28η Οκτωβρίου: Όσες φορές τα καταφέραμε απέναντι στον εξωτερικό εχθρό, άλλες τόσες ηττηθήκαμε απο τον φαντασιακό εσωτερικό!

Η εκκίνηση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τοποθετείται χρονικά στον Σεπτέμβριο του 1939. Είναι η περίοδος που οι Γερμανοί ναζιστές και οι ομοϊδεάτες τους Ιταλοί φασίστες, εισβάλουν στις υπόλοιπες ευρωπαϊκες χώρες σταδιακά και μεθοδευμένα ή προκαλούν καταστάσεις και γεγονότα που θα δημιουργήσουν τετελεσμένα και θα προϊδεάσουν για όσα θα συμβούν,όπως κι έγινε με τον τορπιλισμό του Έλλη τον Αυγουστο του 1940, φανερώντας τις προθέσεις της γείτονος Ιταλίας απέναντι στην Ελλάδα.

Σε αυτήν την λογική και αφού είχε δημιουργηθεί το ανάλογο κλίμα,η μέχρι τότε,επιτηδευμένα απο τον Μεταξά(αναζητώντας προνομιακή σχέση με τους Ίταλούς αρχικά, αφού στην δικτατορία που είχε επιβάλλει δεν αναμένονταν αντιδράσεις απο τους Έλληνες που θα παρακολουθούσαν τις υποτιθέμενες διπλωματικές του κινήσεις), ουδέτερη Ελλάδα,(ρόλο που έπαιξε λίγο αργότερα η πρόθυμη Τουρκία)επιδέχεται απο τον Ιταλό πρέσβη στην Ελλάδα, Γκράτσι, τελεσίγραφο ζητώντας την κατοχή στρατηγικών σημείων της χώρας. 

Εάν δεν δεχόταν η κυβέρνηση,θα τα καταλάμβανε με την πολεμική εισβολή των 100.000 Ιταλών στρατιωτών που βρίσκονταν στα εδάφη της συμμάχου τους Αλβανίας και με τον Μουσολίνι να θέλει να αποδείξει πως μπορεί να φέρει νίκες για τον Άξονα απέναντι στους Συμμάχους και να ισχυροποιήσει τις θέσεις της Ιταλίας στα νότια Βαλκάνια,απο την στιγμή που η Ρουμανία είχε κατακτηθεί απο τους Γερμανούς ναζιστές λόγω των πετρελαϊκων κοιτασμάτων.

Το ΟΧΙ ειπώθηκε απο τον εγκλωβισμένο(δεν είναι δόκιμο να αναφερθεί τώρα το γιατί ηταν σε αυτήν την θέση)δικτάτορα Μεταξά αλλά εκφράστηκε και ακούστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο,απο τον Ελληνικό λαό,σε μια σπανια,αλλά ιστορική στιγμή Εθνικής και Λαϊκής Ενότητας και μετουσιώθηκε σε πράξη στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, επιφέροντας την πρώτη ήττα του Άξονα σε ολόκληρη την Ευρώπη και κατά κάποιους ιστορικούς καθόρισε την έκβαση του Β' Παγκοσμίου αφού περιέπλεξε την Γερμανική εμπλοκή στην Ελλάδα καθώς τους υποχρέωσε στην αναβολή της επίθεσης κατά της Σοβιετικής Ένωσης για να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς, στο Ελληνικό μέτωπο.

Η 28η Οκτωβρίου αποτελεί σήμειο αναφοράς και εορτασμού χαρη στην ιστορικά γενναιόδωρη ομόνοια και σύνταξη όλων των Ελλήνων ΠαλαιοΕλλαδιτών και Μικρασιατών(το επισημαίνει ο Γεώργιος Θεοτοκάς), στο ίδιο χαράκωμα,σε αυτό που θα πολεμούσε για άλλη μια φορά(ας αναλογιστούμε πόσες φορές στο πέρασμα των αιώνων,έχουμε δώσει ως Έθνος,αυτήν την μάχη)για χάρη του Ελληνικού Υπέρτατου Αγαθού, την Ελευθερία!

Η θυσία των Ελλήνων που ξεκίνησε το Έπος του '40, δεν σταμάτησε εκεί, αλλά συνεχίστηκε στα βουνά με τους αντάρτες,στις πόλεις με τις οργανωσεις των πολιτών,επιφέρωντας καίρια χτυπήματα στον ολοκληρωτισμό των Γερμανών ναζιστών(που είχαν καταλάβει και την Ελλάδα) οδηγώντας τους σε μη αναμενόμενες απώλειες τόσο σε έμψυχες και υλικές,οσο και σε συμβολικές ήττες,όπως το κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας απο την Ακρόπολη,απο τον Μ.Γλέζο και τον Α.Σάντα, που δημιουργούσε και ηθικά ρήγματα στην μέχρι τότε καλοκουρδισμένη Γερμανο-ιταλική πολεμική μηχανή.

Η Εκκλησία μετέφερε τον εορτασμό της Αγίας Σκέπης(μαντηλιού κεφαλής) το 1952 απο την 1η Οκτωβρίου στις 28 του ίδιου μήνα δίνοντας με την σειρά της και θρησκευτική χροιά στον εορτασμό.

Παρόλο αυτα θα πρέπει να μας προβληματίζει ένα γεγονός!

Τόσο ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου, εν προκειμένω,οσο και αυτός της 25ης Μαρτίου αφορά την έναρξη του πολέμου ή της επανάστασης αντίστοιχα και οχι το τέλος τους ως νικητές!!!

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Είναι ο όρκος που δίνουμε για την Ελευθερία; Είναι ο όρκος που δίνουμε στην Σημαία; Είναι έννοιες στις οποίες καθολικά συντασόμαστε; Είναι ο όρκος πως θα μείνουμε πιστοί στον Αγώνα μεχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μας; Μήπως τότε και μόνο τότε είμαστε όλοι μαζί και γι αυτό το γιορτάζουμε ;;;;

    

                                        ή

Είναι το γεγονός πως ΠΑΝΤΑ ΜΕΤΑ απο τις νίκες μας και την εδραίωση της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας,τον κυματισμό της Σημαίας μας που καμαρώνουμε υπερήφανα,ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΞΙΟΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΥΜΕ και κάνουμε Εμφύλιους Πολέμους σκοτώνουμε τα "τέκνα μας"και "τρωγόμαστε"μεταξύ μας, οπότε νομοτελειακά δεν θα μπορούσαμε και να το γιορτάζουμε ;;;;;

Όσες φορές τα καταφέραμε απέναντι στον εξωτερικό εχθρό, άλλες τόσες ηττηθήκαμε απο τον φαντασιακό εσωτερικό!

Με εκτίμηση.

Ελευθερίου Φλώριος 

Πρόεδρος ΤΔΕ ΔΕΕΔ/ΔΠΑ( ΕΛΑΪΔΑ)