«Τη μοίρα να την κυβερνάς, να μη σε κυβερνάει
γιατί όσοι αφεθήκανε σ' αυτή, στο… διάολο έχουν πάει».
Ο εκ Ρεθύμνου ορμώμενος, νέος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, θα την ξέρει σίγουρα και στο πίσω μέρος του μυαλού θα αναρωτιέται αν η μοίρα φέρνει στον δρόμο του «επικίνδυνες αποστολές».
Ως υπουργός Ανάπτυξης, το 2009, τράβηξε τον λαχνό της χρεοκοπημένης Ολυμπιακής Αεροπορίας. Μιας εταιρείας με όνομα βαρύ σαν ιστορία που, όμως, χρειαζόταν θαρραλέες πολιτικές αποφάσεις, ειδικά σε μια περίοδο όπου τα σημάδια της χρεοκοπίας στην ελληνική οικονομία ήταν περισσότερο εμφανή από ποτέ.
Και τώρα, από μια αδιόρατη πολιτική μοίρα (ή μήπως πεποίθηση του Κ. Μητσοτάκη ότι είναι ο ιδανικός να τα καταφέρει;) ο Κωστής Χατζηδάκης παίρνει στα χέρια του την «καυτή πατάτα» της ΔΕΗ.
Μιας εμβληματικής επιχείρησης που, όπως λένε οι γνωρίζοντες, αν «σκάσει» θα τινάξει στον αέρα και την ελληνική οικονομία.
Πιθανότατα ο νέος υπουργός δεν περίμενε ότι θα βρισκόταν αντιμέτωπος με ένα ακόμη «ελληνικό τέρας», με μια νέα «Ολυμπιακή», 10 χρόνια ύστερα από εκείνη την… επώδυνη εμπειρία που είχε.
Αλλωστε, κανείς δεν ξεχνά ότι λίγους μήνες μετά, την πρώτη περίοδο της αντιμνημονιακής οργής στις διαδηλώσεις, ο Κωστής Χατζηδάκης ήταν αυτός που δέχθηκε άγρια επίθεση και το ματωμένο πρόσωπό του έκανε τον γύρο του κόσμου.
Μιλώντας στις 6 Μαΐου σε ένα συνέδριο ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, είχε ο ίδιος χαρακτηρίσει τη ΔΕΗ «νέα Ολυμπιακή».
Είχε πει μάλιστα: «Δυστυχώς, όπως εξελίσσεται το πράγμα, ισχύει το "κάθε φέτος και χειρότερα". Προτάσεις που ίσχυαν το 2015 δεν ισχύουν καθόλου σήμερα».
Αυτό το déjà vu της ιστορίας τον φέρνει, λοιπόν, αντιμέτωπο με τη «βόμβα» της ΔΕΗ, όπως και τότε όπου η Ολυμπιακή ήταν έτοιμη να καταρρεύσει και να αφήσει την Ελλάδα χωρίς εθνικό αερομεταφορέα. Σύμπτωση; Αν χρεοκοπήσει η ΔΕΗ μπορεί να μείνει χωρίς εθνικό προμηθευτή ηλεκτρικού ρεύματος;
Αν ανατρέξει κανείς σ' εκείνα τα ταραγμένα χρόνια θα δει ότι ο κ. Χατζηδάκης βρέθηκε αντιμέτωπος όχι μόνο με τους συνδικαλιστές που δεν ήθελαν ούτε να κλείσει, αλλά ούτε και να ιδιωτικοποιηθεί η Ολυμπιακή.
Σε μια έξαρση λαϊκισμού σύντροφοι του κ. Χατζηδάκη τον κατηγορούσαν από το πρωί ως το βράδυ, χωρίς όμως ουσιαστικά επιχειρήματα. Τι να προτάξεις άλλωστε απέναντι στα νούμερα που ήταν συντριπτικά:
Η Ολυμπιακή το 2008-2009 είχε χρέος 2,4 δισ. ευρώ ενώ για κάθε χρόνο που περνούσε οι εταιρείες της επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό με 245 εκατ. ευρώ.
Αντίστοιχα, η ΔΕΗ έχει χρέος - μαμούθ 3,7 δισ. ευρώ, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πελατών ξεπερνούν τα 2,5 δισ. ευρώ κι όταν οδεύει σε μια δεύτερη χρονιά με ετήσιες ζημιές της τάξης του 1 δισ. ευρώ.
Τότε, λοιπόν, ο κ. Χατζηδάκης είχε μπει στο στόχαστρο των βουλευτών της συμπολίτευσης που τον κατηγορούσαν για κακές επιλογές που οδηγούν στο κλείσιμο της εταιρείας.
Ελεγε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών, Ι. Βαρβιτσιώτης: «Από εδώ και πέρα η ευθύνη της κυβέρνησης είναι μεγάλη για κακούς χειρισμούς. Αν γίνουν κακοί χειρισμοί είναι αποκλειστική ευθύνη της παρούσης κυβερνήσεως και προσωπικά του Κωστή Χατζηδάκη. Ελπίζω να μη γίνει».
Ο τότε γενικός γραμματέας της ΔΑΚΕ, Κ. Πουπάκης, ζήτησε να υπάρξει μια πολιτική λύση ώστε να συνεχίσει να «πετάει ψηλά το σύμβολο του Ελληνισμού».
Σε θέση άμυνας ο κ. Χατζηδάκης, προσπαθούσε να υπερασπιστεί το σχέδιο αναδιάρθρωσης που προωθούσε και που ουσιαστικά προέβλεπε την απαγκίστρωση της Ολυμπιακής από το Δημόσιο μέσω της ιδιωτικοποίησης.
Αρχικά η τότε κυβέρνηση προωθούσε τη μαζική αναδιάρθρωση της εταιρείας μέσω της «Πάνθεον Αερογραμμές», σχέδιο που τελικά κατέρρευσε λίγους μήνες μετά. Την άνοιξη του 2009 η Ολυμπιακή περνά στα χέρια της MIG και του μακαρίτη πλέον επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Επειτα από 35 χρόνια δημόσιας κτήσης και 10 χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών πώλησης οι διάσημοι σε όλο τον κόσμο πέντε κύκλοι της Ολυμπιακής περνούσαν σε ιδιωτικά χέρια.
Η «νέα Ολυμπιακή» είναι εδώ και δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιστρέφουν στο πρόσφατο παρελθόν, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε το σχέδιο δημιουργίας της «μικρής ΔΕΗ».
Την πώληση δηλαδή δύο λιγνιτικών συγκροτημάτων που περιλάμβαναν τρεις μονάδες εν λειτουργία, μία άδεια για την κατασκευή νέας, τρεις υδροηλεκτρικές μονάδες και μία μονάδα συνδυασμένου κύκλου φυσικού αερίου. Το κράτος θα εισέπραττε έως και 2 δισ. ευρώ, όμως, για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προτεραιότητα ήταν να μη φανεί η εικόνα ενός αριστερού κόμματος που «ξεπουλάει» τα ασημικά.
Και σήμερα παρέδωσε μια εταιρεία στο χείλος του γκρεμού και τον Κωστή Χατζηδάκη να αναρωτιέται αν η μοίρα του τον φέρνει μπροστά σε τόσο μεγάλες προκλήσεις, με υψηλό πολιτικό ρίσκο.
(Τα Νέα)
γιατί όσοι αφεθήκανε σ' αυτή, στο… διάολο έχουν πάει».
Ο εκ Ρεθύμνου ορμώμενος, νέος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστής Χατζηδάκης, θα την ξέρει σίγουρα και στο πίσω μέρος του μυαλού θα αναρωτιέται αν η μοίρα φέρνει στον δρόμο του «επικίνδυνες αποστολές».
Ως υπουργός Ανάπτυξης, το 2009, τράβηξε τον λαχνό της χρεοκοπημένης Ολυμπιακής Αεροπορίας. Μιας εταιρείας με όνομα βαρύ σαν ιστορία που, όμως, χρειαζόταν θαρραλέες πολιτικές αποφάσεις, ειδικά σε μια περίοδο όπου τα σημάδια της χρεοκοπίας στην ελληνική οικονομία ήταν περισσότερο εμφανή από ποτέ.
Και τώρα, από μια αδιόρατη πολιτική μοίρα (ή μήπως πεποίθηση του Κ. Μητσοτάκη ότι είναι ο ιδανικός να τα καταφέρει;) ο Κωστής Χατζηδάκης παίρνει στα χέρια του την «καυτή πατάτα» της ΔΕΗ.
Μιας εμβληματικής επιχείρησης που, όπως λένε οι γνωρίζοντες, αν «σκάσει» θα τινάξει στον αέρα και την ελληνική οικονομία.
Πιθανότατα ο νέος υπουργός δεν περίμενε ότι θα βρισκόταν αντιμέτωπος με ένα ακόμη «ελληνικό τέρας», με μια νέα «Ολυμπιακή», 10 χρόνια ύστερα από εκείνη την… επώδυνη εμπειρία που είχε.
Αλλωστε, κανείς δεν ξεχνά ότι λίγους μήνες μετά, την πρώτη περίοδο της αντιμνημονιακής οργής στις διαδηλώσεις, ο Κωστής Χατζηδάκης ήταν αυτός που δέχθηκε άγρια επίθεση και το ματωμένο πρόσωπό του έκανε τον γύρο του κόσμου.
Μιλώντας στις 6 Μαΐου σε ένα συνέδριο ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, είχε ο ίδιος χαρακτηρίσει τη ΔΕΗ «νέα Ολυμπιακή».
Είχε πει μάλιστα: «Δυστυχώς, όπως εξελίσσεται το πράγμα, ισχύει το "κάθε φέτος και χειρότερα". Προτάσεις που ίσχυαν το 2015 δεν ισχύουν καθόλου σήμερα».
Αυτό το déjà vu της ιστορίας τον φέρνει, λοιπόν, αντιμέτωπο με τη «βόμβα» της ΔΕΗ, όπως και τότε όπου η Ολυμπιακή ήταν έτοιμη να καταρρεύσει και να αφήσει την Ελλάδα χωρίς εθνικό αερομεταφορέα. Σύμπτωση; Αν χρεοκοπήσει η ΔΕΗ μπορεί να μείνει χωρίς εθνικό προμηθευτή ηλεκτρικού ρεύματος;
Αν ανατρέξει κανείς σ' εκείνα τα ταραγμένα χρόνια θα δει ότι ο κ. Χατζηδάκης βρέθηκε αντιμέτωπος όχι μόνο με τους συνδικαλιστές που δεν ήθελαν ούτε να κλείσει, αλλά ούτε και να ιδιωτικοποιηθεί η Ολυμπιακή.
Το bullying των συντρόφων
Το απίστευτο πολιτικό bullying που είχε δεχθεί προερχόταν κυρίως από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.Σε μια έξαρση λαϊκισμού σύντροφοι του κ. Χατζηδάκη τον κατηγορούσαν από το πρωί ως το βράδυ, χωρίς όμως ουσιαστικά επιχειρήματα. Τι να προτάξεις άλλωστε απέναντι στα νούμερα που ήταν συντριπτικά:
Η Ολυμπιακή το 2008-2009 είχε χρέος 2,4 δισ. ευρώ ενώ για κάθε χρόνο που περνούσε οι εταιρείες της επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό με 245 εκατ. ευρώ.
Αντίστοιχα, η ΔΕΗ έχει χρέος - μαμούθ 3,7 δισ. ευρώ, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των πελατών ξεπερνούν τα 2,5 δισ. ευρώ κι όταν οδεύει σε μια δεύτερη χρονιά με ετήσιες ζημιές της τάξης του 1 δισ. ευρώ.
Τότε, λοιπόν, ο κ. Χατζηδάκης είχε μπει στο στόχαστρο των βουλευτών της συμπολίτευσης που τον κατηγορούσαν για κακές επιλογές που οδηγούν στο κλείσιμο της εταιρείας.
Ελεγε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών, Ι. Βαρβιτσιώτης: «Από εδώ και πέρα η ευθύνη της κυβέρνησης είναι μεγάλη για κακούς χειρισμούς. Αν γίνουν κακοί χειρισμοί είναι αποκλειστική ευθύνη της παρούσης κυβερνήσεως και προσωπικά του Κωστή Χατζηδάκη. Ελπίζω να μη γίνει».
Ο τότε γενικός γραμματέας της ΔΑΚΕ, Κ. Πουπάκης, ζήτησε να υπάρξει μια πολιτική λύση ώστε να συνεχίσει να «πετάει ψηλά το σύμβολο του Ελληνισμού».
Σε θέση άμυνας ο κ. Χατζηδάκης, προσπαθούσε να υπερασπιστεί το σχέδιο αναδιάρθρωσης που προωθούσε και που ουσιαστικά προέβλεπε την απαγκίστρωση της Ολυμπιακής από το Δημόσιο μέσω της ιδιωτικοποίησης.
Αρχικά η τότε κυβέρνηση προωθούσε τη μαζική αναδιάρθρωση της εταιρείας μέσω της «Πάνθεον Αερογραμμές», σχέδιο που τελικά κατέρρευσε λίγους μήνες μετά. Την άνοιξη του 2009 η Ολυμπιακή περνά στα χέρια της MIG και του μακαρίτη πλέον επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου.
Επειτα από 35 χρόνια δημόσιας κτήσης και 10 χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών πώλησης οι διάσημοι σε όλο τον κόσμο πέντε κύκλοι της Ολυμπιακής περνούσαν σε ιδιωτικά χέρια.
Επανάληψη του έργου;
Και τώρα ο Κωστής Χατζηδάκης θα είναι ο κεντρικός πρωταγωνιστής ενός σίριαλ που ξεκίνησε από την πρώτη κιόλας ημέρα της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης. Ο «καυτός» φάκελος της ΔΕΗ είναι πάνω πάνω στις προτεραιότητες, τα πρώτα ραντεβού με τη διοίκηση και τους εμπλεκόμενους ξεκίνησαν και ο δρόμος της επιβίωσης της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας περνά από το υπουργείο Ενέργειας.Η «νέα Ολυμπιακή» είναι εδώ και δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιστρέφουν στο πρόσφατο παρελθόν, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε το σχέδιο δημιουργίας της «μικρής ΔΕΗ».
Την πώληση δηλαδή δύο λιγνιτικών συγκροτημάτων που περιλάμβαναν τρεις μονάδες εν λειτουργία, μία άδεια για την κατασκευή νέας, τρεις υδροηλεκτρικές μονάδες και μία μονάδα συνδυασμένου κύκλου φυσικού αερίου. Το κράτος θα εισέπραττε έως και 2 δισ. ευρώ, όμως, για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προτεραιότητα ήταν να μη φανεί η εικόνα ενός αριστερού κόμματος που «ξεπουλάει» τα ασημικά.
Και σήμερα παρέδωσε μια εταιρεία στο χείλος του γκρεμού και τον Κωστή Χατζηδάκη να αναρωτιέται αν η μοίρα του τον φέρνει μπροστά σε τόσο μεγάλες προκλήσεις, με υψηλό πολιτικό ρίσκο.
(Τα Νέα)
