ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΔΕ ΔΕΕΔ/ΔΠΑ(ΕΛΑΪΔΑ)
28η Οκτωβρίου 1940. Η επίδοση του τελεσίγραφου από τους Ιταλούς. Η απάντηση του ΟΧΙ που ήχησε πολλαπλάσια των τριών γραμμάτων του. Η προάσπιση της πανάκριβης ελευθερίας, διαχρονικής αξίας των Ελλήνων. Ήταν τότε που μπορούσαμε να ορίσουμε τι πραγματικά μας ανήκει και να το θέσουμε ως αδιαπραγμάτευτο.
Η ελευθερία μέσα από την προάσπιση της, έδωσε μεγαλύτερο νόημα και στην έννοια ευθύνη, που παραδοσιακά, ως λαό μας χαρακτηρίζει απέναντι στην πατρίδα μας.
Η άνευ όρων παράδοση είναι ασύμβατη με την ταυτότητα μας και δυστυχώς χώρο χρονικά, έχουμε βρεθεί απέναντι από ευθύνες που δεν μας αναλογούν, αλλά έχουμε δώσει τις μάχες μας.
Είναι σίγουρο πως το Ελληνικό ΟΧΙ, λειτούργησε ως ένα απροσδόκητο γεγονός για τους Ιταλούς αρχικά και για τον Άξονα συνολικά, λίγο αργότερα.
Η ελευθερία μέσα από την προάσπιση της, έδωσε μεγαλύτερο νόημα και στην έννοια ευθύνη, που παραδοσιακά, ως λαό μας χαρακτηρίζει απέναντι στην πατρίδα μας.
Η άνευ όρων παράδοση είναι ασύμβατη με την ταυτότητα μας και δυστυχώς χώρο χρονικά, έχουμε βρεθεί απέναντι από ευθύνες που δεν μας αναλογούν, αλλά έχουμε δώσει τις μάχες μας.
Είναι σίγουρο πως το Ελληνικό ΟΧΙ, λειτούργησε ως ένα απροσδόκητο γεγονός για τους Ιταλούς αρχικά και για τον Άξονα συνολικά, λίγο αργότερα.
Παράλληλα όμως αποτέλεσε ένα εξεγερτικό γεγονός για τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου που βρισκόταν σε αυτόν τον πολυεθνικό πόλεμο.
Το μήνυμα της ελληνικής ηθικής είχε σταλεί. Η ιδεολογική μάχη είχε κερδηθεί αλλά το ανθρωπιστικό τίμημα του πολέμου ήταν τεράστιο. Ούτε τότε όμως υπήρξε πλήρη αποδοχή του μοιραίου της παράδοσης αλλά προσπάθεια αντίστασης και αποφυγής της.
Είναι η επέτειος ο λογισμός μας; Είναι η πατρίδα μια αφηρημένη έννοια; Είναι η ευθύνη λέξη απενεχοποιημένη;
Το μήνυμα της ελληνικής ηθικής είχε σταλεί. Η ιδεολογική μάχη είχε κερδηθεί αλλά το ανθρωπιστικό τίμημα του πολέμου ήταν τεράστιο. Ούτε τότε όμως υπήρξε πλήρη αποδοχή του μοιραίου της παράδοσης αλλά προσπάθεια αντίστασης και αποφυγής της.
Είναι η επέτειος ο λογισμός μας; Είναι η πατρίδα μια αφηρημένη έννοια; Είναι η ευθύνη λέξη απενεχοποιημένη;
Είναι η καρδιά που γεμίζει με περηφάνια; Είναι όλα αυτά μαζί;
Δεν υπάρχει ως υπαρκτό και μετρήσιμο, τίποτα από όλα αυτά;
Το κουράγιο που γεννάει το ίδιο μας το έθνος, η ελπίδα για παγίωση της ειρήνης, η καταδίκη των εμπόλεμων τακτικών και η ειρηνική και δημοκρατική διαμόρφωση της κοινωνίας, είναι η πραγματική γιορτή του ΟΧΙ.
Στην 28η Οκτωβρίου δεν γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου, αλλά την άρνηση μας για την αρπαγή της ελευθερίας και την θέληση μας για ειρήνη.
Οι έννοιες όπως ελευθερία, ισότητα, ειρήνη και η καταδίκη των ενεργειών που παραποιούν την ουσία και τον σκοπό τους, αποτελούν αυτά που προτάξαμε και θωρακίσαμε εμείς ως Έλληνες διαχρονικά, σήμερα θεωρούνται ως πανανθρώπινο καθήκον υπεράσπισης, παγκόσμια ιδανικά, και συστατικά της ανθρώπινης φύσης.
Για κάθε ένα ΟΧΙ που ακούγεται για τις πατρίδες και τις κοινωνίες των ανθρώπων στα πεδία του ορυμαγδού και των μαχών συναντιούνται έννοιες όπως περηφάνια, κουράγιο, ευθύνη, θέληση, αλληλεγγύη, πίστη, καθήκον, αγωνιστικότητα.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν, πρώτα, την ευθύτητα και τα απαιτητικά παράγωγα του ΟΧΙ και ας μην παραδοθούμε στα μοιραία επακόλουθα ενός αβίαστου ΝΑΙ, κάθε φορά που καλούμαστε να επιλέξουμε ποια λέξη με τρία γράμματα είναι πιο εύηχη στους άλλους και πιο εύκολη για εμάς.
Δεν υπάρχει ως υπαρκτό και μετρήσιμο, τίποτα από όλα αυτά;
Το κουράγιο που γεννάει το ίδιο μας το έθνος, η ελπίδα για παγίωση της ειρήνης, η καταδίκη των εμπόλεμων τακτικών και η ειρηνική και δημοκρατική διαμόρφωση της κοινωνίας, είναι η πραγματική γιορτή του ΟΧΙ.
Στην 28η Οκτωβρίου δεν γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου, αλλά την άρνηση μας για την αρπαγή της ελευθερίας και την θέληση μας για ειρήνη.
Οι έννοιες όπως ελευθερία, ισότητα, ειρήνη και η καταδίκη των ενεργειών που παραποιούν την ουσία και τον σκοπό τους, αποτελούν αυτά που προτάξαμε και θωρακίσαμε εμείς ως Έλληνες διαχρονικά, σήμερα θεωρούνται ως πανανθρώπινο καθήκον υπεράσπισης, παγκόσμια ιδανικά, και συστατικά της ανθρώπινης φύσης.
Για κάθε ένα ΟΧΙ που ακούγεται για τις πατρίδες και τις κοινωνίες των ανθρώπων στα πεδία του ορυμαγδού και των μαχών συναντιούνται έννοιες όπως περηφάνια, κουράγιο, ευθύνη, θέληση, αλληλεγγύη, πίστη, καθήκον, αγωνιστικότητα.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν, πρώτα, την ευθύτητα και τα απαιτητικά παράγωγα του ΟΧΙ και ας μην παραδοθούμε στα μοιραία επακόλουθα ενός αβίαστου ΝΑΙ, κάθε φορά που καλούμαστε να επιλέξουμε ποια λέξη με τρία γράμματα είναι πιο εύηχη στους άλλους και πιο εύκολη για εμάς.
Σε κάθε περίπτωση, η όποια επιλογή...μας χαρακτηρίζει.
Αυτό άλλωστε μνημονεύομαι!!!
Αυτό άλλωστε μνημονεύομαι!!!
