Στην νομική θωράκιση της σχεδιαζόμενης από την ΔΕΗ, πώλησης
πακέτων “κόκκινων” οφειλών σε funds, απέναντι σε τυχόν προσφυγές, όπως
για παραβίαση προσωπικών δεδομένων, προχωρά το υπ. Ενέργειας, μέσω του
νομοσχεδίου που βγηκε χθες σε διαβούλευση.
Σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί η εξομοίωση της ΔΕΗ, όπως και των
άλλων προμηθευτών, με τις τράπεζες σε ζητήματα πώλησης ληξιπρόθεσμων
χρεών σε funds. Καθιερώνεται το ίδιο νομικό πλαίσιο και για την ΔΕΗ,
επιχειρείται να αρθούν τα όποια νομικά εμπόδια, και να σταλεί το μήνυμα
στους υποψήφιους αγοραστές ότι όσο "δεμένο" ήταν το καθεστώς του 2015
για τις τράπεζες, άλλο τόσο θα είναι και για την δημόσια επιχείρηση
ηλεκτρισμού.
Το σήμα προς τους επενδυτές είναι ότι αν μπουν στο παιχνίδι
αγοράς πακέτων οφειλών της ΔΕΗ, δεν διατρέχουν κίνδυνο να σκοντάψουν σε
αγωγές, που μπορεί για παράδειγμα να σχετίζονται με παραβίαση του
κανονισμού προσωπικών δεδομένων (GDPR) ή με ένα ελλιπές θεσμικό πλαίσιο.
Το τάιμινγκ της διάταξης δεν είναι τυχαίο. Την περίοδο αυτή
τα ενδιαφερόμενα funds - που είναι αρκετά, όπως λένε οι πληροφορίες-
κάνουν due diligence στο data room της ΔΕΗ. Ελέγχουν τα στοιχεία για τις
απαιτήσεις που συνεχώς εμπλουτίζονται με νέα, το ιστορικό
εισπραξιμότητας, πως αποδίδει η συνεργασια ΔΕΗ- Qualco, και κυρίως πόσα
από τα χρέη αυτά είναι ανακτήσιμα.
Αυτό είναι το μυστικό μιας πετυχημένης τιτλοποίησης, και
αυτός μεταξύ άλλων είναι και ο λόγος που η διοίκηση της ΔEΗ έχει
σκληρύνει τη στάση της απέναντι στους στρατηγικούς κακοπληρωτές, ενώ
παράλληλα έχει προχωρήσει στο νέο πρόγραμμα διακανονισμών.
Όταν εν πάσει περιπτώσει τα funds θα έχουν ελέγξει όλα τα
παραπάνω στοιχεία, τότε θα κάνουν στη ΔΕΗ τις προσφορές τους. Τότε θα
αποφασίσει και η ΔΕΗ αν θα δεχθεί να προχωρήσει στην πώληση ή μη πακέτων
“κόκκινων” οφειλών, που σύμφωνα με τα αρχικά σενάρια ήταν 60 και 90
ημερών αντίστοιχα, με συνολικό ύψος τα 1-1,5 δισ ευρώ.
Αν για παράδειγμα τα funds της ζητήσουν επιτόκιο 4% για να
της δώσουν 500 εκατ. ευρώ, όταν την ίδια στιγμή αυτή μπορεί να
απευθυνθεί στις αγορές για να εκδώσει ένα ανάλογου ύψους ομόλογο, αλλά
με επιτόκιο, π.χ. 3%, είναι προφανές ότι η προσφορότερη λύση θα είναι η
δεύτερη.
Επίσης όμως πιθανό είναι η ΔΕΗ να κάνει τελικά και τα δύο.
Και να προχωρήσει σε κάποιας έκτασης τιτλοποίησης οφειλών, πιθανώς
χαμηλότερης από τα ποσά των αρχικών σεναρίων, όπως και να βγει στις
αγορές.
Κλειδί τόσο στη μία, όσο και στην άλλη περίπτωση, είναι τα
επιτόκια. Ειδικά για τις αγορές, η βολιδοσκόπηση των επενδυτών στο
εξωτερικό θα ξεκινήσει προς τα τέλη Δεκεμβρίου, όταν και θα έχει
ολοκληρωθεί το νέο Business Plan της επιχείρησης. Τότε, δηλαδή στις
αρχες Ιανουαρίου, και ανάλογα από τις απαντήσεις των επενδυτών, θα
αποφασίσει η διοίκηση της ΔΕΗ, την έκδοση ή μη διεθνούς ομολόγου.
Τα πράγματα βέβαια είναι αρκετά διαφορετικά απ’ ότι τον
Φεβρουάριο του 2019, όταν ο τότε επικεφαλής της Μ.Παναγιωτάκης, ζητούσε
από τον τότε ΥΠΕΝ Γ. Σταθάκη, αυξήσεις τιμολογίων με επιβολή ρήτρας
ρύπων, προκειμένου η επιχείρηση να βελτιώσει την εικόνα της, και να
μπορεί να πείσει τους επενδυτές να την δανείσουν με λογικό επιτόκιο.
Έκτοτε και τα τιμολόγια αυξήθηκαν, και ρήτρα CO2
θεσπίστηκε, ενώ χάρη στο συνολικό πακέτο διάσωσης και την έναρξη
μετασχηματισμού της επιχείρησης, αναβαθμίστηκε από την S&P σε "Β-"
με σταθερές προοπτικές. Δεν αποκλείεται επομένως, να μπορέσει να
“σηκώσει” κεφάλαια, τόσο από τις αγορές με λογικό επιτόκιο, όσο και από
τα funds μέσω της τιτλοποίησης.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η τελευταία δεν είναι πανάκεια
πια για την ΔΕΗ, καθώς κάνει πλέον και χωρίς αυτήν. Σε άλλες εποχές, η
επιχείρηση θα έπαιρνε ό,τι θα της προσέφεραν τα funds, πλέον ωστόσο αυτό
δεν ισχύει, όπως τουλάχιστον δείχνουν τα μέχρι τώρα δεδομένα.
