Αποδεικνύεται περίτρανα, ότι τέτοιοι επενδυτές μόνο να επενδύσουν δεν θέλουν, αλλά με τη μέθοδο του μπιρ παρά, επιθυμούν να βάλουν κάθε περιουσιακό στοιχείο της ΔΕΗ στο χέρι, με το λιγότερο κόστος.
Έτσι εξηγείται και η εξευτελιστική προσφορά 25 εκατ. € που κατέθεσε ο Όμιλος Μυτιληναίου, για την πιο σύγχρονη μονάδα που διαθέτει η ΔΕΗ τη ΜΕΛΙΤΗ και 103 εκατ. € που προσέφερε η κοινοπραξία Seven Energy-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ για τη Μεγαλόπολη και Μελίτη η οποία, όμως, δεν εξετάστηκε γιατί έθετε αιρέσεις.
Μετά το γεγονός αυτό, ήταν αναμενόμενο να κηρυχθεί ο διαγωνισμός άγονος χωρίς βεβαίως να σημαίνει ότι κυβέρνηση και ΔΕΗ θα το βάλουν κάτω, αφού ήδη ετοιμάζονται για την επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού!!!
Γιατί άραγε; Σε τι θα βοηθήσει ένας νέος διαγωνισμός, όταν δεν ικανοποιήθηκαν οι απαιτήσεις τους με τον προηγούμενο διαγωνισμό; Υπάρχει εγγύηση δηλαδή, ότι αν βελτιωθούν οι όροι θα υπάρξει ενδιαφέρον και συγχρόνως θα ικανοποιούν τη ΔΕΗ οι προσφερόμενες τιμές; Ή είναι μία ευκαιρία για να βάλουν στο κάδρο και τα νερά;
Το όλο θέμα πλέον είναι αμιγώς πολιτικό και αφορά άμεσα την σημερινή κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή επιτροπή. Σήμερα η χώρα δεν είναι στα μνημόνια διανύει μία μεταμνημονιακή εποχή και το ενδεχόμενο πώλησης των νερών είναι απαγορευτικό. Ωστόσο και η εξίσωση του λιγνίτη δεν βγαίνει και δεν έχει κανένα νόημα η πώληση τόσο με την αύξηση των ρύπων, όσο και για την ακολουθούμενη περιβαντολλογική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2008 λόγω απελευθέρωσης και μονοπωλιακών πολιτικών, ενδεχόμενα να είχε μία βάση υποστήριξης η πρόσβαση τρίτων στο λιγνίτη. Σήμερα όμως, όλοι τον καθιστούν μη ανταγωνιστικό αλλά παρόλα αυτά επιμένουν στην πώληση των μονάδων.
Η αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο. Απαιτείται εδώ και τώρα να βάλουμε τέλος σε κάθε σενάριο πώλησης των ενεργειακών μας πόρων και των δημοσίων οργανισμών που διαχειρίζονται δημόσια αγαθά.
Απαιτείται ενότητα, ετοιμότητα ώστε τα σχέδια τους να μείνουν στα χαρτιά.
Γραφείο Τύπου
ΕΔΟΠ-ΔΕΗ
