ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΦΛΩΡΙΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΔΕ ΔΕΕΔ/ΔΠΑ(ΕΛΑΪΔΑ)
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου,η μοναδική
κοινωνική και πολιτική πράξη,που έχει χαρακτηριστεί ως επέτειο (οι άλλες
δυο είναι οι εθνικές 25η Μαρτίου & 28η Οκτωβρίου).
Η πολιτικοποιημένη και κοινωνικά
δραστήρια, φοιτητική νεολαία που δεν συμβιβάστηκε με τον πολιτικό και
κοινωνικό σκοταδισμό που είχε επιφέρει η δικτατορία των Συνταγματαρχών
το '67, χωρίς να έχει τα απαραίτητα κοινωνικά πλειοψηφικά
χαρακτηριστικά,κυρίως λόγω του φόβου που επικρατούσε, προετοίμαζε την ώρα
που θα (αντί)δρούσε και στις 14Νοέμβρη ψήφισε και αποφάσισε να αλλάξει
τον ρου της ιστορίας.
Ήταν εκείνοι οι φοιτητές,το πνευματικά
ζωντανό κίνημα εκείνης της εποχής που θεώρησαν πρώτοι πως ήταν η ιδανική
στιγμή για να πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους και να γίνουν
οδηγοί, τα κοινωνικά άρματα για τον εκδημοκρατισμό της χώρας και να
ξεσηκώσουν όσους εμφορούνταν απο δημοκρατικές αξίες,κοινωνική δικαιοσύνη
και θα μετουσίωναν σε πράξη το
"πάλις ξεκίνημα νέοι αγώνες".
Η άγρια ομορφιά που έδινε η άγνοια
κινδύνου, τα ρούχα που μύριζαν αίμα από μακριά,η ατμόσφαιρα βαριά σαν τις
ερπύστριες του τανκ, η πύλη που ήταν το μοναδικό χώρισμα μεταξύ ζωής και
θανάτου,μεταξύ μιας πράξης αυτοθυσίας και ενός στυγερού εγκλήματος,ήταν
η αποφασιστικότητα που γεννούσε ο σκοπός του αγώνα, ήταν όλα όσα θα
συνέβαιναν, που έκαναν την 17η Νοέμβρη, ημέρα ορόσημο για τα κοινωνικά και
πολιτικά δρώμενα και τις καθοριστικές για τον τόπο εξελίξεις.
Το σύνθημα
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, δοσμένο στην ιστορία του τόπου με σθένος
εξεγερμένων φοιτητών, με αιματοβαμμένα πλακάτ,γραμμένο σε όλους τους
τοίχους,με φωνή στεντόρεια μέσα από τον ραδιοφωνικό του Πολυτεχνείου, δεν
έχει αλλοιωθεί,δεν έχει μεταλλαχθεί και παραμένει σήμερα-ακόμα
περισσότερο σήμερα-το συνθετικό τρίπτυχο ανάπτυξης και κοινωνικής
ευημερίας ενός πολιτισμένου και σεβόμενου των δικαιωμάτων των πολιτών
του,κράτους.
Πρέπει λοιπόν, 47 χρόνια μετά να είμαστε έτοιμοι για να κρατήσουμε ζωντανές τις μνήμες, τα γεγονότα, τις αλήθειες
των πεπραγμένων, το διακύβευμα, να μην περιπέσει στην λήθη, να μην γίνει
αστικός μύθος,να μην επιτρέψουμε την παραχάραξη, ούτε τον αναθεωρητισμό
που επιχειρείται.
Η πραγματική προσέγγιση πρέπει να
γίνεται μόνο μέσα από το πρίσμα της δικαιοσύνης και της κοινωνικής
συνοχής που μπορεί να παράγει αποτελέσματα ηθικών αξιών και
δημοκρατίας.
Συνειρμικά ερχόμαστε στο σήμερα των
περιορισμών, των διαδοχικά ανάλγητων αποφάσεων που φέρνουν σε
δυσχερέστερη θέση την κοινωνία,την εργασία,την παιδεία,την ελεύθερη
βούληση,τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και χρειάζεται
καθημερινά να αγωνιζόμαστε ακόμα και για τα αυτονόητα.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχουμε στο
μυαλό μας και να κάνουμε πράξη,τ ην ρήση του αγωνιστή του Πολυτεχνείου
κου Παπαχρήστου Δημήτρη...
"Το Πολυτεχνείο ανήκει σε εκείνους που συνεχίζουν να αγωνίζονται".
