Στο στόχαστρο των κοινοτικών φαίνεται να ξαναμπαίνουν τα μερίδια της ΔΕΗ και ειδικά αυτά στην Υψηλή Τάση. Σύμφωνα με τις πληροφορίες οι Βρυξέλλες ασκούν, ανεπισήμως προς το παρόν, πιέσεις και ζητούν εξηγήσεις γιατί αυτά παραμένουν σταθερά υψηλά, σε αντίθεση με ό,τι έχει συμβεί σε Μέση και Χαμηλή Τάση.
Στην ουσία, οι κοινοτικοί φαίρονται να χρεώνουν στην επιχείρηση ότι ο λόγος που τόσα χρόνια δεν έχει χάσει καμία βιομηχανία από το πελατολόγιό της, παρά μόνο την ΑΓΕΤ (μια δεύτερη, η ΜΕΛ, "έφυγε" για ελάχιστο διάστημα αλλά επέστρεψε εκ νέου στη ΔΕΗ), είναι ότι πουλά φθηνά το βιομηχανικό ρεύμα, παρέχοντας ειδικές τιμές. Το θέμα έχει τεθεί σύμφωνα με τις πληροφορίες από στελέχη της Κομισιόν και σε κύκλους της βιομηχανίας, με τους τελευταίους να απαντούν ότι το φαινόμενο της ελάχιστης κινητικότητας οφείλεται στην έλλειψη ανταγωνισμού της ελληνικής αγοράς.
Αν και οι πιέσεις παραμένουν προς το παρόν ανεπίσημες, καθίσταται προφανές ότι τα μερίδια της ΔΕΗ βρίσκονται ξανά στο μικροσκόπιο της Κομισιόν. Στελέχη κοινοτικών υπηρεσιών μάλιστα φαίρονται να έχουν ζητήσει εξηγήσεις και για τα τιμολόγια άλλων κατηγοριών, δηλαδή στην Χαμηλή και Μέση Τάση, αφήνοντας υπόνοιες ότι και αυτά είναι εξίσου χαμηλά. Στα ερωτήματα κατά πόσο η επιχείρηση πουλά στις δύο αυτές κατηγορίες κάτω του κόστους, η απάντηση που λέγεται ότι εισέπραξαν οι κοινοτικοί, είναι ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε ΔΕΗ δεν θα έχανε μερίδια τόσο στην μία, όσο και στην άλλη ομάδα πελατών. Στην ίδια λογική για τα τιμολόγια Υψηλής Τάσης, η επιχείρηση φαίρεται να έχει απαντήσει ότι είναι αντιφατικό από την μια να της χρεώνεται πως πουλά φθηνά, όταν την ίδια στιγμή η Ελλάδα έχει από τις υψηλότερες χονδρεμπορικές τιμές στην ΕΕ.
Το κατά πόσο οι παραπάνω πιέσεις θα επισημοποιηθούν, παραμένει προς το παρόν άγνωστο. Δείχνουν ωστόσο ότι η επιχείρηση παραμένει στο μάτι των Βρυξελλών και ότι παρ’ ότι έκλεισε προ ημερών το πολυετές σίριαλ με το anti-trust case, κάποιοι συνεχίζουν να έχουν εμμονές μαζί της, χωρίς να είναι πάντα σαφές το γιατί. Δεν είναι τυχαίες, για παράδειγμα, οι πολύμηνες καθυστερήσεις εκ μέρους της Κομισιόν να απαντήσει στο ελληνικό αίτημα αποζημίωσης της επιχείρησης για την διατήρηση εν ζωή λιγνιτικών μονάδων, παρ' ότι ζημιογόνων. Σημειωτέον ότι κατά το παρεθόν, όταν το διοξείδιο ήταν φθηνό και έβγαιναν κέρδη από τους λιγνίτες, οι υπόνοιες της αγοράς για αλχημείες με τις τιμές, ήταν συχνές. Η κατάσταση άλλαξε από τότε που το CO2 έγινε πανάκριβο και μαζί του και ο λιγνίτης, οπότε ακόμη και αν υπήρχε πρόθεση για underbidding, αυτή έπαψε να έχει κάθε νόημα.
Και θέμα demand response
Σύμφωνα με πληροφορίες, πέραν της έλλειψης κινητικότητας στην Υψηλή Τάση, η Κομισιόν φαίρεται να έχει βάλει στο τραπέζι και το ερώτημα γιατί δεν συμμετέχει το demand response στην αγορά του target model. Το θέμα, σύμφωνα με πληροφορίες, το είχε θέσει η ίδια η ΕΒΙΚΕΝ με memo προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το θέμα δεν σχετίζεται με το ύψος των χρεώσεων για την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από τις βιομηχανίες, αλλά, εμμέσως, με τη δομή των τιμολογίων που έχει προτείνει η ΔΕΗ στις βιομηχανίες κατά την μεταξύ τους διαπραγμάτευση.
Συγκεκριμένα η ρήτρα take or pay επί της μηνιαίας κατανάλωσης 98%, δηλαδή το «πέναλτι» που επιδιώκει να εισαγάγει η ΔΕΗ στην περίπτωση που κάποιον μήνα η ζήτηση μίας βιομηχανίας πέσει κάτω από το 98% της συμπεφωνημένης κατανάλωσης, θεωρείται από τη βιομηχανία ότι αντικρούει στον μηχανισμό απόκρισης της ζήτησης (demand response), ο οποίος βέβαια ακόμα δεν έχει λειτουργήσει στην ελληνική αγορά.
