Το επόμενο κεφάλαιο στο «βιβλίο οδηγιών» για την διαχείριση των έργων ΑΠΕ και την συμμόρφωσή τους με την ομαλή λειτουργία του δικτύου επιχειρεί να «γράψει» ο ΑΔΜΗΕ, με τους ΦοΣΕ να καλούνται, εξ αντικειμένου, να διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο σε αυτή την διαδικασία.
Ως γνωστόν αυτή την στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η εγκατάσταση συστημάτων τηλεχειρισμού στο σύνολο των πάρκων ΑΠΕ που μέχρι πρότινος – ελλείψει των συστημάτων – η μόνη δυνατότητα παρέμβασης εξασφαλιζόταν χειροκίνητα επί του πεδίου.
Η ολοκλήρωση του εν λόγω εγχειρήματος – προβλέπεται μέχρι τα τέλη του χρόνου – θα επιτρέψει την καλύτερη αποτύπωση της διεσπαρμένης «πράσινης» ηλεκτροπαραγωγής στα «ταμπλό» του Διαχειριστή κύρια από το δίκτυο διανομής, ωστόσο, όπως διευκρινίζουν αρμόδιες πηγές, δεν αρκεί για την ασφαλή λειτουργία του συστήματος σε συνθήκες αυξανόμενης διείσδυσης ΑΠΕ.
Αρχικά ο Διαχειριστής, όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, σχεδιάζει να καλέσει σε συνάντηση τους ΦοΣΕ μέσα στην επόμενη εβδομάδα προκειμένου να δει που βρίσκεται η διαδικασία εγκατάστασης των set-point και πολύ περισσότερο να διαπιστώσει την «ετοιμότητα» των ΦοΣΕ στη διαχείριση του χαρτοφυλακίου τους.
Βέβαια, η συζήτηση δεν σταματάει εκεί παρά ξεκινάει, δεδομένου ότι τα τεχνικά μέσα συνιστούν το ένα σκέλος της εξίσωσης με το άλλο να αφορά στο «σκεπτικό» βάσει του οποίου θα λειτουργήσουν αυτά σε πραγματικές συνθήκες. «Χρειάζονται τα τεχνικά μέσα αλλά χρειάζεται και ένα σκεπτικό για να λειτουργήσουν αποτελεσματικά», ανέφερε χαρακτηριστικά πηγή με γνώση του θέματος.Αναλυτικότερα, η προσέγγιση του Διαχειριστή εδράζεται στα πρότυπα του παλαιού συστήματος με ορισμένες μεγάλες θερμικές μονάδες να επιτρέπουν τις αναγκαίες κεντρικές παρεμβάσεις σύμφωνα με τις ανάγκες. Οι θερμικές μονάδες δίνουν προοδευτικά την θέση τους στις διεσπαρμένες μονάδες «πράσινης» ενέργειας ωστόσο, όπως επισημαίνουν αρμόδιες πηγές, η ανάγκη κεντρικής διαχείρισης της παραγωγής και του συστήματος δεν εκλείπει παρά πολλαπλασιάζεται.
Αν και δεν πρόκειται για εύκολο εγχείρημα με την σχετική συζήτηση μόλις να ανοίγει, το βασικό «σκεπτικό» του Διαχειριστή εστιάζει στην δυνατότητα διασφάλισης περισσότερων πληροφοριών από την παραγωγή προς τον Διαχειριστή που επιτρέπουν την καλύτερη δυνατή αποτύπωση του τεχνικού interface σε πραγματικό χρόνο.
Ενδεικτικά, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ, Μάνος Μανουσάκης, μιλώντας την Τρίτη στο συνέδριο 8th InvestGR, ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «Θα πρέπει οι Φορείς Σωρευτικής Εκπροσώπησης να μπορέσουν να λειτουργούν σε τεχνικό επίπεδο τα portfolio που έχουν προκειμένου η διαχείριση του συστήματος να μοιάζει με την διαχείριση του πιο ευέλικτου συστήματος, του παλαιού συστήματος με μονάδες ορυκτών πόρων και επομένως να μην έχουμε αυτές τις πιθανότητες να συμβούν ατυχή γεγονότα όπως συνέβησαν σε άλλες χώρες».
Η συζήτηση, όπως διευκρινίζουν αρμόδιες πηγές, αφορά συστήματα αυτοματισμού για την ανταλλαγή πληροφοριών που επιτρέπουν στον διαχειριστή του συστήματος να έχει εικόνα για το σύνολο της διεσπαρμένης παραγωγής, γεγονός που με την σειρά του θα του επιτρέπει να διαμοιράζει «ομαδοποιημένα» -κατά το ιδανικό σενάριο – τις εντολές περικοπών, αύξησης ή μείωσης της παραγωγής στους συμμετέχοντες.
Σε αυτή την κατεύθυνση, τα συστήματα ελέγχου θα πρέπει να δομούνται στη βάση των τεχνικών κανόνων με την εκκαθάριση να έρχεται να επιλύσει και να αποκαταστήσει τα υπόλοιπα. Μια τέτοια πρακτική μεταφράζεται σε ένα πιθανό σενάριο με την περικοπή παραγωγής πάρκων ΑΠΕ ακόμη και με προτεραιότητα κατανομής αν αυτά συνεισφέρουν καθοριστικά στην υπερφόρτωση μιας τοπικής γραμμής, με την «αποκατάσταση» της αδικίας να επιλύεται κατά την εκκαθάριση.
Σε διαφορετική περίπτωση και σεβόμενος την προτεραιότητα κατανομής, ο ΑΔΜΗΕ ή ο ΔΕΔΔΗΕ, σε ένα τέτοιο σενάριο, θα πρέπει να περικόψει τα πιο πίσω έργα προκειμένου να «ανακουφίσει» το σύστημα, γεγονός που αφενός δεν συνιστά την βέλτιστη πρακτική από την σκοπιά της ασφάλειας του συστήματος και αφετέρου ενδέχεται να κοστίσει περισσότερο σε περικοπές «πράσινης» ηλεκτροπαραγωγής.
Σε κάθε περίπτωση, όπως προαναφέρθηκε, η συζήτηση βρίσκεται σε πρωτόλειο ακόμη επίπεδο με τον Διαχειριστή να σχεδιάζει να μελετήσει αντίστοιχες πρακτικές από άλλες αγορές και με επίγνωση ότι το όλο θέμα καθίσταται αρκετά πιο σύνθετο με την εισδοχή και των μπαταριών στο σύστημα.
Το επικρατέστερο σενάριο για την ώρα θέλει το μοντέλο να μένει σε λογική «αναλογικά με την παραγωγή», δηλαδή στην απλή εκδοχή του, καθώς κάθε επόμενο βήμα πέρα από αυτό απαιτεί κατ’ ελάχιστον την «αρωγή» των Φορέων Σωρευτικής Εκπροσώπησης που πλέον θα πρεσβεύουν στην αγορά καθοριστικά μερίδια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ως χαρτοφυλάκια.
