις μόνιμου προσωπικού. Από τη δεκαετία του '90, που οι εργαζόμενοι
της ΔΕΗ ξεπερνούσαν τους 36.000, με σχέσεις πλήρους, σταθερής εργασίας, έχουμε
φτάσει σήμερα με αυτήν την πολιτική να είναι λιγότεροι και από 16.000 σε
ΔΕΗ-ΔΕΔΔΗΕ-ΑΔΜΗΕ. Ταυτόχρονα, είχαμε αύξηση του αριθμού των εργαζομένων στις
εργολαβίες, με άθλιες εργασιακές σχέσεις και βέβαια αντίστοιχη είναι η
κατάσταση και για τις ελάχιστες θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν και στις
περιβόητες ΑΠΕ.
Όλα αυτά τα χρόνια οι μισθοί των εργαζομένων στη
ΔΕΗ συμπιέζονται προς τα κάτω, η εντατικοποίηση της εργασίας σε συνάρτηση με
τις ελλείψεις και τον παλιό εξοπλισμό εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ίδια
τη ζωή τους.
Αυτόν το δρόμο υπηρέτησε με συνέπεια και ο
Είναι γνωστές οι συστάσεις για άμεση ολοκλήρωση του διαγωνισμού για την
πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, που περιλαμβάνονται στο «μεταμνημονιακό»
μνημόνιο που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση και δεσμεύεται ότι θα υλοποιήσει
και η νέα. Πρόκειται για «καθήκον» που ανελλιπώς «θυμίζει» με όλες τις εκθέσεις
της η Κομισιόν.
Αντίστοιχα, με καθοριστική συμβολή της προηγούμενης κυβέρνησης, η
«διαδικασία μείωσης των ανεξόφλητων οφειλών» προς την επιχείρηση πέρασε ήδη στη
φάση της «τιτλοποίησής» τους, ώστε να αναλάβουν τα funds και λοιπά «κοράκια»
την είσπραξη, και ενώ σύμφωνα με τα σοκαριστικά στοιχεία του ΔΕΔΔΗΕ, μόνο για
το 2018 εκτελέστηκαν 300.000 διακοπές ρεύματος σε λαϊκά σπίτια και άλλες
230.000 ανακλήθηκαν στο «παρά πέντε», αφού τα λαϊκά νοικοκυριά αναγκάστηκαν υπό
το βάρος του εκβιασμού να προσέλθουν στο ταμείο. Ενώ με την πολιτική της
προηγούμενης κυβέρνησης, πάνω από 120.000 νοικοκυριά έμειναν εκτός «κοινωνικού
τιμολογίου», επειδή σύμφωνα με τα νέα κριτήρια, ακόμα δεν έχουν πιάσει... πάτο
και δηλώνουν «θηριώδη» εισοδήματα άνω των 9.000 ευρώ.
Έτσι, λοιπόν, η σημερινή κατάσταση της ΔΕΗ δεν είναι αποτέλεσμα των
«κοινωνικών παροχών» και των «ελαφρύνσεων» προς τα ασθενέστερα κοινωνικά
στρώματα, όπως λένε διάφορα παπαγαλάκια της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και του
ΣΥΡΙΖΑ.
Όποιο και να είναι τελικά το μοντέλο ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και των θυγατρικών, χαμένοι
θα βγουν οι εργαζόμενοι του κλάδου και ο λαός. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά
στρώματα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα το επόμενο διάστημα, μπαίνοντας μπροστά
για να οργανωθεί ο αγώνας ενάντια στις διακοπές ρεύματος λαϊκών σπιτιών, για
φτηνά τιμολόγια ρεύματος, για δουλειά με δικαιώματα στους εργαζόμενους του
κλάδου, για εξασφάλιση επαρκούς και φτηνής λαϊκής κατανάλωσης, δείχνοντας το
δρόμο της σύγκρουσης με τη στρατηγική της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας,
ενισχύοντας ταυτόχρονα τον αγώνα για έναν ενεργειακό σχεδιασμό που θα υπηρετεί
τις λαϊκές ανάγκες, σε μια οικονομία όπου η Ενέργεια όπως και άλλα
συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και κλάδοι της θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία, στα
χέρια δηλαδή του λαού και όχι στα χέρια του κεφαλαίου.