Η ΔΕΗ είναι πολλά πράγματα στην Ελλάδα, αλλά δεν είναι εκείνο το
επίδικο που θα κλονίσει την κυβερνητική πλειοψηφία όταν σε ένα μήνα από
σήμερα θα έρθει στη Βουλή προς ψήφιση ο νόμος για την πώληση των μονάδων
της.
Οι αντιρρήσεις επομένως που εξέφρασε χθες ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ Γ.Παπαηλιού για την πώληση του 40% του λιγνιτικού της δυναμικού, δεν είναι παρά επιφανειακές.
Η φράση του «θα τα πούμε ξανά όταν θα έρθει στη Βουλή το νομοσχέδιο στο τέλος Φεβρουαρίου», εκλαμβάνεται περισσότερο ως κριτική εκτόνωσης εκ του ασφαλούς τώρα που μπορεί, παρά ως λόγος ανησυχίας ότι θα κινηθεί εκτός κομματικής πειθαρχίας όταν θα κληθεί να το ψηφίσει.
Κυβερνητικά στελέχη, βουλευτές και πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι έχουν αποδεχτεί πλήρως πως η πώληση μονάδων σε ιδιώτες είναι μια αναπόφευκτη εξέλιξη που δρομολογείται ως βίαιο μέτρο για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.
Το εντυπωσιακό όμως είναι άλλο. Τέτοια σύμπνοια, και τόσο μεγάλος αριθμός βουλευτών, πλην εκείνων του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής, που να ομονοούν ότι η πώληση μονάδων της ΔΕΗ είναι μια αναπόφευκτη εξέλιξη, δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία.
Για πρώτη φορά από το 2010, οπότε και μπήκε επιτακτικά στο τραπέζι η πώληση μέρους της ΔΕΗ, καταγράφεται τόσο μεγάλη διακομματική συναίνεση ως προς την σμίκρυνσή της.
Μπορεί να μη συμφωνούν όλοι με αυτή, αλλά γνωρίζουν πως έρχεται βίαια εξαιτίας της μέχρι σήμερα αποτυχίας της ΔΕΗ και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία 18 χρόνια, ώστε να περιοριστεί η υπερδεσπόζουσα θέση της στην παραγωγή και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας.
Και μπορεί η ΝΔ με τους 75 βουλευτές της να καταψηφίσει το νόμο όταν θα έρθει στη Βουλή, εντούτοις έχει δημόσια επαναλάβει ότι είναι υπέρ του σχεδίου της «Μικρής ΔΕΗ», ενώ το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (20 βουλευτές), και το Ποτάμι (6 βουλευτές).
Αν σε όλους όσους θεωρούν μονόδρομο την μείωση της περιουσίας της ΔΕΗ προσθέσει κανείς τους 153 των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, προκύπτει το εξής εντυπωσιακό νούμερο : Τουλάχιστον 254 βουλευτές, επί συνόλου 300 της ελληνικής Βουλής, αποδέχονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πώληση μονάδων της ΔΕΗ σε ιδιώτες.
Πως εξηγείται τέτοια σύμπνοια; Επαψε άραγε το πολιτικό σύστημα να βλέπει τη ΔΕΗ ως εκλογική δεξαμενή; Αραγε δεν γνωρίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ότι με αυτή τους την στάση χάνουν ψήφους, σε Κοζάνη, Φλώρινα, και Αρκαδία;
Φυσικά και το αντιλαμβάνονται. Οπως όμως αντιλαμβάνονται, ότι η μείωση των συντάξεων, και του αφορολόγητου ή τα εργασιακά, έχουν τελικά μεγαλύτερο πολιτικό κόστος από την συγκατάθεσή τους στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού που μέχρι πρότινος πολεμούσαν.
Αν και δεν συμφωνούν, εντούτοις γνωρίζουν ότι το βίαιο άνοιγμα της αγοράς έρχεται ως φυσιολογικό επακόλουθο μιας διαχρονικής αποτυχίας της Ελλάδας να εφαρμόσει τις κοινοτικές οδηγίες και τις αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου.
Κοροιδεύοντας ή νομίζοντας ότι κοροιδεύουν τους Κοινοτικούς πετύχαιναν να κρατούν ικανοποιημένα τα κομματικά και συνδικαλιστικά τους ακροατήρια με μια στάση που σήμερα γυρνά μπούμερανγκ στην ίδια την ΔΕΗ.
Τώρα απλώς ήρθε η ώρα του λογαριασμού για όσους έλεγαν ότι θα περάσει πάνω από το πτώμα τους όποιος πουλήσει έστω και μία μονάδα.
Οχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο μόνος που καβάλησε το όχημα του λαικισμού για να κατακτήσει την εξουσία. Είναι όμως εκείνος που συντήρησε μια νοοτροπία την ίδια στιγμή που το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα αναγνώριζε σε αυτήν μια από τις γενεσιουργούς αιτίες της κρίσης.
(in.gr)
Οι αντιρρήσεις επομένως που εξέφρασε χθες ο βουλευτής Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ Γ.Παπαηλιού για την πώληση του 40% του λιγνιτικού της δυναμικού, δεν είναι παρά επιφανειακές.
Η φράση του «θα τα πούμε ξανά όταν θα έρθει στη Βουλή το νομοσχέδιο στο τέλος Φεβρουαρίου», εκλαμβάνεται περισσότερο ως κριτική εκτόνωσης εκ του ασφαλούς τώρα που μπορεί, παρά ως λόγος ανησυχίας ότι θα κινηθεί εκτός κομματικής πειθαρχίας όταν θα κληθεί να το ψηφίσει.
Κυβερνητικά στελέχη, βουλευτές και πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι έχουν αποδεχτεί πλήρως πως η πώληση μονάδων σε ιδιώτες είναι μια αναπόφευκτη εξέλιξη που δρομολογείται ως βίαιο μέτρο για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.
Το εντυπωσιακό όμως είναι άλλο. Τέτοια σύμπνοια, και τόσο μεγάλος αριθμός βουλευτών, πλην εκείνων του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής, που να ομονοούν ότι η πώληση μονάδων της ΔΕΗ είναι μια αναπόφευκτη εξέλιξη, δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία.
Για πρώτη φορά από το 2010, οπότε και μπήκε επιτακτικά στο τραπέζι η πώληση μέρους της ΔΕΗ, καταγράφεται τόσο μεγάλη διακομματική συναίνεση ως προς την σμίκρυνσή της.
Μπορεί να μη συμφωνούν όλοι με αυτή, αλλά γνωρίζουν πως έρχεται βίαια εξαιτίας της μέχρι σήμερα αποτυχίας της ΔΕΗ και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία 18 χρόνια, ώστε να περιοριστεί η υπερδεσπόζουσα θέση της στην παραγωγή και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας.
Και μπορεί η ΝΔ με τους 75 βουλευτές της να καταψηφίσει το νόμο όταν θα έρθει στη Βουλή, εντούτοις έχει δημόσια επαναλάβει ότι είναι υπέρ του σχεδίου της «Μικρής ΔΕΗ», ενώ το ίδιο πάνω-κάτω ισχύει για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (20 βουλευτές), και το Ποτάμι (6 βουλευτές).
Αν σε όλους όσους θεωρούν μονόδρομο την μείωση της περιουσίας της ΔΕΗ προσθέσει κανείς τους 153 των κοινοβουλευτικών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, προκύπτει το εξής εντυπωσιακό νούμερο : Τουλάχιστον 254 βουλευτές, επί συνόλου 300 της ελληνικής Βουλής, αποδέχονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την πώληση μονάδων της ΔΕΗ σε ιδιώτες.
Πως εξηγείται τέτοια σύμπνοια; Επαψε άραγε το πολιτικό σύστημα να βλέπει τη ΔΕΗ ως εκλογική δεξαμενή; Αραγε δεν γνωρίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ότι με αυτή τους την στάση χάνουν ψήφους, σε Κοζάνη, Φλώρινα, και Αρκαδία;
Φυσικά και το αντιλαμβάνονται. Οπως όμως αντιλαμβάνονται, ότι η μείωση των συντάξεων, και του αφορολόγητου ή τα εργασιακά, έχουν τελικά μεγαλύτερο πολιτικό κόστος από την συγκατάθεσή τους στην απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρισμού που μέχρι πρότινος πολεμούσαν.
Αν και δεν συμφωνούν, εντούτοις γνωρίζουν ότι το βίαιο άνοιγμα της αγοράς έρχεται ως φυσιολογικό επακόλουθο μιας διαχρονικής αποτυχίας της Ελλάδας να εφαρμόσει τις κοινοτικές οδηγίες και τις αποφάσεις του Ευρωδικαστηρίου.
Κοροιδεύοντας ή νομίζοντας ότι κοροιδεύουν τους Κοινοτικούς πετύχαιναν να κρατούν ικανοποιημένα τα κομματικά και συνδικαλιστικά τους ακροατήρια με μια στάση που σήμερα γυρνά μπούμερανγκ στην ίδια την ΔΕΗ.
Τώρα απλώς ήρθε η ώρα του λογαριασμού για όσους έλεγαν ότι θα περάσει πάνω από το πτώμα τους όποιος πουλήσει έστω και μία μονάδα.
Οχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο μόνος που καβάλησε το όχημα του λαικισμού για να κατακτήσει την εξουσία. Είναι όμως εκείνος που συντήρησε μια νοοτροπία την ίδια στιγμή που το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα αναγνώριζε σε αυτήν μια από τις γενεσιουργούς αιτίες της κρίσης.
(in.gr)
