Επιμέλεια: Γεώργιος Π. Κανέλλος
Με τη σημερινή απόφασή του, η οποία εκδίδεται κατόπιν αναπομπής της υπόθεσης ακολουθώντας την απόφαση του ΔΕΕ επί
της σχετικής αναιρέσεως, το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
απέρριψε την προσφυγή της Αλουμίνιον της Ελλάδος κατά της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής.
Είναι αξιοσημείωτο δε, πως το ΓΔΕΕ
απορρίπτει ακόμα και τους λόγους της προσφυγής που βάλλουν κατά του
χαρακτηρισμού της πρώτης απόφασης (του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών
κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων) ως νέας ενίσχυσης,
συντασσόμενο έτσι με την άποψη του ΔΕΕ στην αναιρετική απόφασή του (C-590/14 P, αναιρετική απόφαση) και ακυρώνοντας κατ’ επέκταση την
επιχειρηματολογία του στην αρχική απόφασή του (T-542/11).
Ιστορικό της υπόθεσης
Το 1960, η ΔΕΗ σύναψε με την
Αλουμίνιον, ελληνική εταιρία παραγωγής αλουμινίου, σύμβαση δυνάμει της
οποίας ίσχυε ως προς τη δεύτερη προτιμησιακό τιμολόγιο για την παροχή
ηλεκτρικής ενέργειας.
Η σύμβαση επρόκειτο να λήξει στις 31 Μαρτίου 2006, εκτός εάν παρατεινόταν σύμφωνα με τους όρους της.
Με απόφαση της 23ης Ιανουαρίου
1992, η Επιτροπή εκτίμησε ότι το προτιμησιακό τιμολόγιο της Αλουμίνιον
συνιστούσε κρατική ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά.
Η ΔΕΗ κατήγγειλε τη σύμβαση του
1960 από 1ης Απριλίου 2006. Η Αλουμίνιον αμφισβήτησε την καταγγελία της
συμβάσεως ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων.
Με απόφαση της 5ης Ιανουαρίου
2007, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, αποφασίζοντας με τη διαδικασία
των ασφαλιστικών μέτρων, ανέστειλε προσωρινώς τις συνέπειες της εν λόγω
καταγγελίας, θεωρώντας ότι η καταγγελία ήταν άκυρη βάσει των όρων της
σύμβασης και του εφαρμοστέου εθνικού νομικού πλαισίου. Η ΔΕΗ προσέφυγε
σε δεύτερο βαθμό ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο,
με απόφαση της 6ης Μαρτίου 2008, επικύρωσε την καταγγελία της συμβάσεως
του 1960 από της ημερομηνίας αυτής.
Με απόφαση της 13ης Ιουλίου 2011, η
Επιτροπή θεώρησε ότι η Ελλάδα είχε παρανόμως χορηγήσει στην Αλουμίνιον
κρατική ενίσχυση 17,4 εκατομμυρίων ευρώ, διότι, μετά την πρώτη απόφαση
ασφαλιστικών μέτρων των ελληνικών δικαστηρίων, η Αλουμίνιον συνέχισε να
επωφελείται από το προτιμησιακό τιμολόγιο από τις 5 Ιανουαρίου 2007 έως
τις 6 Μαρτίου 2008.
Κατά την Επιτροπή, η ενίσχυση αυτή
έπρεπε να χαρακτηριστεί νέα ενίσχυση, η οποία, δεδομένου ότι είχε
χορηγηθεί χωρίς προηγουμένως να της κοινοποιηθεί, δεν ήταν συμβατή με
την εσωτερική αγορά. Για τον λόγο αυτόν, η Επιτροπή υποχρέωσε την
Ελληνική Δημοκρατία να ανακτήσει την ενίσχυση από την Αλουμίνιον.
Κατόπιν προσφυγής που άσκησε η
Αλουμίνιον, το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ακύρωσε την
απόφαση της Επιτροπής, με απόφασή του της 8ης Οκτωβρίου (T-542/11), κρίνοντας ότι η επίμαχη ενίσχυση πρέπει να χαρακτηριστεί ως υφιστάμενη ενίσχυση.
Η ΔΕΗ, υποστηριζόμενη από την
Επιτροπή, άσκησε αναίρεση ενώπιον του Δικαστηρίου, υποστηρίζοντας ότι η
απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου είναι νομικά εσφαλμένη.
Με την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου 2016, ΔΕΗ και Επιτροπή κατά Αλουμίνιον της Ελλάδος (C-590/14 P,
αναιρετική απόφαση), το Δικαστήριο αναίρεσε την αρχική δικαστική
απόφαση, ανέπεμψε την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο και επιφυλάχθηκε ως
προς τα δικαστικά έξοδα.
Υπενθυμίζεται, εν προκειμένω, ότι η
προσφεύγουσα Αλουμίνιον της Ελλάδος ΒΕΑΕ, με το δικόγραφο της προσφυγής
της, προέβαλε δέκα λόγους προς στήριξη της προσφυγής αυτής.
Οι τέσσερις πρώτοι, οι οποίοι
αποτελούν τους κύριους λόγους, βάλλουν κατά του χαρακτηρισμού του
επίμαχου μέτρου ως νέας ενίσχυσης. Οι λόγοι αυτοί αφορούν, αντιστοίχως,
νομικό σφάλμα, αναρμοδιότητα της Επιτροπής, παραβίαση της αρχής της
αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας και παράβαση της υποχρέωσης
αιτιολόγησης.
Ο πέμπτος, ο έκτος, ο έβδομος και ο
όγδοος λόγος, οι οποίοι προβάλλονται επικουρικώς, βάλλουν κατά του
χαρακτηρισμού του προτιμησιακού τιμολογίου ως κρατικής ενίσχυσης. Οι
λόγοι αυτοί αφορούν, αντιστοίχως, παράβαση του άρθρου 107 παράγραφος 1,
ΣΛΕΕ, παραβίαση της αρχής της προστασίας της δικαιολογημένης
εμπιστοσύνης, προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και παράβαση της
υποχρέωσης αιτιολόγησης.
Ο ένατος και ο δέκατος λόγος, οι
οποίοι προβάλλονται όλως επικουρικώς, βάλλουν κατά της επιβολής
υποχρέωσης ανάκτησης. Οι λόγοι αυτοί αφορούν, αντιστοίχως, σφάλματα
σχετικά με την έκταση της υποχρέωσης ανάκτησης και παράβαση της
υποχρέωσης αιτιολόγησης.
Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου
Με τη δημοσιευθείσα απόφασή του,
το Δικαστήριο απορρίπτει την προσφυγή της Αλουμίνιον της Ελλάδος ΒΕΑΕ ως
προς το σύνολο των προβληθέντων λόγων της και καταδικάζει την
προσφεύγουσα να καταβάλλει, εκτός των δικαστικών εξόδων της, και τα
δικαστικά έξοδα της Επιτροπής και της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού
ΑΕ (ΔΕΗ).
Το πλήρες κείμενο της αποφάσεως είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα CURIA
