του Μιχάλη Αγραφιώτη
Τις τελευταίες δεκαετίες η ΔΕΗ αποτελούσε έναν
εργασιακό παράδεισο. Όλοι οι άνθρωποι θεωρούσαν μεγάλο κατόρθωμα να
μπορέσουν να εργαστούν στη ΔΕΗ και μάλιστα, πολλοί εγκατέλειψαν ακόμη
και τις ιδιαίτερες τους πατρίδες για να έρθουν στο Ενεργειακό
λεκανοπέδιο της Δυτικής Μακεδονίας για ένα καλύτερο αύριο. Δυστυχώς,
αυτή η κατάσταση δεν κράτησε για πολύ.
Το παντοδύναμο μονοπώλιο της ΔΕΗ μετατράπηκε σε
χρηματοοικονομικό εφιάλτη με την πτώση της Ελληνικής οικονομίας να έχει
ανυπολόγιστο αντίκτυπο στην επιχείρηση.
Σήμερα, φτάσαμε στο σημείο
πολλοί νέοι εργαζόμενοι να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές
τους ανάγκες, οι συμβασιούχοι να είναι είδος προς εξαφάνιση και να
πηγαίνουν να δουλεύουν για ένα απλό μεροκάματο και οι παλιοί εργαζόμενοι
να σκέφτονται την άμεση έξοδο από την επιχείρηση, έστω και με πρόωρη
συνταξιοδότηση.
Αυτά συμβαίνουν εντός της επιχείρησης που πληρώνει τις
κακές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, αφού δεν κατάφερε να μπει
στη διαδικασία της μετεξέλιξης και να προσαρμοστεί στις νέες απαιτήσεις
των αγορών. Σ' αυτές τις καταστάσεις, όλοι γνωρίζουμε ότι ο ιδιωτικός
τομέας είναι έτη μπροστά πιο ευέλικτος λόγω της χρηματοπιστωτικής
επιβίωσης. ΔΕΚΟ σαν τη ΔΕΗ, δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν, γιατί
ουσιαστικά τους κατέστρεψε η "ομπρέλα" του Δημοσίου που κάποτε ήταν ευχή
όμως απέβη σε κατάρα...
Κοινό μυστικό είναι ότι μέχρι τα μέσα της επόμενης
δεκαετίας ο λιγνίτης θα σταματήσει, τα ορυχεία δεν θα λειτουργούν και οι
μονάδες θα μετατραπούν σε μονάδες καύσης φυσικού αερίου, κάτι το οποίο
δεν είναι διόλου δύσκολο για τις μονάδες που κατασκευάζονται με νέα
τεχνολογία ή βρίσκονται προς πώληση. Ο λιγνίτης θα μπαίνει μπροστά σε
πολύ σπάνιες περιπτώσεις, ακραίων φαινομένων που η χώρα θα έχει ανάγκες
υπέρμετρες. Άρα, και οι θέσεις εργασίας θα εξαφανιστούν και ο όγκος
εργασιών της επιχείρησης θα μειωθεί από την περιοχή.
Οπότε δεν έχουμε ως περιοχή μέλλον σ' αυτό το κομμάτι, πόσο
μάλλον ένας εργαζόμενος, του οποίου έχουν αλλάξει οι εργασιακές
συνθήκες και πλέον μπορεί να έχει την εμπειρία, όμως δεν μπορεί να
ανταποκριθεί στις αντίξοες συνθήκες του ορυχείου, από μια ηλικία και
πάνω, γιατί μπορεί να του προξενηθούν ανεπανόρθωτες βλάβες στον
οργανισμό του.
Από το Σεπτέμβριο μέχρι και τον Ιανουάριο περιμένουμε μια
μεγάλη έξοδο από τη ΔΕΗ, η οποία προφανώς θα διασφαλίσει την οικονομική
σταθερότητα της ΔΕΗ αλλά και θα εξασφαλίσει την απόδοση μισθών και
συντάξεων. Το πρόβλημα είναι σφοδρό για την τοπική κοινωνία, αφού δεν
υπάρχουν από τους τοπικούς άρχοντες, προτάσεις αποκατάστασης της ζημιάς
που δημιουργεί η μεγάλη έξοδος από τη ΔΕΗ.
