"Βαρβαρότητα χωρίς τέλος"

Του Γιώργου Μπιτζα*
 "Πρέπει επομένως να αναζητήσουμε νέες επιλογές, που θα προκαλέσουν μια χαλάρωση των μέτρων και θα αποτρέψουν ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικού χαρακτήρα, όπως είναι ο ΑΔΜΗΕ"

Τα όσα διαδραματίστηκαν το τελευταίο

διάστημα, σε σχέση με τη δανειακή σύμβαση της χώρας μας με τους ευρωπαϊκούς εταίρους δεν έχουν προηγούμενο.

Χαρακτηριστικά τα όσα δηλώθηκαν από έγκριτους οικονομολόγους όπως ο Τζοζέφ Στιγκλιτς: "Το να ζητούν οι Γερμανοί πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για το 2018 δεν είναι μόνο τιμωρία, αλλά πρόκειται για τυφλή ηλιθιότητα". Συνεχίζοντας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν γνωρίζω κανένα άλλο παράδειγμα παρόμοιας ύφεσης. Παρόλο που η Ελλάδα έχασε 25% του ΑΕΠ σε πέντε χρόνια, επανέρχονται τώρα προσθέτοντας νέα..
ταπείνωση για τον ελληνικό λαό».

Παράλληλα, ο ξένος Τύπος ("Le Mont") σχολίαζε ότι η Ελλάδα, για να αποφύγει το Grexit, δέχτηκε να τεθεί υπό κηδεμονία, χωρίς προηγούμενο στη ζώνη του ευρώ!

Όλα τα παραπάνω, δυστυχώς για εμάς, έχουν μεγάλη δόση αλήθειας. Η χώρα μας και ο λαός θα υποφέρουν για τα επόμενα χρόνια, αφού οι αυξήσεις στον ΦΠΑ και σε είδη πρώτης ανάγκης θα κάνουν πιο αισθητό το πρόβλημα της φτώχειας, ενώ οι μειώσεις των συντάξεων με την αύξηση των εισφορών του κλάδου υγείας αλλά και των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, σε συνδυασμό με τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και την αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, δημιουργούν ένα ζοφερό και αδιέξοδο τοπίο για κάθε Έλληνα.

Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση ισοπεδώθηκε από το Διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρωταγωνιστές τους Γερμανούς, οι οποίοι έδειξαν για ακόμη μια φορά το σκληρό τους πρόσωπο, που ισοδυναμεί με τη βαρβαρότητα χωρίς τέλος.

Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, ο πρωθυπουργός ήταν μόνος, αφού οι έξω σχεδίαζαν την ανατροπή του και το πολιτικό σύστημα μέσα πάλευε με νύχια και με δόντια να υπογραφεί τώρα η οποία συμφωνία, αδιαφορώντας για τα υφεσιακά μέτρα και τα δεινά που θα προκύψουν για τον λαό.

Ωστόσο, σήμερα η χώρα εξακολουθεί να παραμένει διχασμένη με την συμφωνία αυτή. Οι αισιόδοξοι αξιολογούν ως θετική την κατάληξη της συμφωνίας, αφού αποφύγαμε τα χειρότερα και την επιστροφή στη δραχμή, επιβεβαιώνοντας ότι η χώρα μας θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ με όποιο κόστος.

Ταυτοχρόνως, υπάρχουν και άλλες φωνές, πιο απαισιόδοξες, που θεωρούν ότι υπό το κράτος του πανικού και του εκβιασμού, η κυβέρνηση δέχτηκε τα πιο σκληρά μέτρα που έθεσαν στο τραπέζι οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη. Ένας πανικός ο οποίος δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες κατά τη διαπραγμάτευση της συμφωνίας που κράτησε πέντε μήνες, φέρνοντας τη χώρα στο σημείο μηδέν. Σίγουρα κατά την πάροδο του χρόνου θα προκύψουν χρήσιμα στοιχεία, τα οποία θα αποκαλύψουν τι ακριβώς έγινε όλο αυτό το διάστημα.

Με άλλα λόγια, ζητούν να τα βροντήξει κάτω ο πρωθυπουργός και να δηλώσει: "Φτάνει μέχρι εδώ! Δεν θέλουμε μια τέτοια Ευρώπη, που ισοπεδώνει ανθρώπινες αξίες και κοινωνικά δικαιώματα".

Ούτως ή άλλως, αυτή η Ευρώπη έχει πλέον διαρραγεί, ενώ η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, αφού η αλληλεγγύη έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει και οι λαοί της απειλούνται με το φαινόμενο της φτώχειας λόγω της λιτότητας που εφαρμόζουν οι ηγέτες της Ε.Ε.

Συνακόλουθα είναι και σήμερα επίκαιρη η γνωστή ρήση ότι "η Ευρώπη ή θα είναι δημοκρατική, ή δεν θα υπάρξει". Σε μια διαφορετική παράφραση θα προσθέταμε ότι η Ευρώπη ή θα έχει σοσιαλιστικές αρχές, ή δεν θα υπάρξει και θα αποτελέσει ένα θνησιγενές μόρφωμα, ενταφιάζοντας την ευρωπαϊκή ιδέα και το όραμα της ενοποίησης των κρατών της Γηραιάς Ηπείρου.

Για να επιστρέψουμε στο σήμερα και με τα μέχρι τώρα δεδομένα, αβίαστα και χωρίς περιστροφές, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι πολιτικές λιτότητας και το δυσβάσταχτο χρέος που φόρτωσαν στον λαό, θέτοντας σε επισφαλή θέση την εθνική μας κυριαρχία. Γεγονός για το οποίο πληθαίνουν οι φωνές και κάνουν λόγο για οργανωμένο σχέδιο υποταγής και παράδοσης της εθνικής μας κυριαρχίας, όπου αυτό συνδέεται με την πολιτική αστάθεια που μεθοδεύουν και φάνηκε με την παρουσία τεσσάρων Γερμανών που πρωτοστατούσαν στα επεισόδια της αντιμνημονικής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, αλλά και το μπαράζ των αμέτρητων πυρκαγιών που ξαφνικά προέκυψαν σε όλη τη χώρα.

Δυστυχώς, όλα αυτά ενισχύονται με το επονείδιστο χρέος της χώρας για το οποίο όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να ελαφρυνθεί στην προοπτική να ανακάμψει η χώρα, δημιουργώντας προϋποθέσεις που οδηγούν στην ανάπτυξη, με στόχο τη διέξοδο από την κρίση. Το στοίχημα είναι μεγάλο, καθώς και το ρίσκο για τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με τα λαϊκά στρώματα που δεν αντέχουν άλλο. Το μερίδιο της ευθύνης ήδη το ανέλαβε ο πρωθυπουργός, αλλά είναι άδικο να του χρεώνουν ευθύνες των πέντε προηγούμενων χρόνων για άσκηση εξουσίας μόλις πέντε μηνών.

Το ζητούμενο σήμερα είναι να αποφασίσουμε τι κάνουμε από εδώ και εμπρός, αφού το Όχι του δημοψηφίσματος δεν έφερε καλύτερη συμφωνία! Πρέπει επομένως να αναζητήσουμε νέες επιλογές, που θα προκαλέσουν μια χαλάρωση των μέτρων και θα αποτρέψουν ιδιωτικοποιήσεις στρατηγικού χαρακτήρα, όπως είναι ο ΑΔΜΗΕ.

 * Ο Γιώργος Μπίτζας είναι πρόεδρος της ΕΔΟΠ / ΔΕΗ

www.avgi.gr