Χρέος μας η αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις

Οι μονάδες που τίθενται προς πώληση είναι οι 3 και 4 της Μεγαλόπολης και ο ΑΗΣ Φλώρινας (η υφιστάμενη μονάδα και οι βασικές υποδομές και η άδεια κατασκευής της δεύτερης) μαζί με τα δικαιώματα εκμετάλλευσης των λιγνιτωρυχείων που τις τροφοδοτούν. Οι εγκαταστάσεις, ο μηχανολογικός εξοπλισμός, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης στα ορυχεία, καθώς και το σύνολο της σχετικής αδειοδότησης θα εισφερθούν σε δύο ξεχωριστές θυγατρικές της ΔΕΗ, για τον Βορρά και τον Νότο αντίστοιχα. Η ιδιοκτησία των εκτάσεων ήδη απαλλοτριωμένων εκτάσεων θα παραμείνει στη ΔΕΗ, αλλά θα παραχωρηθεί η χρήση τους. Στις νέες εταιρείες θα μεταφερθεί το απαραίτητο προσωπικό, ώστε να λειτουργούν κανονικά τα εργοστάσια και ορυχεία. Το υπόλοιπο προσωπικό θα μετακινηθεί σε άλλες θυγατρικές του ομίλου ΔΕΗ ή θα ενταχθεί σε πρόγραμμα
εθελουσίας εξόδου. Στα προγράμματα κινητικότητας και εθελουσίας θα μπορούν να ενταχθούν και εργαζόμενοι μονάδων που θα κλείσουν. Οι νέες εταιρείες θα μπορούν να προχωρήσουν σε απολύσεις μετά από 6 χρόνια. Μπροστά μας βρίσκεται η εκποίηση των ανταγωνιστικότερων λιγνιτικών σταθμών της ΔΕΗ. Τι σημαίνει αυτό;  
Μια πραγματική ιστορία: Η ΔΕΗ υποχρεώνεται να καλύψει τις ανάγκες ηλεκτροδότησης της χώρας με ακριβότερες μονάδες και πανάκριβες εισαγωγές, κυρίως από τη Βουλγαρία! Την ίδια στιγμή που οι ιδιώτες «ανταγωνιστές» της ΔΕΗ κερδοσκοπούν εξάγοντας ρεύμα στην Ιταλία! Κερδοσκοπούν πουλώντας το 30% της παραγωγής της ΔΕΗ που δια νόμου τους το παραδίδει επί ζημία (ΝΟΜΕ)! Η ιδιωτικοποίηση των Μονάδων σε Μεγαλόπολη και Φλώρινα, φέρνει τη ΔΕΗ πιο κοντά στη χρεοκοπία και τη χώρα πιο κοντά στο μπλακ άουτ! Η ηλεκτροδότηση 24 ώρες το 24ωρο δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση πλέον να θεωρείται δεδομένη, οριστική και αμετάβλητη… Δεν είναι άλλωστε δεδομένη, οριστική και αμετάβλητη ούτε στη Μεγάλη Βρεττανία! (Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι Βρεττανοί ψήφισαν υπέρ του BREXIT). 
Οι τοπικές κοινωνίες θα είναι οι πρώτες που θα δεχθούν το ωστικό κύμα αυτών των ιδιωτικοποιήσεων. Απολύσεις, μειώσεις εισοδημάτων, πτώση τζίρου και λουκέτα… Η κυβέρνηση προσπαθεί από τη μια να χρυσώσει το χάπι και από την άλλη να σπάσει το μέτωπο εργαζομένων και κοινωνίας, ικανοποιώντας ένα δίκαιο αίτημα δεκαετιών για ειδικά τιμολόγια στις λιγνιτοπαραγωγές περιοχές. Θεωρούν ότι τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται. Ακόμα και οι ανθρώπινες σχέσεις, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. 
Θα τους διαψεύσουμε;  
Το δημόσιο ταμείο της χώρας δεν ανήκει πια στο Υπουργείο Οικονομικών αλλά σε ανεξάρτητη από το ελληνικό κράτος αρχή που λογοδοτεί μόνο στους δανειστές. Η δημόσια περιουσία έχει ήδη περάσει στο Υπερταμείο, δηλαδή στα χέρια των δανειστών. Ανάμεσά τους και οι Δημόσιες Επιχειρήσεις Ύδρευσης και η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, δηλαδή το νερό και το ρεύμα! 
Το Υπερταμείο δεν ανήκει στο ελληνικό δημόσιο. Δεν εξαντλεί τη δραστηριότητά του στην πώληση της δημόσιας περιουσίας. Η δουλειά του είναι η κατάργηση των ελάχιστων εγγυήσεων κοινωνικής προστασίας που προσέφερε –όσο προσέφερε- ο δημόσιος χαρακτήρας των πρώην ΔΕΚΟ. Δηλαδή, δουλειά του είναι η κατάργηση των δημόσιων αγαθών και η μετατροπή τους σε πηγές κερδοσκοπίας για τους «επενδυτές» που προμοτάρουν οι δανειστές. Είμαστε υπερβολικοί; Πολύ θα το θέλαμε! Η ΕΕ μέσω των τελευταίων κανονισμών για την ηλεκτρική ενέργεια έπαψε πια να αναφέρεται έστω και προσχηματικά στην ανάγκη «ασφάλειας εφοδιασμού» με ηλεκτρικό των κρατών-μελών και την αντικατέστησε με την «επενδυτική ασφάλεια» των ιδιωτικών επιχειρήσεων. 
Πώς εκδηλώθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση της αγοράς η.ε. στην ΕΕ; Από τη μια μεριά: «ανάπτυξη του ανταγωνισμού και κερδοφορία», δηλαδή από τα εθνικά κρατικά μονοπώλια περάσαμε σε πέντε μεγάλα ιδιωτικά και υπερεθνικά ολιγοπώλια. Από την άλλη μεριά, με αποεπενδύσεις, τρομακτικές αυξήσεις τιμών και ενεργειακή φτώχεια.  
Με στοιχεία της Eurostat: σε 10 από τα 28 κράτη-μέλη της ΕΕ η ενεργειακή φτώχεια, η αδυναμία να πληρώνεις ρεύμα και θέρμανση, ξεπερνά το 10% του πληθυσμού. Στην Ιταλία είναι 17%, στην Ελλάδα 24% και στη Βουλγαρία 40%. Οι θεσμοί μάλιστα, μας την παρουσιάζουν ως πρότυπο, όπου πρέπει να μοιάσουμε! Συνολικά στην ΕΕ, πάνω από 50 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε καθεστώς ενεργειακής ένδειας. 
Το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας, που μαστίζει τους λαούς της ΕΕ, δεν υπήρχε τη «μακρινή εποχή» των επάρατων κρατικών μονοπωλίων. Εμφανίστηκε την τελευταία 15ετία, ως αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της αγοράς. Είναι δημιούργημά της! 
Στην Ελλάδα της χρεοκρατίας ο οδικός χάρτης της εξόδου από την κρίση παραδόθηκε από το πολιτικό κατεστημένο στους «θεσμούς»: ΕΕ, ΕΚΤ, ΕΜΣ και ΔΝΤ. Μαζί με την δημόσια ιδιοκτησία στο σφυρί βγαίνει και η ιδιωτική: Το 2018 και τα επόμενα χρόνια, οι «θεσμοί» απαιτούν το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και των υποδομών της χώρας μας. 
Παράλληλα, εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια και επιχειρήσεις προβλέπεται να βγουν στο σφυρί, κατ΄ απαίτηση των δανειστών, λόγω χρέους στις τράπεζες ή στο δημόσιο. Αξίζει να παλέψουμε ενάντια σε αυτή την κατάσταση; Ή να την πάρουμε για δεδομένη, οριστική και αμετάβλητη;  Την παράδοση του ονόματος «Μακεδονία» δεν τη θεωρούμε δεδομένη, οριστική και αμετάβλητη – παρότι το πολιτικό κατεστημένο κυβέρνησης και αντιπολίτευσης το έχει παραδώσει από χρόνια και διαχειρίζεται την αποδοχή της  «λύσης» από τον ελληνικό λαό. Το ανάλογο γίνεται με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, ή με το Κυπριακό. Το ίδιο και την ομηρεία των δύο στρατιωτικών από το δημοκρατικό –κατά την ΕΕ- «σουλτανάτο»! Γιατί λοιπόν να θεωρήσουμε δεδομένη την παράδοση των σπιτιών μας, των επιχειρήσεών μας, του ορυκτού μας πλούτου, των νερών και των υποδομών μας στους ευνοούμενους των δανειστών;  
Είναι χρέος μας απέναντι στα παιδιά μας, απέναντι στους γονιούς μας, απέναντι στην πατρίδα μας να ανατρέψουμε όλους αυτούς που προμοτάρουν τον σύγχρονο ραγιαδισμό. 
 
Φλώρα Παπαδέδε – Αν. Γ.Γ. ΣΕΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ 
Γιώργος Γεωργής – Μέλος Δ.Σ. ΣΕΠ/ΔΕΗ-ΚΗΕ