Το δανέζικο μοντέλο, της παραγωγής ενέργειας από καύση
απορριμμάτων με τεχνολογίες που εξασφαλίζουν σχεδόν μηδενικούς ρύπους,
εξετάζει μεταξύ άλλων η ΔΕΗ, μέσα από υποδομές που θα μπορούσαν να
εγκατασταθούν σε χώρους λιγνιτικών σταθμών, οι οποίοι πρόκειται να
κλείσουν.
Στην ίδια κατεύθυνση, η επιχείρηση έχει δεχθεί πρόσφατα προτάσεις και από κινεζικές εταιρείες, και τα πάντα εξετάζονται με γνώμονα το κόστος αλλά και να μην υπάρξουν εκπτώσεις στην περιβαλλοντική ασφάλεια, απάντηση που μόνο η τεχνολογία μπορεί να δώσει.
Σχέδια σαν αυτά, στηρίζονται στο σκεπτικό των joint ventures
για την από κοινού αξιοποίηση του προϊόντος που παράγουν τα ΣΔΙΤ
διαχείρισης απορριμμάτων, εργοστάσια που σήμερα η Ελλάδα διαθέτει μόνο
τρία, ωστόσο τα επόμενα χρόνια πρόκειται να πολλαπλασιαστούν.
Καταλύτης φυσικά για τέτοιες επενδύσεις, είναι αφενός η
αποδοχή τους από τις τοπικές κοινωνίες π.χ. λιγνιτικών περιοχών της
Δ.Μακεδονίας, αφετέρου η τιμή της παραγόμενης ενέργειας, όπως έχει
δείξει και η εμπειρία όσων χωρών πρωταγωνιστούν στο συγκεκριμένο
αντικείμενο.
Τέτοια είναι η Δανία, το μοντέλο της οποίας εξετάζει μεταξύ άλλων η ΔΕΗ, έχοντας ως πρόσφατο παράδειγμα το Copenhill,
το πιο σύγχρονο ίσως εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων στον κόσμο
(Waste-to-energy - WtE), που εγκαινιάστηκε στις αρχές Οκτωβρίου στην
καρδιά της Κοπεγχάγης.
Εγκατάσταση που παρέχει θέρμανση σε 150.000 νοικοκυριά,
αλλά ταυτόχρονα αποτελεί ένα τεχνητό βουνό με βλάστηση, πίστα για σκι,
πεδίο αναρρίχησης, χώρους αναψυχής, λειτουργώντας ως τοπόσημο και
τουριστικός προορισμός στην Κοπεγχάγη, όπου τέτοια εγχειρήματα είναι
πράγματι δυνατά.
Το εργοστάσιο διαχειρίζεται τα απορρίμματα περίπου 550.000 κατοίκων και 45.000 επιχειρήσεων,
και παράγει ρεύμα και θέρμανση για 150.000 νοικοκυριά (σσ : γύρω στους
400.000 τόνους απορριμμάτων ετησίως καταλήγουν σε καύση).
Στην ανησυχία πως είναι δυνατόν ένας χώρος αναψυχής στην
πρωτεύουσα της Δανίας να συνυπάρχει με ένα εργοστάσιο καύσης
απορριμμάτων, η απάντηση βρίσκεται στο ακολουθούμενο μοντέλο του τριπλού
καθαρισμού των εκπομπών ρύπων, πρώτα ηλεκτροστατικά, μετά με φίλτρα και
στη συνέχεια ο καπνός “πλένεται” με νερό, το οποίο
επαναχρησιμοποιείται.
Καύση και απορρίμματα
Στο επιχείρημα επίσης ότι η καύση απορριμμάτων ως βασική
μέθοδος διαχείρισης είναι αντίθετη στις αρχές της κυκλικής οικονομίας, η
απάντηση των Δανών - χώρα με εξαιρετικά υψηλά ποσοστά ανακύκλωσης-
είναι ότι μια σύγχρονη κοινωνία δεν μπορεί να εξαφανίσει τα απορρίμματά
της. Μεταξύ τους θα υπάρχουν πάντα αρκετά υπολείμματα τα οποία δεν έχει
νόημα να ανακυκλωθούν, καθώς η διαδικασία είναι εξαιρετικά ακριβή.
Επομένως, αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμο.
Όσο για το ερώτημα, κατά πόσο όλ’ αυτά μπορούν να βρουν
εύκολα εφαρμογή σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου κάποια από τα έργα ΣΔΙΤ
απορριμμάτων, πέρασαν δια πυρός και σιδήρου μέχρι να πάρουν μπροστά,
την απάντηση δίνει η κατεπείγουσα ανάγκη μετασχηματισμού της
επιχείρησης.
Το θέμα ωστόσο δεν εξετάζεται για πρώτη φορά από την ΔΕΗ.
Τον Οκτώβριο του 2018 από το βήμα του Economist ο τότε Γενικός
Διευθυντής Ανάπτυξης Ι.Κοπανάκης της ΔΕΗ, και νυν Αναπληρωτής Διευθύνων
Σύμβουλος, είχε μιλήσει για παραγωγή ενέργειας με καύση στερεών
αποβλήτων, σε σύγχρονες μονάδες. Επισημαίνοντας ότι οι νέες αυτές
υποδομές θα μπορούσαν να εγκατασταθούν εκεί όπου πρόκειται να κλείσουν
λιγνιτικοί σταθμοί, το στέλεχος της ΔΕΗ είχε εστιάσει στην ανάγκη
συναίνεσης των τοπικών κοινωνιών, καθώς και στο τίμημα της παραγόμενης
ενέργειας, το οποίο θα κρίνει και τη βιωσιμότητά τους.
Σήμερα οι τεχνολογίες Ενεργειακής Αξιοποίησης (Waste to Energy) είναι σε θέση να αξιοποιήσουν το ενεργειακό περιεχόμενο διαφόρων τύπων αποβλήτων, μετατρέποντάς το σε διάφορες μορφές ενέργειας, όπως η ηλεκτρική και η θερμική αλλά και παράγοντας διαφόρων ειδών καύσιμα.
Στις πιθανές μεθόδους επεξεργασίας των αποβλήτων, ώστε να ανακτηθεί απ’
αυτά ενέργεια, είναι και η θερμοχημική μετατροπή, όπου η ενεργειακή
περιεκτικότητα των αποβλήτων εξάγεται και χρησιμοποιείται με θερμικές
επεξεργασίες σε υψηλές θερμοκρασίες.
Στην πράξη, η επένδυση σε καύση απορριμμάτων για
παραγωγή ηλεκτρισμού, είναι ένα από τα πολλά projects που εξετάζει η
διοίκηση της ΔΕΗ, η οποία δηλώνει ανοικτή σε joint ventures για
έξυπνες και βιώσιμες προτάσεις κάθε είδους. Από φωτοβολταϊκά, αιολικά,
και βιομάζα, έως την μετατροπή της λιγνιτικής “Πτολεμαΐδας 5” σε εργοστάσιο που να καίει άλλο καύσιμο, αλλά και ιδέες για μονάδα φυσικού αερίου, παρ' ότι αυτό δεν φαίνεται να συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες.
