Εδώ και λίγες ημέρες έχει αποσταλεί από την ελληνική
πλευρά η πρώτη πρόταση για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Η
πρόταση αυτή δεν έχει “επικοινωνηθεί” ούτε έχει συζητηθεί με τους
παίκτες της ελληνικής αγοράς παρά είναι αποτέλεσμα της σχετικής
προετοιμασίας που έγινε από τη ΔΕΗ και το σύμβουλό της.
Σύμφωνα λοιπόν με την εικόνα που μεταφέρουν κοινοτικές
πηγές, η πρόταση αυτή αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη και σε αυτό
συντείνουν δύο παράγοντες, ο πρώτος αφορά σε αυτό καθαυτό περιεχόμενο
της πρότασης και ο δεύτερος στο περιβάλλον της αγοράς και τις
καθυστερήσεις που παρατηρούνται στο άνοιγμα και το εξορθολογισμό της
λειτουργίας της.
Πιο συγκεκριμένα, η πρώτη αντίδραση στην πρόταση που έφθασε
στις Βρυξέλλες
για τους λιγνίτες είναι ότι δεν είναι επαρκώς
τεκμηριωμένη και ότι δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα βασικά προαπαιτούμενα
της συμφωνίας (που δεν αφορούσαν μόνο στο 40% της ισχύος του δυναμικού
της ΔΕΗ αλλά και στην ισοδυναμία του προς πώληση πακέτου ως προς την
απόδοση και την ηλικία). Κάποιες πιο “επιθετικές” προσεγγίσεις μιλούν
ακόμη και για κινήσεις που γίνονται για το… φαίνεσθαι.
Εδώ βεβαίως υπάρχει πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν
αλλαγές στο μείγμα μονάδων που έχει προταθεί από ελληνικής πλευράς.
Άλλωστε η ελληνική πλευρά είναι σαφές ότι κατέθεσε μια πρώτη πρόταση στο
τραπέζι, η οποία είναι “διαπραγματεύσιμη”.
Σε αυτές τις συζητήσεις ωστόσο, η ελληνική πλευρά φαίνεται
ότι θα έρθει αντιμέτωπη με το κλίμα δυσπιστίας που έχει καλλιεργηθεί
εξαιτίας των παλινδρομήσεων στο άνοιγμα της αγοράς. Και αυτό είναι κάτι
που θα πρέπει να συνυπολογιστεί ενόψει των διαπραγματεύσεων με την
Κομισιόν.
Για παράδειγμα, στις Βρυξέλλες υπάρχει η εκτίμηση ότι η
απόφαση της κυβέρνησης να παραμείνει παγωμένο το ΕΤΜΕΑΡ, είναι ένας από
τους βασικούς παράγοντες που δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στο σχεδιασμό
για το άνοιγμα της αγοράς. Πίσω από την απόφαση αυτή οι “κοινοτικοί”
βλέπουν δάκτυλο της ΔΕΗ, που είχε ως αποτέλεσμα το άνοιγμα της αγοράς να
πάει αρκετά βήματα πίσω.
Ένα γενικότερο πρόβλημα που εντοπίζουν οι Βρυξέλλες είναι
ότι για να προχωρήσει ομαλά το άνοιγμα της αγοράς θα πρέπει να υπάρχει
σταθερότητα και να αποφεύγονται οι συνεχείς αλλαγές. Κάτι που συμβαίνει
διαρκώς και κατ᾽ επανάληψη στην ελληνική αγορά.
Και το φαινόμενο δεν είναι καινούριο. Ένα από τα βασικά
ζητήματα της εγχώριας αγοράς είναι ότι για πολλά χρόνια οι βασικές
στρεβλώσεις της αγοράς παρέμεναν στο απυρόβλητο με ευθύνη των βασικών
εμπλεκομένων. Εδώ λοιπόν η ελληνική πλευρά φαίνεται ότι θα κληθεί να
απαντήσει πειστικά στο ερώτημα γιατί οι χρόνιες αυτές στρεβλώσεις και
αγκυλώσεις, θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά σήμερα. Διότι η
εναλλακτική που προτείνεται από την Κομισιόν - και αυτό δεν είναι
μυστικό - είναι ότι οι χρόνιες στρεβλώσεις αντιμετωπίζονται μόνο με
δομικές αλλαγές.
