Συγκεκριμένα η κ. Λιώρα αναφέρει:
Η κείμενη νομοθεσία η σχετική με την αποζημίωση των μισθωτών πρώην ΔΕΚΟ όπως αποτυπώνεται σε σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου με αρ. 197/2011:
Επειδή σύμφωνα με τη διάταξη του αρθ.8 εδάφιο α’ του Ν.3198/55 «μισθωτοί
που συνδέονται με σχέση εργασίας αόριστης διάρκειας και έχουν συμπληρώσει 5ετή υπηρεσία στον ίδιο εργοδότη με την έννοια του αρθ.6 παρ.1 του Ν.2112/1920 ή του ΒΔ του 18/18/7/1920 ή το προβλεπόμενο από τον οικείο ασφαλιστικό οργανισμό όριο ηλικίας και αν δεν προβλέπεται αυτό το 65ο έτος της ηλικίας τους, αποχωρώντας από την εργασία τους με τη συγκατάθεση του εργοδότη δικαιούνται το ήμισυ της οριζόμενης από τον Ν.2112/20 ή του ανωτέρου ΒΔ αποζημιώσεως για την περίπτωση της απροειδοποίητης καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας».
Στο εδάφιο β’ του αρθ.8 ορίζεται ότι μισθωτοί γενικά που υπάγονται στην ασφάλιση οιουδήποτε ασφαλιστικού οργανισμού εφόσον συμπλήρωσαν ή συμπληρώνουν τις προϋποθέσεις για λήψη πλήρους σύνταξης γήρατος είτε αποχωρούν είτε απομακρύνονται από τον εργοδότη, δικαιούνται την νόμιμη αποζημίωση. Από την αντιπαραβολή των δύο εδαφίων του αρθ.8 του Ν.3198/55 συνάγονται τα ακόλουθα
α) η εφαρμογή του εδαφίου α΄ προϋποθέτει ρητώς μισθωτοί που συνδέονται με σχέση εργασίας αόριστης διάρκειας και δεν επεκτείνετε και σε εκείνους που η σχέση εργασίας είναι ορισμένου χρόνου που έχουν προσχωρήσει σε κανονισμό του εργοδότη με τον οποίο προβλέπονται η αποχώρηση από την εργασία με τη συμπλήρωση ορίου ηλικίας.
Στην περίπτωση όμως που με τον κανονισμό έχει παράλληλα προβλεφτεί δυνατότητα πρόωρης λύσης της σύμβασης τότε ενυπάρχει διαλυτική αίρεση η οποία εφόσον πληρωθεί η σύμβαση εργασίας μεταπίπτει εξαρχής σε αορίστου χρόνου
β) σε αντίθεση προς το εδάφιο β’ για την εφαρμογή του οποίου προαπαιτείται η συμπλήρωση των προϋποθέσεων για λήψη πλήρους σύνταξης γήρατος το εδάφιο α’ δεν αξιώνει τη συνδρομή του στοιχείου αυτού .
γ) η εφαρμογή του εδαφίου α΄ προϋποθέτει και τη συγκατάθεση του εργοδότη για την αποχώρηση του μισθωτού.
Η συγκατάθεση (συναίνεση) πρέπει να παρέχεται πριν από την αποχώρηση του μισθωτού δύναται δε να είναι έγγραφη ή προφορική ρητή ή σιωπηρή αρκεί στην τελευταία περίπτωση να είναι σαφής και αναμφίβολη .
Τέτοια συγκατάθεση μπορεί να προβλεφτεί και να παραχθεί εκ των προτέρων με τον κανονισμό όταν διαλαμβάνεται σε αυτόν ότι είναι υποχρεωτική για τον εργοδότη η αποδοχή της πρόωρης παραίτησης μισθωτού. Στην περίπτωση αυτή ο εργοδότης αυτοδεσμεύεται συμβατικά παρέχοντας εκ των προτέρων τη συγκατάθεσή του στην παραίτηση του υπαλλήλου όποτε ήθελε υποβληθεί. Συνεπώς εφόσον ο εργοδότης ΔΕΗ ή οι θυγατρικές της συναινεί στην παραίτηση του μισθωτού είτε για πλήρη είτε για μειωμένη σύνταξη είναι υποχρεωτική η καταβολή της αποζημίωσης η δε μη καταβολή αυτής παραβιάζει κανόνα ουσιαστικού δικαίου.
Ο κανόνας δικαίου παραβιάζεται αν δεν εφαρμοστεί ενώ συντρέχουν οι πραγματικές προϋποθέσεις για την εφαρμογή του η δε παραβίαση εκδηλώνεται είτε με ψευδή ερμηνεία δηλαδή με την απόδοση στον κανόνα δικαίου έννοιας μη αληθινής ή μη αρμόζουσας ή έννοιας περιορισμένης είτε με κακή εφαρμογή δηλαδή με εσφαλμένη υπαγωγή.
Σύμφωνα δε με τον ΑΝ 173/1967 όπως τροποποιήθηκε με το αρθ.1 του ΝΔ207/1974, αρθ.24 του Ν.1082/80, αρθ.24 Ν.1545/85 , αρθ.33 Ν.1876/90 και αρθ.21 παρ.13 Ν.3144/2003, όταν ο εργοδότης είναι ΝΠΔΔ ή Δημόσια Υπηρεσία κοινής ωφέλειας η οφειλόμενη αποζημίωση δεν μπορεί σε κάθε περίπτωση να υπερβαίνει το ποσό των 15.000 € .
Πηγή: e-ptolemeos.gr
