Κύριε Υπουργέ,
Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου που θέσατε σε δημόσια διαβούλευση με τον τίτλο «Για την Προστασία της Εργασίας, κλπ», πέραν της υποχρεωτικής εναρμόνισης – ενσωμάτωσης της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2019/1158 για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής κατά την οποία εισάγονται – θεσπίζονται θετικές ρυθμίσεις μεταξύ των οποίων η άδεια πατρότητας, η άδεια φροντιστή, κατάργηση διάκρισης μεταξύ υπαλλήλων και εργατοτεχνιτών, ρυθμίσεις για την τηλεργασία κλπ, το κεφάλαιο ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ μας δίνει την δυνατότητα να ισχυριστούμε ότι η κυβέρνηση γυρίζει την εργασία εκατό χρόνια πίσω.
Πιο συγκεκριμένα,
Οι ρυθμίσεις των άρθρων 57 & 58 για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στόχο έχουν την αλλοίωση του 8ωρου, την περαιτέρω ελαστικοποίηση και την νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας του εργοδότη, έτσι ώστε να μην πληρώνει τις υπερωρίες. Η επίκληση του στοιχείου της δήθεν επιθυμίας του εργαζόμενου (έτσι όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του άρθρου 58) να εργάζεται δέκα (10) ώρες ημερησίως χωρίς καταβολή υπερωριών με αντίστοιχη ανάπαυση επειδή δεν προέκυψε συμφωνία μεταξύ του εργοδότη και σωματείου, είναι απολύτως ανακριβής και στερείται κάθε λογικής, αφού σε πρόσφατη έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ το 73% των εργαζομένων απάντησε ότι θέλει να πληρώνεται τις υπερωρίες και αυτό γιατί οι μισθοί στη χώρα μας είναι πολύ κάτω του μέσου όρου των αντίστοιχων μισθών της ΕΕ. Βεβαίως με τη συγκεκριμένη ρύθμιση γίνεται προσπάθεια κατάργησης του θεσμού του συνδικάτου και εισαγωγή των ατομικών συμβάσεων εργασίας, ακόμη και σε εμβληματικές Επιχειρήσεις της χώρας όπως ο Όμιλος ΔΕΗ, που διέπονται από Κανονισμούς και Επιχειρησιακές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας δεκαετιών. Άλλωστε η νομοθέτηση του 4643/2019 αυτόν ακριβώς τον στόχο υπηρετεί.
Είναι απολύτως υποκριτικό και αντιφατικό ταυτόχρονα το γεγονός ότι ο εργαζόμενος δεν κινδυνεύει από καταγγελία της σύμβασης εάν δεν δεχθεί διευθέτηση του χρόνου εργασίας από τη στιγμή που αυτή γίνεται μόνο με αίτηση του εργαζόμενου.
Προφανώς και στο νομοσχέδιο δεν γίνεται καμία αναφορά στις περιπτώσεις νέων προσλήψεων. Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα. Είναι λόγος μη πρόσληψης του υποψήφιου εργαζόμενου η άρνησή του για εργασία 10ωρου ημερησίως χωρίς καταβολή υπερωριών με αντίστοιχη ανάπαυση στα πλαίσια της διευθέτησης;
Περαιτέρω η αύξηση των υπερωριών σε 150 ώρες ετησίως, συνδυαστικά με την διευθέτηση του χρόνου εργασίας δημιουργεί, συνθήκες για μείωση της απασχόλησης, αύξησης της ανεργίας, εντατικοποίηση της εργασίας με αποτέλεσμα την αύξηση των ατυχημάτων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ: ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
Η εγγραφή των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε προκειμένου να τηρούνται σε ψηφιακή μορφή τα πλήρη στοιχεία των φυσικών προσώπων μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης είναι θέμα που κατά την άποψή μας αντίκειται στο νόμο 4624/2019 «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».
Η καθιέρωση της ψηφοφορίας από απόσταση (ηλεκτρονική ψηφοφορία) για την ανάδειξη των οργάνων του συνδικάτου εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους όπως:
Ο κίνδυνος των χάκερ. Πάντα μπορεί να υπάρξει κάποιος που θα βρει τον τρόπο να σπάσει το πρόγραμμα.
Απουσία διαφάνειας. Κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκονται οι ψήφοι και ποιος είναι υπεύθυνος για την καταμέτρησή τους.
Έλλειψη μυστικότητας της ψήφου, αφού κάποιοι μπορούν να δουν την ψήφο που αντιστοιχεί σε κάθε όνομα. Αυτό ανοίγει το ενδεχόμενο πιέσεων προς τους ψηφοφόρους και ουσιαστικά επηρεάζει το αποτέλεσμα.
Επιπρόσθετα με το άρθρο 92 «προστασία του δικαιώματος στην εργασία» στη ουσία καταργείται το κατοχυρωμένο (άρθρο 23 Συντάγματος) δικαίωμα της απεργίας, αφού ο οποιοσδήποτε μπορεί να επικαλεστεί ψυχολογική βία προκειμένου να διακοπή η απεργία. Άρα συνδυαστικά με τα παραπάνω και με το άρθρο 94 «Προσωπικό Ασφαλείας και Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας» που απαιτεί από την συνδικαλιστική οργάνωση, για τις στοιχειώδεις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου να παρέχονται υπηρεσίες τουλάχιστον ίσες με το 1/3 των συνήθως παρεχόμενων στην πραγματικότητα καταργείται η απεργία.
Τέλος με το άρθρο 87 Προστασία Συνδικαλιστικής Δράσης εκτός της απαράδεκτης ρύθμισης – εναρμόνισης της προστασίας του συνδικαλιστικού στελέχους από απόλυση κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 15 του νόμου 1483/1984 που προστατεύει τις εργαζόμενες γυναίκες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, επέρχεται μεγάλη μείωση και στον αριθμό των υποτιθέμενων προστατευόμενων συνδικαλιστικών στελεχών. Ενώ η διάταξη της παρ. 7 του ιδίου άρθρου περιπλέκει περισσότερο τα πράγματα όταν υπάρχουν περισσότερες από μία συνδικαλιστικές οργανώσεις στον ίδιο εργοδότη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα στον όμιλο ΔΕΗ και ΑΔΜΗΕ λόγω των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων (Ενεργειακά Κέντρα της χώρας) δραστηριοποιούνται 28 Πρωτοβάθμιες Συνδικαλιστικές Οργανώσεις οι οποίες έχουν από 50 μέλη η μικρότερη έως 4500 μέλη η μεγαλύτερη και 2 Ομοσπονδίες με συνολικό αριθμό μελών περισσότερα από 14000 χιλιάδες. Και σε συνδυασμό με την κατάργηση του άρθρου 15 του ν. 1264/1982 που έκρινε μεταξύ άλλων ζητήματα αντιπροσωπευτικότητας, διενέξεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδότη είναι βέβαιο ότι γκρεμίζει την ουσία του ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ.
Αναμένουμε την πρόσκλησή μας στην αρμόδια επιτροπή της βουλής κατά τη διαδικασία ακρόασης των φορέων, προκειμένου να σας εκθέσουμε τις απόψεις μας.
| Για τη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ | ||
| Ο Πρόεδρος Γιώργος Αδαμίδης | Ο Γεν. Γραμματέας Αντώνης Καρράς |