Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα μπορεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ να εστιάστηκε κυρίως στην Γκρέτα Τούνμπεργκ και στους φανατικά συμπαθούντες ή αντιπαθούντες της νεαρής ακτιβίστριας από τη Σουηδία, όμως στο «περιθώριο» της Συνόδου, πέρα από τα επικοινωνιακά «τερτίπια» ορισμένων ηγετών, δόθηκαν και κάποιες «υποσχέσεις» για τη «σωτηρία του κλίματος». Έτσι, βρέθηκαν 65 «πρόθυμες» χώρες που διαβεβαίωσαν, ευθέως ή εμμέσως, ανάμεσα στις τελευταίες και η Ελλάδα, ότι θα εντείνουν τις προσπάθειές τους έτσι ώστε το 2050 να θεωρούνται «κλιματικά ουδέτερες», δηλαδή ότι θα παράγουν τόσες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα όσες θα μπορούν να αποδομούν. Μόνο που με τα σημερινά δεδομένα, το συνολικό ποσοστό συμμετοχής αυτών των 65 χωρών στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως είναι μόλις 10,7%. Εξυπακούεται ότι στις χώρες αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται τα τρία ενεργειακά «μεγαθήρια» Κίνα, ΗΠΑ και Ινδία, που από μόνα τους ξεπερνούν το 50% της παγκόσμιας παραγωγής διοξειδίου
του άνθρακα (με αυξητικές τάσεις), το οποίο συμβάλει κατά 50% στο «Φαινόμενο του Θερμοκηπίου». Σημειωτέον, ότι η Γερμανία, που τελευταία αποφάσισε ένα επενδυτικό πακέτο 54 δισ. € αναφορικά με το κλίμα, ευθύνεται μόλις για το 2,1%, ενώ η Ελλάδα για το μικροσκοπικό 0,2%.
Αυτές τις μέρες που άπαντες μιλούν για το κλίμα, βγήκε μπροστά και η ελληνική κυβέρνηση η οποία δεσμεύτηκε ότι στο αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα το ποσοστό του λιγνίτη, το «υπό διωγμό» εθνικό μας καύσιμο δηλαδή, θα είναι ΜΗΔΕΝΙΚΟ στο ενεργειακό μας μείγμα έως το …… 2028! Όταν στην «πρωτοποριακή» Γερμανία η συμμετοχή του λιγνίτη στο δικό της εθνικό μείγμα θα είναι 25%, έως το 2030! Χωρίς να εξειδικεύσει μάλιστα ούτε τον τρόπο ούτε και τα μέσα που θα διαθέσει για να καταφέρει έναν τέτοιο «ηράκλειο» άθλο ή τι θα γίνει με το νέο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας «Πτολεμαΐδα 5» που κατασκευάζεται με συνολικό προϋπολογισμό 1,4 δισ. €, και έχει ήδη δαπανηθεί το 1 δισ. €. Αν το θέμα δεν ήταν τόσο σοβαρό θα προκαλούσε απλά αμηχανία σε κάθε καλόπιστο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να φροντίσει και η Ελλάδα να μειώσει τις αέριες εκπομπές της και να ξεκινήσει την λελογισμένη, σταδιακή απαγκίστρωση από τον λιγνίτη με βάση τα εθνικά της συμφέροντα. Τώρα, γιατί λέγονται αυτά τα ουτοπικά και «εξτρεμιστικά»; Ο σοφός λαός λέει «ο Θεός και η ψυχή τους»! Εμείς, ως καχύποπτοι πολίτες που ζούμε σε μια χώρα με μακρόθεν μειωμένη εθνική κυριαρχία, μπορούμε να ατενίσουμε προς Βρυξέλλες και προς Βερολίνο μεριά, αλλά και προς τους περιζήτητους Έλληνες και ξένους «επενδυτές» και στους λομπίστες με το δήθεν οικολογικό πρόσωπο. Αλλά και να κλάψουμε από τώρα για το μέλλον της ΔΕΗ, όπως και για τις μελλοντικές τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος.
ΥΓ. Η απίστευτη αυτή, ιδιαίτερα ως προς το χρονοδιάγραμμα, δέσμευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα ενεργειακά θυμίζει την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης (θυμάται κανείς σήμερα τον κ. Τσιρώνη και την «πράσινη» ομήγυρή του;), που το 2015 αποφάσισε, όντας εκτός τόπου, κοινής λογικής και χρόνου, ότι στην χώρα μας μέχρι το 2020 η χωριστή συλλογή του οργανικού κλάσματος (ζυμώσιμο) στα απορρίμματα θα έφτανε στο «θεόρατο» 40% της παραγομένης ποσότητας οργανικών. Μέχρι σήμερα το ποσοστό αυτό παραμένει βέβαια σχεδόν αμετακίνητο, στο 2-3% που ήταν και το 2015.
http://ardin-rixi.gr/archives/213382