Μετά τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Τσεχία και την Κίνα
οι οποίες έχουν κατά καιρούς εκδηλώσει ενδιαφέρον να επενδύσουν στη ΔΕΗ,
ένας «παλιός γνώριμος» της ΔΕΗ φαίνεται ότι έχει ενδιαφέρον να αγοράσει
επίσης λιγνιτικές μονάδες. Η Ιαπωνία έχει ήδη εκδηλώσει έμπρακτα το
ενδιαφέρον της για τους λιγνίτες της ΔΕΗ από το 2015 με τη συμμετοχή της
στην κατασκευή ενός από τα μεγαλύτερα ενεργειακά έργα στα Βαλκάνια, της
Μονάδας 5 του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού (ΑΗΣ) Πτολεμαΐδας. Ο
όμιλος Hitachi και η ΤΕΡΝΑ έχουν αναλάβει να ολοκληρώσουν μέχρι το
2020 ένα έργο το οποίο θα κοστίσει πάνω από 1,3 δις ευρώ και η ιαπωνική αυτή συμμετοχή αποτελεί μια από τις ελάχιστες επενδύσεις στην Ελλάδα από την πλευρά της χώρας του «Ανατέλλοντος Ηλίου» (οι άλλες δύο σημαντικές επενδύσεις είναι εκείνες των Mitsubishi και της Tosoh Hellas) .
Σύμφωνα με πληροφορίες του insider.gr, έχει ήδη εκδηλωθεί ενδιαφέρον προς το υπουργείο από ιαπωνικό όμιλο και δεδομένου ότι οι ιαπωνικές κρούσεις στον ενεργειακό τομέα σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι «μετρημένες στα δάχτυλα», το ιαπωνικό ενδιαφέρον που έχει εκδηλωθεί για τη ΔΕΗ αποκτά ιδιαίτερη αξία καθώς προέρχεται από μάλλον πολύ επιλεκτικούς και «δύσκολους» επενδυτές. Η περιορισμένη ενεργειακή εξωστρέφεια της Ιαπωνίας οφείλεται και στο γεγονός ότι μέχρι στιγμής λειτουργούσε ως παρατηρητής απέναντι στην Ευρώπη από την οποία αναζητούσε να αντλήσει παραδείγματα καλών πρακτικών για την αγορά του ηλεκτρισμού και τις ΑΠΕ.
Ο κλάδος του ηλεκτρισμού στην Ιαπωνία αντιμετωπίζει περιορισμούς όπως είναι ο μικρός ανταγωνισμός και η χειραγώγηση των τιμών. Στην ιαπωνική αγορά ηλεκτρισμού δραστηριοποιούνται περίπου 10 μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Tokyo Gas, η Osaka Gas, η Tokyu Corporation, η KDDI και άλλες μικρότερες επιχειρήσεις ενώ το 2016 περίπου 150 εταιρείες εισήλθαν στον κλάδο. Οι συνεργασίες με ευρωπαϊκές εταιρείες στον κλάδο της ενέργειας δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες. Πρόσφατα είχαν γίνει συζητήσεις μεταξύ της Tokyo Gas και ευρωπαϊκών επιχειρήσεων για τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου ενώ η Ευρώπη έχει ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με την ασιατική χώρα για την καθαρή ενέργεια από το 1987. Το 2012 συμφωνήθηκε διμερής συνεργασία για την αποδοτικότητα και την ανταγωνιστικότητα στην αγορά ενέργειας. Ωστόσο, συχνά, τα κενά τις εμπειρίας σε τέτοιες περιπτώσεις καλύπτονται όταν την πρωτοβουλία της επένδυσης αναλαμβάνουν όμιλοι με διεθνή εμπειρία και πολυσχιδή δραστηριότητα (συνήθως η ενέργεια συνδυάζεται με την κατασκευή και τη βιομηχανική δραστηριότητα).
Ποιοι άλλοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν στη ΔΕΗ
Οι κινεζικές CMEC και State Grid, η ιταλική Edison, η γερμανική RWE, η γαλλική EDF και η τσεχική CEZ έχουν κατά καιρούς εκδηλώσει ενδιαφέρον να επενδύσουν στη ΔΕH.
Η State Grid έχει ήδη ένα είδος «σχέσης» με τη ΔΕΗ καθώς εξαγόρασε το 24% του ΑΔΜΗΕ, η CMEC συνεργάζεται για την κατασκευή της μονάδας στη Φλώρινα, ενώ η γερμανική RWE είχε συνεργαστεί με τη ΔΕΗ για το project κατασκευής μονάδας στο Δυρράχιο στην Αλβανία. Όσον αφορά στη γαλλική EDF, αυτή φαίνεται να προτιμά την «κερκίδα» σε μια ενδεχόμενη διεκδίκηση μονάδων το φθινόπωρο όπως διαφάνηκε και από την απουσία της από τη γαλλική αποστολή στην Ελλάδα πριν από λίγο καιρό. Σε επαφές τους τελευταίους μήνες με το υπουργείο βρίσκεται και η ιταλική Edison ενώ η τσεχική εταιρεία έχει επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον όπως είχε αναφέρει στην έκτακτη ΓΣ της ΔΕΗ το Μάιο και ο πρόεδρος της επιχείρησης, κ. Παναγιωτάκης μιλώντας στους δημοσιογράφους όπου είχε κάνει γενικά λόγο για «τσεχικό ενδιαφέρον».
Φυσικά ο δρόμος για να περάσουμε από τα λόγια στην πράξη είναι μακρύς με πρώτο βασικό σταθμό το market test του Νοεμβρίου οπότε και θα ληφθούν οι αποφάσεις για την πώληση των μονάδων. Η πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων επιβάλλεται από την ΕΕ και ορίζεται και στο πλαίσιο του μνημονίου και προς το παρόν δεν έχει τεθεί θέμα διάθεσης των υδροηλεκτρικών. Τόσο το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας όσο και η διοίκηση της ΔΕΗ έχουν διαμηνύσει ότι τα υδροηλεκτρικά δεν θα συμπεριληφθούν στις προς πώληση μονάδες ενώ αυτές τις ημέρες συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις μεταξύ της Κομισιόν και του υπουργείου, το οποίο είναι και το πλέον αρμόδιο για τις διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, τόσο από την πλευρά της αντιπολίτευσης όσο και από φορείς της αγοράς έχει εκφραστεί η αμφιβολία για το κατά πόσο οι προτεινόμενες λιγνιτικές μονάδες μπορούν να προσελκύσουνε το ξένο επενδυτικό ενδιαφέρον σε μια εποχή όπου η ενέργεια αναζητά να απομακρυνθεί από τους λιγνίτες. Με βάσει αυτό το σκεπτικό κάποιοι θεωρούν ότι στο τέλος η ΔΕΗ θα αναγκαστεί να διαθέσει προς πώληση και τα σύγχρονα υδροηλεκτρικά, όχι ως αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών επιταγών ή του μνημονίου αλλά για πρακτικούς επενδυτικούς λόγους που υπαγορεύει η διεθνής αγορά.
(Π. Χαλάτση, insider.gr)
2020 ένα έργο το οποίο θα κοστίσει πάνω από 1,3 δις ευρώ και η ιαπωνική αυτή συμμετοχή αποτελεί μια από τις ελάχιστες επενδύσεις στην Ελλάδα από την πλευρά της χώρας του «Ανατέλλοντος Ηλίου» (οι άλλες δύο σημαντικές επενδύσεις είναι εκείνες των Mitsubishi και της Tosoh Hellas) .
Σύμφωνα με πληροφορίες του insider.gr, έχει ήδη εκδηλωθεί ενδιαφέρον προς το υπουργείο από ιαπωνικό όμιλο και δεδομένου ότι οι ιαπωνικές κρούσεις στον ενεργειακό τομέα σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι «μετρημένες στα δάχτυλα», το ιαπωνικό ενδιαφέρον που έχει εκδηλωθεί για τη ΔΕΗ αποκτά ιδιαίτερη αξία καθώς προέρχεται από μάλλον πολύ επιλεκτικούς και «δύσκολους» επενδυτές. Η περιορισμένη ενεργειακή εξωστρέφεια της Ιαπωνίας οφείλεται και στο γεγονός ότι μέχρι στιγμής λειτουργούσε ως παρατηρητής απέναντι στην Ευρώπη από την οποία αναζητούσε να αντλήσει παραδείγματα καλών πρακτικών για την αγορά του ηλεκτρισμού και τις ΑΠΕ.
Ο κλάδος του ηλεκτρισμού στην Ιαπωνία αντιμετωπίζει περιορισμούς όπως είναι ο μικρός ανταγωνισμός και η χειραγώγηση των τιμών. Στην ιαπωνική αγορά ηλεκτρισμού δραστηριοποιούνται περίπου 10 μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Tokyo Gas, η Osaka Gas, η Tokyu Corporation, η KDDI και άλλες μικρότερες επιχειρήσεις ενώ το 2016 περίπου 150 εταιρείες εισήλθαν στον κλάδο. Οι συνεργασίες με ευρωπαϊκές εταιρείες στον κλάδο της ενέργειας δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένες. Πρόσφατα είχαν γίνει συζητήσεις μεταξύ της Tokyo Gas και ευρωπαϊκών επιχειρήσεων για τη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου ενώ η Ευρώπη έχει ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με την ασιατική χώρα για την καθαρή ενέργεια από το 1987. Το 2012 συμφωνήθηκε διμερής συνεργασία για την αποδοτικότητα και την ανταγωνιστικότητα στην αγορά ενέργειας. Ωστόσο, συχνά, τα κενά τις εμπειρίας σε τέτοιες περιπτώσεις καλύπτονται όταν την πρωτοβουλία της επένδυσης αναλαμβάνουν όμιλοι με διεθνή εμπειρία και πολυσχιδή δραστηριότητα (συνήθως η ενέργεια συνδυάζεται με την κατασκευή και τη βιομηχανική δραστηριότητα).
Ποιοι άλλοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν στη ΔΕΗ
Οι κινεζικές CMEC και State Grid, η ιταλική Edison, η γερμανική RWE, η γαλλική EDF και η τσεχική CEZ έχουν κατά καιρούς εκδηλώσει ενδιαφέρον να επενδύσουν στη ΔΕH.
Η State Grid έχει ήδη ένα είδος «σχέσης» με τη ΔΕΗ καθώς εξαγόρασε το 24% του ΑΔΜΗΕ, η CMEC συνεργάζεται για την κατασκευή της μονάδας στη Φλώρινα, ενώ η γερμανική RWE είχε συνεργαστεί με τη ΔΕΗ για το project κατασκευής μονάδας στο Δυρράχιο στην Αλβανία. Όσον αφορά στη γαλλική EDF, αυτή φαίνεται να προτιμά την «κερκίδα» σε μια ενδεχόμενη διεκδίκηση μονάδων το φθινόπωρο όπως διαφάνηκε και από την απουσία της από τη γαλλική αποστολή στην Ελλάδα πριν από λίγο καιρό. Σε επαφές τους τελευταίους μήνες με το υπουργείο βρίσκεται και η ιταλική Edison ενώ η τσεχική εταιρεία έχει επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον όπως είχε αναφέρει στην έκτακτη ΓΣ της ΔΕΗ το Μάιο και ο πρόεδρος της επιχείρησης, κ. Παναγιωτάκης μιλώντας στους δημοσιογράφους όπου είχε κάνει γενικά λόγο για «τσεχικό ενδιαφέρον».
Φυσικά ο δρόμος για να περάσουμε από τα λόγια στην πράξη είναι μακρύς με πρώτο βασικό σταθμό το market test του Νοεμβρίου οπότε και θα ληφθούν οι αποφάσεις για την πώληση των μονάδων. Η πώληση του 40% των λιγνιτικών μονάδων επιβάλλεται από την ΕΕ και ορίζεται και στο πλαίσιο του μνημονίου και προς το παρόν δεν έχει τεθεί θέμα διάθεσης των υδροηλεκτρικών. Τόσο το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας όσο και η διοίκηση της ΔΕΗ έχουν διαμηνύσει ότι τα υδροηλεκτρικά δεν θα συμπεριληφθούν στις προς πώληση μονάδες ενώ αυτές τις ημέρες συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις μεταξύ της Κομισιόν και του υπουργείου, το οποίο είναι και το πλέον αρμόδιο για τις διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, τόσο από την πλευρά της αντιπολίτευσης όσο και από φορείς της αγοράς έχει εκφραστεί η αμφιβολία για το κατά πόσο οι προτεινόμενες λιγνιτικές μονάδες μπορούν να προσελκύσουνε το ξένο επενδυτικό ενδιαφέρον σε μια εποχή όπου η ενέργεια αναζητά να απομακρυνθεί από τους λιγνίτες. Με βάσει αυτό το σκεπτικό κάποιοι θεωρούν ότι στο τέλος η ΔΕΗ θα αναγκαστεί να διαθέσει προς πώληση και τα σύγχρονα υδροηλεκτρικά, όχι ως αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών επιταγών ή του μνημονίου αλλά για πρακτικούς επενδυτικούς λόγους που υπαγορεύει η διεθνής αγορά.
(Π. Χαλάτση, insider.gr)
