Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η 20η Νοέμβρη είναι μέρα μαχητικής διεκδίκησης. Είναι η ώρα οργάνωσης κι αγώνα για τη ζωή και τις ανάγκες μας. Παίρνουμε δύναμη από τους αγώνες του τελευταίου διαστήματος, όπου δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Από τους εργαζόμενους στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες - delivery, τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, τους υγειονομικούς, τους εκπαιδευτικούς, τους οικοδόμους, τους λιμενεργάτες και τους μεταλλεργάτες αποδεικνύεται ότι η ελπίδα είναι στο δρόμο του αγώνα. Οι εργαζόμενοι και ολόκληρες οι περιοχές στα λιγνιτικά κέντρα σε Δ. Μακεδονία και Μεγαλόπολη είναι σε αγωνιστικό αναβρασμό για τη δουλειά, τη ζωή τους. Δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Οι εργαζόμενοι παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, οργανώνουμε την πάλη μας, γιατί κανείς άλλος δε θα μας σώσει.
Δεν περισσεύει κανείς εργαζόμενος από αυτή τη μάχη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, η οποία εξυπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και σμπαραλιάζει τις ζωές μας. Η πολιτική της πράσινης μετάβασης και της απολιγνιτοποίησης είναι αυτή που ευθύνεται για την κατάσταση που βιώνουμε. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω κρύβεται το δόγμα: «Για να κερδίσουν οι λίγοι, θα χάνουν οι πολλοί».
Κυβέρνηση και εργοδοσία έχουν πάρει τα μέτρα τους για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου με σειρά αντεργατικών νόμων. Ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλούς, ο πρόσφατος νόμος για τον νέο τρόπο υπολογισμού για τον κατώτατο μισθό, ο οποίος όχι μόνο επιχειρεί να ακυρώσει οριστικά το ρόλο των σωματείων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ και των νόμων των μνημονίων, παγιώνει έναν αυτόματο κόφτη στους μισθούς. Αποτελεί συνέχεια του αντεργατικού νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου, που οδήγησε τον μέσο μισθό σε μείωση κατά 14,8% σε σχέση µε το 2011!
Αφού τους άνοιξε η όρεξη, οι εταιρείες (ΔΕΗ, ΔΕΔΔΗΕ, ΑΔΜΗΕ) μαζί με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις χωρίς να επαναφέρουν τους μισθούς στα προ μνημονίων επίπεδα, κατάργηση της μισθολογικής ωρίμανσης για τα χρόνια 2012 με 2023 διαχωρίζοντας τους εργαζόμενους σε νέους και παλιούς. Βλέπουμε αυξήσεις σε μισθούς που έχουν εξανεμιστεί πριν τις πάρουμε, τα δικαιώματα ένα ένα καταργούνται, αυξάνεται η εργολαβοποίηση και η μισθωτή σκλαβιά με το «μπλοκάκι».
Δεν είναι μονόδρομος αυτή η κατάσταση. Με την μαζική συμμετοχή στους αγώνες, μπορούμε να βάλουμε εμπόδια στη χειροτέρευση των όρων και συνθηκών εργασίας, να αποσπάσουμε κατακτήσεις. Δίνουμε τη μάχη σε σύγκρουση με τα μέτρα ενίσχυσης της κερδοφορίας της εργοδοσίας. Παλεύουμε για Συλλογικές Συμβάσεις με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και κατοχυρωμένα επιδόματα που θα καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους, είτε εργάζονται σε μητρικές εταιρείες, είτε σε εργολάβο, χωρίς να τους διαχωρίζουν σε παλιούς – νέους, χωρίς να κρύβουν μέσα τους παραθυράκια που ευνοούν τις ατομικές διαπραγματεύσεις. Παλεύουμε να μην κλείσουν τα λιγνιτικά εργοστάσια. Να καταργηθεί το καθεστώς της εργασίας μέσω εργολάβου, διεκδικώντας προσλήψεις των εργαζομένων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, για μόνιμη, σταθερή δουλειά με ασφάλεια και αξιοπρέπεια.
Την ώρα που οι ενεργειακοί όμιλοι βγάζουν κέρδη-ρεκόρ, από τον δικό μας ιδρώτα, εργάτες θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους καθημερινά. Στον ΔΕΔΔΗΕ και τον ΑΔΜΗΕ τα «ατυχήματα» έχουν γίνει καθημερινότητα. Ζούμε και εργαζόμαστε σε μια απέραντη κοιλάδα των Τεμπών, όπου η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι κόστος για τις εταιρείες. Η λήψη μέτρων και η τήρηση διαδικασιών, η συντήρηση του εξοπλισμού, η εκπαίδευση των εργαζομένων, η επιτήρηση από τεχνικούς ασφαλείας, όλα αυτά λογίζονται ως κόστος για την εργοδοσία, θεωρείται βαρίδι στην κερδοφορία τους. Γι’ αυτό μάλιστα προσπαθούν να μετακυλήσουν την ευθύνη για τα ατυχήματα στους ίδιους τους εργαζόμενους, όταν η εντατικοποίηση και τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα οργιάζουν. Δεν αποδεχόμαστε εν έτει 2024 να πηγαίνουμε για δουλειά και να μην ξέρουμε αν θα γυρίσουμε αρτιμελείς σπίτι μας.
Την ίδια ώρα υπάρχει τεράστια αύξηση των πολεμικών δαπανών και της πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας. Είναι εξοργιστικό ότι δίνονται 500.000 € τη μέρα για την αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα, 2.500 χλµ. μακριά από τα σύνορα, ότι συνολικά δαπανάται το 3% του ΑΕΠ για ΝΑΤΟϊκούς σκοπούς ενώ για τις δικές μας ανάγκες, για υγεία, παιδεία κ.λπ. δεν περισσεύει τίποτα! Οι κίνδυνοι που δημιουργεί η εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους είναι τεράστιοι, αν σκεφτεί κανείς το ενδεχόμενο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης. Την ώρα που το Ισραήλ μακελεύει τους λαούς σε Παλαιστίνη, Λίβανο και Συρία, εντείνει την επίθεση στη Δυτική όχθη, συνεχίζοντας τη γενοκτονία στη Λωρίδα της Γάζας, υπάρχει συγκέντρωση αμερικάνικων στρατιωτικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή. Με λίγα λόγια, οι ιμπεριαλιστές είναι αποφασισμένοι να ματοκυλίσουν λαούς για τα συμφέροντά τους. Η γεωστρατηγική αναβάθμιση και η μετατροπή της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο μας εμπλέκει ολοένα και περισσότερο σε αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών.
Σθεναρά βροντοφωνάζουμε ότι η Ελλάδα πρέπει να απεμπλακεί από τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, από τους πολέμους σε Ουκρανία και Μ. Ανατολή. Να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα. Να ακυρωθεί κάθε εμπορική συμφωνία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Να σταματήσει τώρα κάθε συζήτηση για ενεργειακή σύνδεση μεταξύ Ελλάδας και του κράτους δολοφόνου Ισραήλ.
Ο λαός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Αν το αποφασίσει μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τα δεκάδες σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα που οργανώνουν την απεργία στις 20 Νοέμβρη, συντονίζοντας τον αγώνα μας με όλους τους εργαζόμενους που διεκδικούν.
Δίνουμε όλες τις δυνάμεις μας για την επιτυχία της απεργίας. Κλιμακώνουμε τη διεκδίκηση για:
· Να μην κλείσουν οι λιγνιτικοί σταθμοί και ορυχεία σε Δ. Μακεδονία και Μεγαλόπολη. Να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας μόνιμου και έκτακτου προσωπικού.
· Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που υπονομεύουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας.
· Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ.
· Αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις. Ξεπάγωμα των τριετιών από το 2012.
· 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Όχι στην 6ήμερη εργασία, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.
· Μέτρα για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.
Στο πραγματικό δίλημμα που υψώνεται μπροστά μας «τα κέρδη τους, ή οι ζωές μας» διαλέγουμε τις ζωές μας και τις υπερασπιζόμαστε με τον οργανωμένο αγώνα, με την οργάνωση κόντρα σε κυβέρνηση και εργοδοσία, αλλά και όλες τις δυνάμεις που σιγοντάρουν και συναινούν στην αντιλαϊκή πολιτική που ευθύνεται για την κατάσταση που βιώνουμε.
Συμμετέχουμε μαζικά στην πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ