Σταθερά προσηλωμένη στο σχέδιο δημιουργίας εταιρείας λιανικής όπου και θα μεταφερθεί μέρος της πελατείας της ΔΕΗ, από όλες τις κατηγορίες, προκειμένου αυτή μετά, να πουληθεί σε ιδιώτες, παραμένει σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση της επιχείρησης.
Την θέση αυτή μεταφέρει στο "Energypress" στέλεχος της ΔΕΗ με αφορμή την οριστικοποίηση της τιμής εκκίνησης της πρώτης δημοπρασίας πώλησης ρεύματος το Σεπτέμβριο (37,35 ευρώ/ μεγαβατώρα), επισημαίνοντας ότι δεν έχει αλλάξει στο παραμικρό η στρατηγική της να ανατρέψει στην πράξη τα αδιέξοδα που προκαλεί η δημιουργία των ΝΟΜΕ.
"Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι όσοι επενδυτές βλέπουν στρατηγικά το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού, θα ανταποκριθούν στο εγχείρημα", λέει η πηγή αυτή, εξηγώντας ότι οι διεργασίες για τη δημιουργία της πρώτης εταιρείας λιανικής
βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
"Δεν έχει αλλάξει κάτι ως προς το βασικό στόχο του σχεδίου που ήταν και παραμένει, να μη μείνει η ΔΕΗ με τους προβληματικούς πελάτες", προσθέτει χαρακτηριστικά. Το αυτό ισχύει, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές, ως προς την προσπάθεια της επιχείρησης, η νέα αυτή εταιρεία να έχει σχηματοποιηθεί στις γενικές της γραμμές μέσα στο Σεπτέμβριο, προκειμένου να παρουσιασθεί παράλληλα με την έναρξη της πρώτης δημοπρασίας.
Την σχετική εξαγγελία είχε κάνει τον Ιούνιο από το βήμα του συνεδρίου του "Economist", ο πρόεδρος της ΔΕΗ Μανώλης Παναγιωτάκης. Είχε μάλιστα πει ότι η πρώτη αυτή εταιρεία, θα αφορά μερίδιο 6-7%, δηλαδή περίπου 400.000 πελάτες.
Στόχος της κίνησης ήταν (και παραμένει) να ελέγξει η ίδια η ΔΕΗ την υποχρεωτική μείωση του μεριδίου της, χάνοντας όχι μόνο τους καλούς πελάτες, όπως συμβαίνει σήμερα, αλλά και μέρος από τους "προβληματικούς", δηλαδή όσους δεν πληρώνουν στην ώρα τους ή αφήνουν μηδενικά περιθώρια κέρδους (π.χ. αγρότες). Η προσδοκία της ΔΕΗ είναι ότι αν το προϊόν που θα "βγάλει" προς πώληση είναι ελκυστικό για τους ιδιώτες προμηθευτές και πράγματι περπατήσει -έστω και με αργούς ρυθμούς καθώς αποτελεί μια χρονοβόρα διαδικασία- τότε θα μειωθούν και οι ποσότητες ενέργειας που θα υποχρεούται να βγάζει στις δημοπρασίες, με την αναγκαιότητα των οποίων ουδέποτε συμφώνησε.
Το ερώτημα βέβαια εδώ παραμένει. Για ποιο λόγο ένας ιδιώτης ανταγωνιστής της ΔΕΗ να προσθέσει στο υγιές σήμερα χαρτοφυλάκιό του πελάτες με χαμηλά περιθώρια κέρδους ή καταναλωτές που δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους; Πόσο μάλλον όταν χωρίς να επενδύσει, μπορεί να κερδίζει μόνο τους "καλούς" πελάτες της επιχείρησης προσφέροντάς τους εκπτώσεις. Ερωτήματα σαν κι αυτό όμως, θα απαντηθούν μόνο στην πράξη.
Η άποψη Σκουρλέτη για συμπράξεις
Ενα άλλο ερώτημα αφορά την "απόσταση" που χωρίζει τον εποπτεύοντα υπουργό Ενέργειας Πάνο Σκουρλέτη και τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της επιχείρησης Μανώλη Παναγιωτάκη ως προς την στρατηγική που πρέπει να επιλέξει η επιχείρηση για την "επόμενη ημέρα". Ο Σκουρλέτης θεωρεί πως το βασικό "όπλο" για να υπερβεί η ΔΕΗ τα εμπόδια που έχει μπροστά της, είναι οι συμπράξεις με άλλους παίκτες στην παραγωγή, και με διεθνείς συμμαχίες, πρωτοβουλία που είχε ρίξει ο ίδιος στο τραπέζι, πριν από πολλούς μήνες, δίχως ωστόσο να την υιοθετήσει ο Παναγιωτάκης. Το υπουργείο επιμένει ότι μόνο η πρακτική των συμπράξεων (στη παραγωγή) μπορεί να ωθήσει τη ΔEΗ στη νέα εποχή διαφυλάσσοντας τον όμιλο. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ανοίγματα σε νέους ενεργειακούς τομείς, πρόσθετα κεφάλαια, αυτόνομα σχήματα με πολλαπλασιαστικά οφέλη, ανταλλαγή τεχνογνωσίας, διεθνείς συμμαχίες, παρουσία σε άλλες χώρες, κ.ο.κ.
Η πρωτοβουλία των συμπράξεων σχετίζεται με τη μνημονιακή υποχρέωση για μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ, και κυρίως με τον φόβο ότι αργά ή γρήγορα θα επανέλθει η πίεση των δανειστών για το παλαιό σχέδιο της "Μικρής ΔΕΗ" ή της μεμονωμένης πώλησης μονάδων. Το σκεπτικό της ιδέας είναι ότι η μεν ΔΕΗ θα εισφέρει σε μια νέα εταιρεία μικρό αριθμό λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών της μονάδων, ο δε, ιδιώτης επενδυτής, θα εισφέρει υφιστάμενες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, ενδεχομένως και κάποια κεφάλαια. Το μοντέλο προέβλεπε ότι ο ιδιώτης θα έχει το πάνω χέρι στη μεικτή αυτή εταιρεία, δηλαδή μάνατζμεντ και πλειοψηφικό πακέτο τουλάχιστον 51%, ενώ η ΔΕΗ θα περιοριστεί σε ρόλο "παθητικού μετόχου". Δηλαδή δεν θα διαθέτει πλειοψηφία στο Δ.Σ. της εταιρείας, ούτε δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις της, παρά θα κατέχει ένα μερίδιο το πολύ έως 49%, δίχως να αποκλείεται αυτό τελικά να είναι και μικρότερο. Έτσι, θα επιτευχθεί γρηγορότερα, η μνημονιακή υποχρέωση μείωσης του μεριδίου της, και ταυτόχρονα θα δοθεί η δυνατότητα στην επιχείρηση να ενισχυθεί με κεφάλαια, να αποκτήσει διεθνείς συμμαχίες, κ.ο.κ.
Κάθετα αντίθετος ο Παναγιωτάκης
Ανέκαθεν η ιδεά αυτή έβρισκε αντίθετο τον Μ. Παναγιωτάκη, αφού για να υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον, θα έπρεπε η ΔΕΗ να συνεισφέρει σε μια τέτοια κοινοπραξία εκτός από λιγνιτικές και κάποιες από τις "πολύτιμες" υδροηλεκτρικές της μονάδες, πράγμα για το οποίο ποτέ ο ίδιος δεν είχε συναινέσει. Αντίθετα μάλιστα, ο Παναγιωτάκης περιορίζει τις πιθανές συμπράξεις της επιχείρησης στον τομέα της εμπορίας – προμήθειας, και όχι στην δημιουργία κονσόρτσιουμ που θα περιλαμβάνει και μονάδες παραγωγής. Η επιχειρηματολογία της ΔΕΗ είναι ότι το να επιτευχθεί ο στόχος μείωσης του μεριδίου της στον τομέα της παραγωγής σε ποσοστά κάτω από 50% το 2019 (ήδη βρίσκεται στα επίπεδα του 50%-60%) είναι πλέον πολύ εύκολο και αρκεί η απόσυρση κάποιων ούτως ή άλλως πεπαλαιωμένων μονάδων.
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν χρειάζεται να υπάρξει κάποια άλλη κίνηση, όπως η δημιουργία συμπράξεων με ιδιώτες για τη δημιουργία νέων εταιρειών στις οποίες η ΔΕΗ θα έχει μειοψηφικό ποσοστό και ο ιδιώτης πλειοψηφικό. Υπάρχει βέβαια και ο αντίλογος. Αν η ΔΕΗ προχωρούσε σε σύμπραξη μόνο στον τομέα της λιανικής, θα άφηνε χωρίς λύση ένα άλλο παράπλευρο ζήτημα στο οποίο η χώρα οφείλει να βρει απαντήσεις, δηλαδή την παροχή πρόσβασης σε τρίτους στη λιγνιτική υποδομή. Αντίθετα, η λύση των συμπράξεων και στην παραγωγή και στην προμήθεια, επιλύει και το πρόβλημα της απελευθέρωσης της λιγνιτικής αγοράς για το οποίο η χώρα και η ΔΕΗ βρίσκονται εγκαλούμενες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, η τελική απόφαση του οποίου αναμένεται.
