Τυπικά μπορεί να είμαστε εντάξει απέναντι στην τρόικα και το
μνημόνιο εφόσον εισηγηθούμε μέσα στον Οκτώβριο ένα μοντέλο δημοπρασιών
λιγνιτικής και υδροηλεκτρικής ισχύος τύπου NOME. Ολες ωστόσο οι
ενδείξεις δείχνουν ότι δεν θα είναι ένα μοντέλο που θα "ανοίξει" την
αγορά, κάτι που άλλωστε είναι και το ζητούμενο.
Δύο είναι τα εμπόδια, οι παράγοντες που δυσκολεύουν την προσπάθεια ώστε το μοντέλο που θα στηθεί να λειτουργήσει..
αποτελεσματικά. Ο πρώτος σχετίζεται με την ανυποχώρητη απ' ότι φαίνεται στάση της ΔΕΗ ως προς τη τιμή εκκίνησης των δημοπρασιών. Ανεπισήμως η διοίκησή της διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα δεχτεί ως μέσο λιγνιτικό κόστος τίποτα λιγότερο από τα 59-60 ευρώ. Τόσο είχε παρουσιάσει και στη “διένεξη” με την Αλουμίνιον, όταν η διατησία είχε μιλήσει για 36 ευρώ, και η απόφαση της γενικής συνέλευσης της ΔΕΗ (Φεβρουάριος 2014) είχε συμφωνήσει στα 44,5 ευρώ. Αλλά η ΔΕΗ φαίνεται να επιμένει στα 60 ευρώ, και αν η νέα ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ δεν διαπραγματευθεί μαζί της, οι δημοπρασίες δεν πρόκειται να περπατήσουν.
Το δεύτερο εμπόδιο είναι εξίσου σοβαρό με το πρώτο και αφορά τη τιμή του φυσικού αερίου. Μετά τη μεγάλη μείωσή στη τιμή του, απόρροια της πτώσης της τιμής του πετρελαίου που μετακυλίεται με τρίμηνη υστερήση στο φυσικό αέριο, το τελευταίο καθίσταται από τον Οκτώβριο ευθέως ανταγωνιστικό με το λιγνίτη ή και ακόμη φθηνότερο ως καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Ακόμη και αν πάνω στο λιγνίτη προστεθεί το κόστος από το CO2, και πάλι η τελική εικόνα δεν αλλάζει.
Μπορεί η εξέλιξη να είναι συγκυριακή, ανατρέπει ωστόσο κάποια δεδομένα, πόσο μάλλον όταν το κόστος του λιγνίτη είναι το καύσιμο που θα ληφθεί ως η βάση για τον καθορισμό της τιμής εκκίνησης των δημοπρασιών.
Αν λοιπόν η πρώτη δημοπρασία έχει ως τιμή εκκίνησης για παράδειγμα τα 50 ευρώ η μεγαβατώρα (το νούμερο είναι εντελώς υποθετικό), και τα επίπεδα αυτά είναι ευθέως συγκρίσιμα με τη τιμή ενέργειας που παράγεται από φυσικό αέριο, ποιός θα εκδηλώσει ενδιαφέρον ; Γιατί να πάει κάποιος να μπλέξει με τα ΝΟΜΕ;
Με άλλα λόγια, εφόσον η προσφερόμενη ισχύς δεν θα αποτελεί πλεόν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για όποιον κερδίσει τη δημοπρασία, η συμμετοχή του σε αυτήν τίθεται εν αμφιβόλω. Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος. Οι ανταγωνιστικές τιμές του φυσικού αερίου έναντι του λιγνίτη είναι συγκυριακές, ισχυρίζονται κάποιοι. Σε τρεις μήνες από σήμερα, ίσως η αγορά γυρίσει και πάλι. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι στο διάστημα όπου θα λάβει χώρα η πρώτη δημοπρασία, δηλαδή μέσα στον Οκτώβριο, το πλεονέκτημα της χαμηλής τιμής του λιγνίτη έχει χαθεί.
Τα παραπάνω απασχολούν σύμφωνα με πληροφορίες σοβαρά τόσο τη ΡΑΕ, όσο και την αγορά. Πριν ληφθούν οι τελικές αποφάσεις, όλα αυτά θα συζητηθούν μαζί και με τις υπόλοιπες εκκρεμότητες του σχεδίου για τα ΝΟΜΕ, με το νέο υπουργό ΠΑΠΕΝ.
Φυσικά, όλ' αυτά δεν σημαίνουν ότι το σχέδιο ΝΟΜΕ θα παραπεμφθεί στις καλένδες ή ότι η ελληνική πλευρά δεν θα τηρήσει τη δέσμευσή της απέναντι στο μνημόνιο. Τα ΝΟΜΕ θα ξεκινήσουν, αλλά υπάρχουν και προβληματισμοί που οι αρμόδιοι προσπαθούν να συνεκτιμήσουν.
Στο πλαίσιο αυτό, όλο και περισσότετροι αμφισβητούν το ρόλο που θα μπορούσαν να έχουν τα ΝΟΜΕ ως προς το "άνοιγμα" της αγοράς. Είναι σίγουρα ένα βήμα, αλλά μέχρις εκεί.
Είναι λάθος, δηλαδή, όπως λέει στέλεχος του χώρου, να πιστεύει κανείς ότι μόνο χάρη στην εφαρμογή τους, θα επιτευχθεί αυτό που αναφέρει το μνημόνιο, για περιορισμό του ποσοστού της ΔΕΗ κατά 25% με ορίζοντα ως το 2020 αυτό να έχει πέσει κάτω από το 50%.
Προς αυτή τη κατεύθυνση, χρειάζονται πολλά ακόμη να γίνουν. Οπως, το να αρχίσει η οικονομία να περνά από τη βαθιά ύφεση στην ανάπτυξη, να αρχίσει σταδιακά να αυξάνεται η κατανάλωση ηλεκτρισμού, να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του καταναλωτή στους εναλλακτικούς παρόχους (δηλαδή να ξεχαστούν εντελώς τα “φαντάσματα” των Energa και Hellas Power), κλπ.
Πέραν των παραπάνω προβληματισμών, οι πληροφορίες αναφέρουν πως η ΡΑΕ έχει σχεδόν ολοκληρώσει την εισηγήσή της για τα ΝΟΜΕ. Απ’ ότι φαίνεται, η πρόταση που θα τεθεί σε διαβούλευση θα στηρίζεται στο πρώτο σχέδιο που είχε εκπονηθεί επί θητείας του πρώην επικεφαλής της Ν. Βασιλάκου, το σκεπτικό του οποίου μιλούσε για διάθεση μέσω των δημοπρασιών ενός 25%-30% της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ.
Το σχέδιο αυτό προβλέπει συμμετοχή στις δημοπρασίες λιγνιτικής και ηλεκτρικής ισχύος μόνο προμηθευτών (εταιρειών που έχουν άδεια προμήθειας) και όχι βιομηχανιών (δηλαδή μεγάλων καταναλωτών) όπως προέβλεπε το δεύτερο σχέδιο που απορρίφθηκε από την Ε.Ε.
Το κλειδί ωστόσο για την επιτυχία της πρώτης δημοπρασίας, δεν είναι άλλο παρά η τιμή βάσης. Τα ερωτήματα παραμένουν και απ' ότι φαίνεται δεν θα απαντηθούν άμεσα. Ποιός για παράδειγμα μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η ΔΕΗ θα συμφωνήσει σε μια τιμή εκκίνησης 50 ευρώ η μεγαβατώρα ; Και αν ναι, θα ανταποκριθεί η αγορά σε μια τέτοια τιμή ή θα απαιτήσει ακόμη χαμηλότερη;
http://energypress.gr/news/peri-onoy-skias-i-syzitisi-gia-ta-nome-ektimatai-oti-dyskola-tha-anoixoyn-tin-agora-lianikis
Δύο είναι τα εμπόδια, οι παράγοντες που δυσκολεύουν την προσπάθεια ώστε το μοντέλο που θα στηθεί να λειτουργήσει..
αποτελεσματικά. Ο πρώτος σχετίζεται με την ανυποχώρητη απ' ότι φαίνεται στάση της ΔΕΗ ως προς τη τιμή εκκίνησης των δημοπρασιών. Ανεπισήμως η διοίκησή της διαμηνύει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν θα δεχτεί ως μέσο λιγνιτικό κόστος τίποτα λιγότερο από τα 59-60 ευρώ. Τόσο είχε παρουσιάσει και στη “διένεξη” με την Αλουμίνιον, όταν η διατησία είχε μιλήσει για 36 ευρώ, και η απόφαση της γενικής συνέλευσης της ΔΕΗ (Φεβρουάριος 2014) είχε συμφωνήσει στα 44,5 ευρώ. Αλλά η ΔΕΗ φαίνεται να επιμένει στα 60 ευρώ, και αν η νέα ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ δεν διαπραγματευθεί μαζί της, οι δημοπρασίες δεν πρόκειται να περπατήσουν.
Το δεύτερο εμπόδιο είναι εξίσου σοβαρό με το πρώτο και αφορά τη τιμή του φυσικού αερίου. Μετά τη μεγάλη μείωσή στη τιμή του, απόρροια της πτώσης της τιμής του πετρελαίου που μετακυλίεται με τρίμηνη υστερήση στο φυσικό αέριο, το τελευταίο καθίσταται από τον Οκτώβριο ευθέως ανταγωνιστικό με το λιγνίτη ή και ακόμη φθηνότερο ως καύσιμο για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Ακόμη και αν πάνω στο λιγνίτη προστεθεί το κόστος από το CO2, και πάλι η τελική εικόνα δεν αλλάζει.
Μπορεί η εξέλιξη να είναι συγκυριακή, ανατρέπει ωστόσο κάποια δεδομένα, πόσο μάλλον όταν το κόστος του λιγνίτη είναι το καύσιμο που θα ληφθεί ως η βάση για τον καθορισμό της τιμής εκκίνησης των δημοπρασιών.
Αν λοιπόν η πρώτη δημοπρασία έχει ως τιμή εκκίνησης για παράδειγμα τα 50 ευρώ η μεγαβατώρα (το νούμερο είναι εντελώς υποθετικό), και τα επίπεδα αυτά είναι ευθέως συγκρίσιμα με τη τιμή ενέργειας που παράγεται από φυσικό αέριο, ποιός θα εκδηλώσει ενδιαφέρον ; Γιατί να πάει κάποιος να μπλέξει με τα ΝΟΜΕ;
Με άλλα λόγια, εφόσον η προσφερόμενη ισχύς δεν θα αποτελεί πλεόν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για όποιον κερδίσει τη δημοπρασία, η συμμετοχή του σε αυτήν τίθεται εν αμφιβόλω. Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος. Οι ανταγωνιστικές τιμές του φυσικού αερίου έναντι του λιγνίτη είναι συγκυριακές, ισχυρίζονται κάποιοι. Σε τρεις μήνες από σήμερα, ίσως η αγορά γυρίσει και πάλι. Το πρόβλημα ωστόσο είναι ότι στο διάστημα όπου θα λάβει χώρα η πρώτη δημοπρασία, δηλαδή μέσα στον Οκτώβριο, το πλεονέκτημα της χαμηλής τιμής του λιγνίτη έχει χαθεί.
Τα παραπάνω απασχολούν σύμφωνα με πληροφορίες σοβαρά τόσο τη ΡΑΕ, όσο και την αγορά. Πριν ληφθούν οι τελικές αποφάσεις, όλα αυτά θα συζητηθούν μαζί και με τις υπόλοιπες εκκρεμότητες του σχεδίου για τα ΝΟΜΕ, με το νέο υπουργό ΠΑΠΕΝ.
Φυσικά, όλ' αυτά δεν σημαίνουν ότι το σχέδιο ΝΟΜΕ θα παραπεμφθεί στις καλένδες ή ότι η ελληνική πλευρά δεν θα τηρήσει τη δέσμευσή της απέναντι στο μνημόνιο. Τα ΝΟΜΕ θα ξεκινήσουν, αλλά υπάρχουν και προβληματισμοί που οι αρμόδιοι προσπαθούν να συνεκτιμήσουν.
Στο πλαίσιο αυτό, όλο και περισσότετροι αμφισβητούν το ρόλο που θα μπορούσαν να έχουν τα ΝΟΜΕ ως προς το "άνοιγμα" της αγοράς. Είναι σίγουρα ένα βήμα, αλλά μέχρις εκεί.
Είναι λάθος, δηλαδή, όπως λέει στέλεχος του χώρου, να πιστεύει κανείς ότι μόνο χάρη στην εφαρμογή τους, θα επιτευχθεί αυτό που αναφέρει το μνημόνιο, για περιορισμό του ποσοστού της ΔΕΗ κατά 25% με ορίζοντα ως το 2020 αυτό να έχει πέσει κάτω από το 50%.
Προς αυτή τη κατεύθυνση, χρειάζονται πολλά ακόμη να γίνουν. Οπως, το να αρχίσει η οικονομία να περνά από τη βαθιά ύφεση στην ανάπτυξη, να αρχίσει σταδιακά να αυξάνεται η κατανάλωση ηλεκτρισμού, να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του καταναλωτή στους εναλλακτικούς παρόχους (δηλαδή να ξεχαστούν εντελώς τα “φαντάσματα” των Energa και Hellas Power), κλπ.
Πέραν των παραπάνω προβληματισμών, οι πληροφορίες αναφέρουν πως η ΡΑΕ έχει σχεδόν ολοκληρώσει την εισηγήσή της για τα ΝΟΜΕ. Απ’ ότι φαίνεται, η πρόταση που θα τεθεί σε διαβούλευση θα στηρίζεται στο πρώτο σχέδιο που είχε εκπονηθεί επί θητείας του πρώην επικεφαλής της Ν. Βασιλάκου, το σκεπτικό του οποίου μιλούσε για διάθεση μέσω των δημοπρασιών ενός 25%-30% της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ.
Το σχέδιο αυτό προβλέπει συμμετοχή στις δημοπρασίες λιγνιτικής και ηλεκτρικής ισχύος μόνο προμηθευτών (εταιρειών που έχουν άδεια προμήθειας) και όχι βιομηχανιών (δηλαδή μεγάλων καταναλωτών) όπως προέβλεπε το δεύτερο σχέδιο που απορρίφθηκε από την Ε.Ε.
Το κλειδί ωστόσο για την επιτυχία της πρώτης δημοπρασίας, δεν είναι άλλο παρά η τιμή βάσης. Τα ερωτήματα παραμένουν και απ' ότι φαίνεται δεν θα απαντηθούν άμεσα. Ποιός για παράδειγμα μπορεί να διαβεβαιώσει ότι η ΔΕΗ θα συμφωνήσει σε μια τιμή εκκίνησης 50 ευρώ η μεγαβατώρα ; Και αν ναι, θα ανταποκριθεί η αγορά σε μια τέτοια τιμή ή θα απαιτήσει ακόμη χαμηλότερη;
http://energypress.gr/news/peri-onoy-skias-i-syzitisi-gia-ta-nome-ektimatai-oti-dyskola-tha-anoixoyn-tin-agora-lianikis
