Η Πρωτομαγιά του 2020 μας έχει βρει σε μια κανονιστική και διαδικαστική πλευρά της Δημοκρατίας που όμοια της δεν έχουμε βιώσει.
Το
νόημα του γνωστού τρόπου ζωής μέσα στον χώρο και στον χρόνο έχει
μεταβληθεί κι έχει διασκορπιστεί μαζί με ένα μείγμα αυτοαπομονωσης και
επιβεβλημένης ανελευθερίας,σε μια φοβική προσέγγιση των ατόμων και σε
μια καχυποψία για τους οικείους,σε μια προσπάθεια αυστηρής διασφάλισης
των ατομικών όρων υγιεινής και με τις προσδοκίες προκαθορισμένες.
Η
ημέρα ως προς τα ιστορικά γεγονότα,για την εργατική συνείδηση και για
τους αγώνες που έχουν καθορίσει την συνέχεια της στο πέρασμα του χρόνου
είναι γνωστή.Γεγονοτα που έχουν εδράσει τα κοινά πεπραγμένα στην
κουλτούρα μας,έχουν κρατήσει την πρόοδο για την αταξική κοινωνία με
μεγάλου κύματος δράσεις και με διαχρονικές παρεμβάσεις που έχουν
συντομεύσει κατά πολύ την προσπάθεια όσων μάχονται τις αξίες,τις
ελπίδες,την συλλογική συνείδηση,την ικανότητα μας να σκεφτόμαστε και να
λειτουργούμε συλλογικά αποσυνδέοντας τις ατομικές ανάγκες από το κοινό
καλό.
Το μέλλον μας ακόμα και κάτω από αυτές
τις δυσμενείς για το εργατικό σύνολο,υγειονομικές δεσμεύσεις και
περιορισμούς,πρέπει να επιφέρει ρήγματα και αγωνίας στις μονομερείς
δρασεις και στις αποσχιστικές πρακτικές,δίνοντας νόημα στις θετικές
κατευθύνσεις του.
Οι εργασιακές σχέσεις
επαναδιατυπώνονται σήμερα και επικαιροποιούνται συνεχώς,προσδοκώντας
στην συμπίεση των στιγμών της ζωής που αποφασίζουμε να ζήσουμε.Το
γεγονός της υγειονομικής κρίσης θα χρησιμοποιηθεί ως επίφαση,παράλληλα
με τις λαθεμένες πολιτικές επιλογές,για αλόγιστες και ανήθικες
παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής,εργασίας και σκέψης,δημιουργώντας
ιδεολογικές απογοητεύσεις και εξάλειψη των συλλογικών
δικαιωμάτων.Αναγνωρίζοντας,μόνο επικοινωνιακά,τις θυσίες μας και δρώντας
ανήθικα,θα μας ζητηθεί να δεχτούμε στο όνομα των επόμενων γενεών,την
σημερινή συνθήκη ως σταθερό και μόνιμο,ως προς τα προαναφερθέντα,τρόπο
ζωής.
Στην αντεργατική και αντιδημοκρατική αυτή
σταθερά που θέλουν να επιβάλλουν,με απώτερο σκοπό την διάλυση των
εργασιακών σχέσεων και τον καθορισμό δυσμενέστερων,εμείς έχουμε κάνει
τις επιλογές μας.
Επιλέγουμε την γοητεία των
δικαιωμάτων,των αγώνων,των διεκδικήσεων,της κοινωνικής ώθησης για την
πραγματική αξία της εργασίας και κοινωνικά χαρακτηριστικά της.Επιλέγουμε
την ομορφιά των συλλογικών πρωτοβουλιών,των κινηματικών ιδεών,των
κοινωνικών ιδεωδών,των απεριόριστων εργατικών δυνατοτήτων και την
διαχρονική μορφή της
κοινωνικό-εργατικής
ιδεολογίας.
Επιλέγουμε την ζωντάνια που έχουν οι μνήμες,τις σελίδες του
παρελθόντος που θα αποτελέσουν οδηγό για την συγγραφή νέων.
Επιλέγουμε
την ενέργεια της ανιδιοτελούς πολιτικής δράσης,την κατοχύρωση της
προσωπικής οντότητας σε συνάφεια με την κοινωνική ύπαρξη και
συμμετοχή.
Επιλέγουμε την οξυδερκέστερη κριτική και τον εντατικότερο
έλεγχο στην ποικιλότροπη εργοδοτική αυθαιρεσία.
Επιλέγουμε την ολική
αποδοχή από τον κοινωνικό ιστό,των διεξόδων που προσφέρει η ελπίδα και
το διαχρονικό μήνυμα της.
Επιλέγουμε να θεωρούμε ως απεργία αυτήν την
ημέρα και όχι ως αργία και ας θεωρείται αιρετικό.
Επιλέγουμε να
υπηρετούμε τις δικές μας ταξικές ανάγκες που δυσκολεύουν τους εργοδότες
και ειδικότερα εκείνους που αυθαιρετούν.
Επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε για
την δίκαιη και αλληλέγγυα κοινωνία,επιλέγουμε την κοινωνική συνοχή και
δικαιοσύνη,επιλέγουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Επιλέγουμε την
δικαιότερη και αναλογικότερη διανομή του παραγόμενου πλούτου,έτσι ώστε
να λυθούν οι δισεπίλυτες κοινωνικό-οικονομικές εξισώσεις,επιλέγουμε τις
πρακτικές που θα επιφέρουν το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα στην διαχρονική
ταξική πάλη χωρίς αφορισμούς και αιτιάσεις.
Χρειάζεται
να αφιερώσουμε χρόνο και κόπο πολύ περισσότερο από όσο μας αναλογεί για
την επικράτηση τους και είναι σίγουρο πως οι παρούσες επιλογές μας θα
καθορίσουν το μέλλον μας και θα δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα ώστε και
το παρελθόν να δικαιώνεται για τους αγώνες του.
Ελευθερίου Φλώριος
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΔΕ ΔΕΕΔ/ΔΠΑ (ΕΛΑΪΔΑ)
