του Δημήτρη Κοιλάκου
Με δεδομένο ότι η συμφωνία για την πώληση του 40% του λιγνιτικού δυναμικού της ΔΕΗ έχει χτυπήσει «καμπανάκια» ιδίως στις περιοχές όπου βρίσκονται οι προς πώληση μονάδες, αλλά και ευρύτερα, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται πλέον να βρει τον τρόπο που θα «πλασάρει» τη συμφωνία, προκειμένου να μετριάσει τις αντιδράσεις, περιορίζοντας το όποιο πλήγμα θα μπορούσαν να επιφέρουν στην εκλογική του δυναμική.Είναι δεδομένο ότι η κυβέρνηση θέλει να αξιοποιήσει προς τούτο όλους τους διαύλους που έχει στη διάθεσή της, εκμεταλλευόμενη τα περιθώρια που προσφέρουν οι κινήσεις που γίνονται από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και πέριξ αυτού σε συνδικαλιστικό, αυτοδιοικητικό και τοπικό επίπεδο.
Ακόμα και οι όποιες «παραφωνίες» (π.χ. δηλώσεις Φίλη και Δρίτσα), εκτιμάται ότι δεν πλήττουν ουσιαστικά τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, ενώ υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν μάλιστα να λειτουργήσουν και ως «μαξιλαράκι» απορρόφησης κραδασμών και δυσαρέσκειας, δίνοντας τη δυνατότητα σε ένα ακροατήριο που συμμερίζεται τέτοιες ανησυχίες να ακουμπήσει σε φωνές που δεν είναι εκτός ΣΥΡΙΖΑ ή, έστω, δεν του προξενούν προβλήματα στην προώθηση της κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσης. Με τον ίδιο τρόπο αναμένει η Κουμουνδούρου να λειτουργήσει και το περιεχόμενο που προσδίδουν η πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ και αρχές τοπικών διοικήσεων στις κινητοποιήσεις που διοργανώνουν.
Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι οι ΝΕ Κοζάνης και Φλώρινας του ΣΥΡΙΖΑ καλούσαν σε συμμετοχή στο χθεσινό συλλαλητήριο στη Φλώρινα ενάντια στην πώληση των μονάδων. Είναι χαρακτηριστικός, μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίο σχολίασε το συγκεκριμένο γεγονός ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στη Δυτική Μακεδονία, τονίζοντας ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι εύλογη, καθώς το συλλαλητήριο «δεν έχει αντικυβερνητικό χαρακτήρα»!
Παραμένει ως ζήτημα, πάντως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (ως κόμμα) καλείται να «αμπαλάρει» κάπως τη συμφωνία που υπέγραψε (ως κυβέρνηση). Στην κατεύθυνση αυτή, έχουν δοθεί τα πρώτα μηνύματα για το πώς θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, με την «Αυγή», το επίσημο κομματικό του όργανο, να δίνει το γενικό περίγραμμα της επιχειρηματολογίας που θα προβληθεί.
Έτσι, σε ρεπορτάζ της «Αυγής» για τη συμφωνία για τη ΔΕΗ, πέραν του γνωστού ότι η πώληση αποτελεί υποχρέωση βάσει της καταδικαστικής απόφασης του Ευρωδικαστηρίου και δε σχετίζεται με τις υποχρεώσεις έναντι των δανειστών, προτάσσεται το επιχείρημα ότι με τη συμφωνία αυτή διατηρείται ανέπαφο το 90,9% του συνολικού παραγωγικού δυναμικού της ΔΕΗ, ενώ τα υδροηλεκτρικά τα οποία, όπως σημειώνεται, εδώ και χρόνια εποφθαλμιούν διάφορα συμφέροντα παραμένουν ανέπαφα. Σε αυτά τα σημεία βρίσκεται, σύμφωνα με την «Αυγή», η ειδοποιός διαφορά με τη «μικρή ΔΕΗ».
Το γεγονός,βέβαια, ότι επιχειρηματικά είναι και τα συμφέροντα που θα κινηθούν για να πάρουν τους λιγνίτες, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι το προσπερνά...
Ίσως τα μαθηματικά της «Αυγής» δυσκολεύουν κάποιους, καθώς, ενώ η συμφωνία προβλέπει την «αποεπένδυση» του 40% του λιγνιτικού δυναμικού της ΔΕΗ, η «Αυγή» ισχυρίζεται ότι με την πρόταση επί της οποίας συμφώνησε η κυβέρνηση με τους δανειστές σηματοδοτεί τη διατήρηση του 78,6% του λιγνιτικού δυναμικού της επιχείρησης. Η αλήθεια είναι ότι η στατιστική προσφέρεται για να τονιστούν συγκεκριμένες όψεις της πραγματικότητας σε βάρος άλλων, καθώς τα ποσοστά εξαρτώνται από το τι καταμετρά κανείς και για πόσο ακόμα θα μπορούν να προσμετρούνται.
Η «Αυγή» συνδέει, επίσης, την πώληση των μονάδων με τις νέες ευρωπαϊκές πολιτικές για τη σταδιακή μείωση του μεριδίου του άνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή και τις σχετικές περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, τονίζοντας ότι σε αυτή τη βάση τα δεδομένα στην ενεργειακή αγορά της Ελλάδα και της Ε.Ε. έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία χρόνια. Μάλλον κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ δε βλέπει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα επιχειρηματικά συμφέροντα… Άλλωστε, στις αγορές και τους αγοραστές προσβλέπει για την επιτυχία του προγράμματός του.
Παράλληλα, η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ που προβάλλει η «Αυγή» εστιάζει και στα λεγόμενα «αντισταθμιστικά», τα οποία θα απαλύνουν τις συνέπειες της συμφωνίας για τις τοπικές συμφωνίες, αναφερόμενη σε σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις στήριξης όπως π.χ. η θέσπιση ειδικού φθηνότερου τιμολογίου ρεύματος κ.α.
Το γιατί, βέβαια, εφόσον αυτές οι παρεμβάσεις κρίνονται απαραίτητες για τους κατοίκους αυτών των περιοχών οι οποίοι ούτως ή άλλως βιώνουν τις συνέπειες της πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και των προηγούμενων) στις ζωές τους, αλλά και στην ίδια τη ΔΕΗ, έπρεπε πρώτα να συμφωνηθεί η πώληση των μονάδων και μετά να προωθηθούν, ο ΣΥΡΙΖΑ δε μας το λέει…
Το γεγονός είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδειχτεί «μανούλα» στο να υπογράφει και να υλοποιεί τις πιο σκληρές αποφάσεις και μέτρα, ελαχιστοποιώντας - ή, έστω, απονευρώνοντας - τις αντιδράσεις. Αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο παράσημο που διεκδικεί για την αποτίμηση της θητείας του στον κυβερνητικό θώκο και σε αυτό ευελπιστεί ώστε να διατηρηθεί εκεί. Διαχρονικό γνώρισμα της σοσιαλδημοκρατίας, άλλωστε, είναι η χρησιμοποίηση των αριστεροφανών αμορτισέρ για την απορρόφηση κραδασμών σε κοινωνικό επίπεδο. Δύσκολα θα άφηνε να «λερωθεί» αυτό του το προφίλ, λοιπόν, παρότι τώρα ασχολήθηκε και με το «βρώμικο» λιγνίτη.
Τα πράγματα, βέβαια, θα ήταν πολύ πιο δύσκολα για το ΣΥΡΙΖΑ αν οι αντιδράσεις των εργαζομένων της ΔΕΗ - και όχι μόνο - ξέφευγαν από το πλαίσιο στο οποίο γίνεται προσπάθεια να περιοριστούν και αποκτούσαν άλλα ποιοτικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.
https://energypress.gr/news/makigiaz-toy-syriza-gia-na-mi-lerothei-poylontas-toys-vromikoys-lignites
