Πηγή: greeklignite.blogspot.gr
Περιδιαβαίνοντας στο διαδίκτυο έπεσα
τυχαία πάνω σε μια κοινοποίηση ιδέας μετατροπής
του Ελληνικού λιγνίτη σε λιγνιταέριο. Πιθανά οι συμμετέχοντες στη σχετική
συζήτηση δεν γνωρίζουν πως για την ειδική αυτή περίπτωση αξιοποίησης του
λιγνίτη υπάρχει πλέον και ειδική ιστοσελίδα, που φαίνεται να σχετίζεται με
τον επίτιμο αρχηγό ΓΕΣ στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο, (πρώην Υπουργό Εθνικής Άμυνας στην
υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου το 2012), ενώ το θέμα δεν είναι νέο, έχει
συζητηθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως ο στρατηγός
τον περασμένο Νοέμβριο είπε πως δεν θα είναι αδρανής στις επόμενες
Εθνικές Εκλογές κι οι επόμενες εκλογές ήδη "μυρίζουν", η
καταβύθιση της οικονομίας τις φέρνει στις αρχές του ερχόμενου φθινόπωρου.
Πρέπει να ξεδιαλύνουμε κάποια
πράγματα: υπάρχουν δυο πλευρές του θέματος, η τεχνική και η πολιτική. Η τεχνική
είναι η απλή πλευρά του θέματος και η σχετική διαδικασία δεν είναι δύσκολη,
είναι τεχνολογία του προηγούμενου αιώνα,
η οποία εξελίχθηκε ανεξάρτητα τόσο στη Νότια Αφρική του απαρτχάιντ όσο κι απ'
τους Αυστραλούς και τους Κινέζους. Οι σημερινές εικόνες είναι από παρουσίαση Αυστραλιανού Πανεπιστημίου.
Η σχετική παρόμοια εφαρμογή της στην Ελλάδα, στο εργοστάσιο της ΑΕΒΑΛ στην Πτολεμαΐδα
είχε συγκεκριμένους τεχνικούς περιορισμούς, που σχετίζονται με τις ιδιομορφίες
του Ελληνικού λιγνίτη: το εργοστάσιο αζωτούχων λιπασμάτων τροφοδοτούνταν με
λιγνίτη "ειδικής" ποιότητας. Λεπτομέρεια: το εργοστάσιο της ΑΕΒΑΛ το
έκλεισε ο Μητσοτάκης πατήρ, στα πλαίσια της 1ης φάσης αποβιομηχάνισης του Ν.
Κοζάνης, που περιελάμβανε επίσης λουκέτο για τα Μεταλλεία Αμιάντου Βορείου
Ελλάδος και τα Ελληνικά Σιδηροκράματα. Ο Μητσοτάκης υιός αποτελειώνει την
αποβιομηχάνιση της περιοχής, κλείνοντας τη μεγαλύτερη μεταλλευτική βιομηχανία
της Ελλάδας, την εξόρυξη του λιγνίτη. Οικογένεια για λουκέτα, όχι για δημιουργία ...
Η "δύσκολη" πλευρά του
θέματος είναι η πολιτική, το γιατί η Ελλάδα "πρέπει" να στερηθεί το
λιγνίτη της, τον υπερπολύτιμο δικό της μαύρο χρυσό, τον πιο σημαντικό εγχώριο
ενεργειακό πόρο για δυο γενιές Ελλήνων. Ας δούμε τα γεγονότα:
Στις 15 Ιανουαρίου 2010 ο Υφυπουργός
της τότε νέας κυβέρνησης του ΓΑΠ, ο Γιάννης Μανιάτης, μιλώντας στο 33ο συνέδριο
της ΓΕΝΟΠ, λέει καταχειροκροτούμενος: «Και να είστε σίγουροι ότι ...
δεν υπάρχει
καμία σκέψη απαξίωσης του Ορυκτού της Χώρας μας, του Εθνικού μας καυσίμου, του
λιγνίτη. Ο λιγνίτης θα εξακολουθεί να κατέχει τη δική του θέση στο μίγμα
καυσίμου της Χώρας και ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης είναι να εξαντληθούν τα ήδη
ανοικτά λιγνιτικά πεδία, επενδύοντας σε νέες σύγχρονες Μονάδες αντιρρυπαντικής
τεχνολογίας προς αντικατάσταση των παλαιών ρυπογόνων Μονάδων.»
Νέα κυβέρνηση, αλλά ο "Τιτανικός" ήδη
πλέει προς το παγόβουνο. Ή μήπως το παγόβουνο πλέει προς τον "Τιτανικό"; Τον Απρίλιο έχουμε επισημοποίηση της
χρεοκοπίας και προσφυγή στο ΔΝΤ. Ο ΓΑΠ πηγαίνει στο πανέμορφο Καστελόριζο, προφανώς όχι
για να δει πώς κουνιούνται εκεί οι βάρκες.
Οι
αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και αναδημοσιεύονται στο Facebook. Οδηγίες
ρύθμισης για τις "Προτιμήσεις Ενημερώσεων" στο Facebook θα βρείτε
εδώ.
Το Μάιο ψηφίζεται ο ν.3851/2010 της
Μπιρμπίλη για τις ΑΠΕ, αντιγραφή του Γερμανικού νόμου EEG και λίγο αργότερα Υπουργική Απόφαση
της Μπιρμπίλη ορίζει πως θα βάλουμε 7500MW αιολικά μέχρι το 2020. Ευτυχώς ήρθε
το 2020 κι έχουμε «μόνο» τα μισά, κάποιες βουνοκορφές προσωρινά γλίτωσαν.
Δυστυχώς πλέον έρχεται η λαίλαπα Μητσοτάκη-Χατζηδάκη-Θωμά, της
λογικής "Και, βεβαίως, θα επωφεληθούν και γερμανικές εταιρείες", για τις Ελληνικές δεν χρειάζεται κάτι ...
Στις 15 Οκτωβρίου 2010, (ακριβώς 9
μήνες μετά τις 15 Γενάρη, τόσο χρειάστηκε η κυοφορία), ο ίδιος Γιάννης
Μανιάτης, απαντώντας σε ερώτηση στη Βουλή της Συριζαίας Ηρούς Διώτη, τα γυρίζει
εντελώς: «Τέλος, πρέπει να σας πω ότι είναι πολιτική μας απόφαση η βαθμιαία,
αλλά δραστική μείωση της συμμετοχής του λιγνίτη στο ενεργειακό ισοζύγιο της
χώρας». «Τελευταία παρατήρηση: Λιγνίτης και ο ρόλος του στο ενεργειακό
ισοζύγιο της χώρας. «ΝΑΙ» πρέπει να μειώσουμε τη συμμετοχή του λιγνίτη στο
ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας. «ΝΑΙ» ο λιγνίτης από το 2013 και μετά δεν θα
είναι πια το φθηνό καύσιμο, λόγω των ρύπων που θα πρέπει να πληρώνουμε στο
Διεθνές Χρηματιστήριο Ρύπων που μπορεί και να ξεπεράσουν, κύριε Πρόεδρε, ανά
έτος το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Με άλλα λόγια, ο λιγνίτης μας ανέστησε ως
χώρα, μας ανέπτυξε. Τα τελευταία πενήντα χρόνια στηριχτήκαμε στο εθνικό μας
αυτό καύσιμο και αυτό «την έκανε τη δουλειά του». Από το 2013 και μετά, όμως, ο
λιγνίτης θα πάψει να είναι το φθηνό καύσιμο, θα γίνει ακριβό καύσιμο και γι’
αυτό και βαδίζουμε, όσο πιο γρήγορα μπορούμε, σε μια άλλη κατεύθυνση: Πλήρης
αντικατάσταση των περισσότερων μονάδων της ΔΕΗ που καίνε λιγνίτη με μονάδες
ίδιας, ή ανάλογης δυναμικότητας που θα καίνε πια το πολύ πιο ευγενές καύσιμο, το
φυσικό αέριο».
Στις 24 Οκτωβρίου 2014, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, η
ΕΕ υιοθετεί νέο
δεσμευτικό "κλιματικό στόχο", μείωση αερίων του θερμοκηπίου
τουλάχιστον 40% σε εθνικό επίπεδο το 2030 σε σχέση με τα επίπεδα του
1990. Ο
τότε Πρωθυπουργός Σαμαράς, εντελώς στο περιθώριο της εικόνας, συμφωνεί
οι χώρες
που έχουν ΑΕΠ μικρότερο του 60% του Κοινοτικού Μέσου Όρου να πάρουν
δωρεάν
δικαιώματα εκπομπής CO2, αλλά δεν διασφαλίζει το δικαίωμα αυτό στην
Ελλάδα, που
είναι ακριβώς πάνω απ' τον πήχη του 60% και παρόλο που το Μάρτιο 2013
είχε υπογραφεί η σύμβαση κατασκευής για τη νέα λιγνιτική μονάδα
Πτολεμαΐδα 5. Ένα χρόνο μετά διαπιστώνεται πως το ΑΕΠ της Ελλάδας έχει πέσει κάτω απ' το 60%, αλλά η ζημιά στη χώρα έχει γίνει.
Το ερώτημα λοιπόν προς νοήμονες
αναγνώστες είναι απλό : ήταν όρος του 1ου
μνημονίου, του Πασοκ, η αντικατάσταση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ λιγνίτη με ΞΕΝΟ φυσικό
αέριο; Και να βάλουμε και τις ημιάχρηστες ΑΠΕ για
"ξεκάρφωμα", προκειμένου να 'χει πελατεία η Γερμανική και Δανέζικη
βιομηχανία; Κι
ο όρος επαναλήφθηκε στο 2ο μνημόνιο, της ΝΔ;
Ο Γιάννης Μανιάτης θα μπορούσε ίσως να μας διαφωτίσει. Αν θέλει βέβαια.
Οι δικές μου -αδιασταύρωτες- πληροφορίες λένε πως έχει πλέον καταλάβει, έστω και αργά, πως οι
ανεμογεννήτριες είναι μάπα και γι' αυτό προσπάθησε
τουλάχιστον να σπρώξει την
υπόθεση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ φυσικού αερίου. Πολύ λίγα, πολύ αργά, απ' αυτούς
που στο "ΣΟ" του Πασοκ δεν τους άρεσε το "σοσιαλιστικό" και το γύρισαν
στο σοσιαλδημοκρατικό...
Βέβαια το 2015-2019 μεσολάβησε η
κυβέρνηση Σύριζα/Ανελ και, εκτός απ' το Ρώσικο και το Αζέρικο, μας προέκυψε και
αμερικάνικο αέριο, σε υγροποιημένη μορφή. Καταλάβατε τώρα γιατί τον Οκτώβριο
2019 ο Μητσοτάκης θεμελίωσε νέο εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο
και μίλησε κάτω από πινακίδα που έλεγε "Θεμέλιος λίθος στην ενέργεια του
αύριο";
