Αντιμέτωπος με τα σωρευμένα προβλήματα στον ενεργειακό
τομέα, από
την πεντάμηνη απραξία της περιόδου Λαφαζάνη στο υπουργείο Παραγωγικής
Ανασυγκρότησης, βρίσκεται από σήμερα ο νέος υπουργός Πάνος Σκουρλέτης.
Ωστόσο και με δεδομένο οτι στο ξεκίνημα του το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν
είναι ακόμη γνωστό αν θα έχει θητεία μεγαλύτερη των τριών μηνών, μια
και η προοπτική εκλογών τον προσεχή Οκτώβριο διατηρείται ως σενάριο,
σύντομα θα φανεί αν η θητεία του κ. Σκουρλέτη θα έχει.. διεκπεραιωτικό ή
παρεμβατικό χαρακτήρα.
Εν πάσει περιπτώσει και εν αναμονή των δηλώσεων του υπουργού στην τελετή παράδοσης, που σκιαγραφήσουμε ένα πρώτο στίγμα των προθέσεων του, σημειώνουμε τα κύρια θέματα που θα πρέπει να διαχειριστεί κάποια από τα οποία αποτελούν και μνημονιακές υποχρεώσεις.
Ειδικότερα, ο νέος υπουργός θα πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία, αφού η περίφημη επιτροπή που συνέστησε ο προκάτοχος του με στόχο να προτείνει ρεαλιστική εφαρμογή των συμβάσεων διακοψιμότητας, παρότι κατέληξε σε προτάσεις, αυτές ουδέποτε υιοθετήθηκαν. Επιπλέον ζητούμενο είναι κατά πόσο είναι διατεθειμένος να πιέσει τη ΔΕΗ ώστε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους πελάτες της μεγάλους καταναλωτές για την τιμή της κιλοβατώρας, αφού η έκπτωση 20% που ισχύει σήμερα μετά από απόφαση της Γ.Σ. των μετόχων (Ελληνικό Δημόσιο), δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Ζητούμενο είναι να προχωρήσει και η απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου με την κατάργηση των τοπικών μονοπωλίων, όπως και μια σειρά ρυθμίσεις για τους χρήστες φυσικού αερίου στις πολυκατοικίες, το πλαίσιο της οποίας είναι γνωστό και έχει επεξεργαστεί η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά για τον κ. Λαφαζάνη αποτέλεσε τριτεύον θέμα και δεν τον απασχόλησε καθόλου.
Στα θέματα της γεωστρατηγικής, για μεν τον πολυδιαφημισμένο ρωσικό αγωγό επί ελληνικού εδάφους, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σταδιακά, καθώς όλο και πιο καθαρά φαίνεται ότι οι Ρώσοι απλώς χρησιμοποίησαν την Ελλάδα και την προοπτική του ελληνορωσική αγωγού για να πετύχουν ανταλλάγματα από την ΕΕ στην Ουκρανική εμπλοκή κάτι που φαίνεται ότι το πετυχαίνουν, αφού και το hub στα τουρκοελληνικα σύνορα μάλλον εγκαταλείπεται.
Έτσι το αμέσως επόμενο διάστημα ο κ. Σκουρλέτης θα πρέπει να ασχοληθεί σε συνεργασία με τη ΔΕΠΑ στην υπόθεση του Ελληνοβουλγαρικου αγωγού IGB, για τον οποίο η λήψη της επενδυτικής απόφασης μετατίθεται από εβδομάδα σε εβδομάδα.
Οι ιδιωτικοποιήσεις
Σε ο,τι αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις για μεν τον ΑΔΜΗΕ η αναφορά στο μνημόνιο είναι πολύ σαφής, δηλαδή ιδιωτικοποίηση με συνέχιση της διαγωνιστικής διαδικασίας που ξεκίνησε και διεκόπη με την κυβερνητική αλλαγή τον περασμένο Ιανουάριο, ή άλλη κίνηση με ισοδύναμο αποτέλεσμα.
Σε κάθε περίπτωση το πλήρες «unbundling» (διαχωρισμός) του ΑΔΜΗΕ από τη ΔEΗ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ενώ το θέμα αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να αποτελέσει και αφορμή για αλλαγές στην διορισμένη από τον κ. Λαφαζάνη ηγεσία της ΔΕΗ, η οποία την περασμένη Δευτερα δήλωνε στη Γ.Σ. Μετόχων, αντίθετη στην πώληση του ΑΔΜΗΕ.
Όσο για το ΔΕΣΦΑ, η μεταβίβαση του στην Αζέρικη Socar, είναι περισσότερο πλέον θέμα του υποψήφιου αγοραστή, που όπως όλα δείχνουν, βαρέθηκε να περιμένει.
Τέλος, θα πρέπει να τονιστεί ότι μετά το πεντάμηνο της θητείας Λαφαζάνη όταν ο υπουργός έκοψε κάθε κανάλι επικοινωνίας με την επιχειρηματική κοινότητα, (με κάποιες επιλεκτικές εξαιρέσεις) οι συλλογικοί επιχειρηματικοί φορείς αναμένουν με ενδιαφέρον "σήμά" από το νέο υπουργό, καθώς τα προβλήματα ήταν ήδη σωρευμένα και επιδεινώθηκαν μετά την κήρυξη του δημοψηφίσματος και τον έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο προηγούμενος υπουργός αρνιόταν να συναντηθεί με τους εκπροσώπους της βιομηχανίας και τα περισσότερα ραντεβού του ήταν με εκπροσώπους εργατικών σωματείων, μικροεπενδυτών φωτοβολταϊκών και πρέσβεων, από τους οποίους ζητούσε παρέμβαση σε... ιδιωτικές εταιρείες των χωρών τους.
(του Μιχάλη Καϊταντζίδη, euro2day.gr)
Εν πάσει περιπτώσει και εν αναμονή των δηλώσεων του υπουργού στην τελετή παράδοσης, που σκιαγραφήσουμε ένα πρώτο στίγμα των προθέσεων του, σημειώνουμε τα κύρια θέματα που θα πρέπει να διαχειριστεί κάποια από τα οποία αποτελούν και μνημονιακές υποχρεώσεις.
Ειδικότερα, ο νέος υπουργός θα πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα του ενεργειακού κόστους στη βιομηχανία, αφού η περίφημη επιτροπή που συνέστησε ο προκάτοχος του με στόχο να προτείνει ρεαλιστική εφαρμογή των συμβάσεων διακοψιμότητας, παρότι κατέληξε σε προτάσεις, αυτές ουδέποτε υιοθετήθηκαν. Επιπλέον ζητούμενο είναι κατά πόσο είναι διατεθειμένος να πιέσει τη ΔΕΗ ώστε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τους πελάτες της μεγάλους καταναλωτές για την τιμή της κιλοβατώρας, αφού η έκπτωση 20% που ισχύει σήμερα μετά από απόφαση της Γ.Σ. των μετόχων (Ελληνικό Δημόσιο), δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Ζητούμενο είναι να προχωρήσει και η απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου με την κατάργηση των τοπικών μονοπωλίων, όπως και μια σειρά ρυθμίσεις για τους χρήστες φυσικού αερίου στις πολυκατοικίες, το πλαίσιο της οποίας είναι γνωστό και έχει επεξεργαστεί η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά για τον κ. Λαφαζάνη αποτέλεσε τριτεύον θέμα και δεν τον απασχόλησε καθόλου.
Στα θέματα της γεωστρατηγικής, για μεν τον πολυδιαφημισμένο ρωσικό αγωγό επί ελληνικού εδάφους, τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σταδιακά, καθώς όλο και πιο καθαρά φαίνεται ότι οι Ρώσοι απλώς χρησιμοποίησαν την Ελλάδα και την προοπτική του ελληνορωσική αγωγού για να πετύχουν ανταλλάγματα από την ΕΕ στην Ουκρανική εμπλοκή κάτι που φαίνεται ότι το πετυχαίνουν, αφού και το hub στα τουρκοελληνικα σύνορα μάλλον εγκαταλείπεται.
Έτσι το αμέσως επόμενο διάστημα ο κ. Σκουρλέτης θα πρέπει να ασχοληθεί σε συνεργασία με τη ΔΕΠΑ στην υπόθεση του Ελληνοβουλγαρικου αγωγού IGB, για τον οποίο η λήψη της επενδυτικής απόφασης μετατίθεται από εβδομάδα σε εβδομάδα.
Οι ιδιωτικοποιήσεις
Σε ο,τι αφορά στις ιδιωτικοποιήσεις για μεν τον ΑΔΜΗΕ η αναφορά στο μνημόνιο είναι πολύ σαφής, δηλαδή ιδιωτικοποίηση με συνέχιση της διαγωνιστικής διαδικασίας που ξεκίνησε και διεκόπη με την κυβερνητική αλλαγή τον περασμένο Ιανουάριο, ή άλλη κίνηση με ισοδύναμο αποτέλεσμα.
Σε κάθε περίπτωση το πλήρες «unbundling» (διαχωρισμός) του ΑΔΜΗΕ από τη ΔEΗ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, ενώ το θέμα αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να αποτελέσει και αφορμή για αλλαγές στην διορισμένη από τον κ. Λαφαζάνη ηγεσία της ΔΕΗ, η οποία την περασμένη Δευτερα δήλωνε στη Γ.Σ. Μετόχων, αντίθετη στην πώληση του ΑΔΜΗΕ.
Όσο για το ΔΕΣΦΑ, η μεταβίβαση του στην Αζέρικη Socar, είναι περισσότερο πλέον θέμα του υποψήφιου αγοραστή, που όπως όλα δείχνουν, βαρέθηκε να περιμένει.
Τέλος, θα πρέπει να τονιστεί ότι μετά το πεντάμηνο της θητείας Λαφαζάνη όταν ο υπουργός έκοψε κάθε κανάλι επικοινωνίας με την επιχειρηματική κοινότητα, (με κάποιες επιλεκτικές εξαιρέσεις) οι συλλογικοί επιχειρηματικοί φορείς αναμένουν με ενδιαφέρον "σήμά" από το νέο υπουργό, καθώς τα προβλήματα ήταν ήδη σωρευμένα και επιδεινώθηκαν μετά την κήρυξη του δημοψηφίσματος και τον έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο προηγούμενος υπουργός αρνιόταν να συναντηθεί με τους εκπροσώπους της βιομηχανίας και τα περισσότερα ραντεβού του ήταν με εκπροσώπους εργατικών σωματείων, μικροεπενδυτών φωτοβολταϊκών και πρέσβεων, από τους οποίους ζητούσε παρέμβαση σε... ιδιωτικές εταιρείες των χωρών τους.
(του Μιχάλη Καϊταντζίδη, euro2day.gr)
