Επίθεση από αριστερή εφημερίδα στον Ν. Φωτόπουλο

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ των ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙ:

Συντάκτης: 

Νίκος Ασημακόπουλος 

http://www.efsyn.gr/arthro/homo-fotopulus

     

Ο Φωτόπουλος κερνάει εδώ και μερικές μέρες «ξιδάκι» όσους δεν συμφωνούν μαζί του. Βγάζει μαγκιά 42 καρατίων και μας φτύνει στα μούτρα. Και φυσικά κανένας δεν τον ενοχλεί. Δημοκρατία έχουμε... Ξέρει ότι δεν είναι μόνος του. Υπάρχουν χιλιάδες που τον αποθεώνουν. «Πρώτη φορά Αριστερά» έχουμε, οπότε το είδος ευδοκιμεί και θάλλει, όπως μας έλεγαν στο σχολείο. Ανθρωποι που απέκτησαν δουλειά και ρόλο με το σημείωμα ενός υπουργού ή βουλευτή παλιότερα, βρήκαν μπροστά.. τους τον μήνα που θρέφει τους άλλους έντεκα και έγιναν γενικοί δερβέναγες της κάθε κρατικοδίαιτης επιχείρησης (που τη λένε χάριν αστεϊσμού... δημόσια!) παριστάνοντας τους αγωνιστές. Οποιος έτυχε να περάσει, έστω για λίγο, από την ΕΡΤ, τη ΔΕΗ ή παλιότερα την Ολυμπιακή, τους ξέρει καλά. Πήγαν «συστημένοι» και κόλλησαν με μεγάλη ευκολία. Ανάλογα παίζουν τα παιχνίδια τους, πάντα στο όνομα του εργαζόμενου λαού, από τη στιγμή που νομίζουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Αποτέλεσμα; Επιχειρήσεις, που έχουν υποχρεωτικούς πελάτες όλους του Ελληνες, να μπαίνουν μέσα και να αναγκάζονται κάθε τρεις και λίγο σε αυξήσεις για να μη φαλιρίσουν. Μέσα σε τέτοιο περιβάλλον δημιουργήθηκε σιγά σιγά αυτό το νέο είδος «μαρξιστή επαναστάτη» ελληνικών προδιαγραφών, που είναι έτοιμος να... θυσιάσει (πάντα στη θεωρία) ακόμη και τη... ζωή του για τα δικαιώματα του απλού κόσμου. Και δεν είναι ένας ή δύο, αλλά πολύ περισσότεροι. Μεγάλο τους όπλο ο συνδικαλιστικός ή όποιος άλλος τσαμπουκάς μαζί με «σκληρή» επιχειρηματολογία για να δείχνουν όσο πιο «ασυμβίβαστοι» γίνεται! Αν τους ρωτήσεις πόσο δούλεψαν στη ζωή τους κι αν με τα προσόντα που έχουν θα μπορούσαν να σταθούν, έστω και ένα μήνα, σε ιδιωτική επιχείρηση, θα δυσκολευτούν να σου απαντήσουν. Ομως είναι εκείνοι που «ξέρουν»! Κι αφού «ξέρουν», τα χώνουν σε όσους δεν συμφωνούν μαζί τους. Το ήθος τους βγαίνει κυρίως από τη φρασεολογία τους. Γι’ αυτό και δεν συμφωνώ με εκείνους που λένε ότι κακώς τους δίνουν χώρο, βήμα και δημοσιότητα. Ισα ίσα που πρέπει να τους αφήνουμε να μιλάνε. Οσο περισσότερο φωνάζουν τόσο αποκαλυπτικότερο το στριπτίζ. Οχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για εκείνο το είδος πολιτικού-συνδικαλιστή ή ό,τι άλλο που επενδύει στην κάστα των ανθρώπων που εξυπηρετεί, κι αφήνει όλους τους άλλους να ψάχνουν... ξίδι. Ειδικότερα ο Φωτόπουλος, το μόνο για το οποίο φάνηκε να ενδιαφέρεται είναι ο «αγώνας» του να πάρουν τις αυξησούλες τους μόνο οι δικοί του πελάτες, που δεν είναι καν όλοι οι υπάλληλοι της ΔΕΗ. Κι όπως είναι απολύτως... φυσιολογικό ρίχνει κι ένα... χέσιμο στους υπόλοιπους. Τους κατηγορεί ότι δεν θέλουν τα 751 ευρώ κατώτερο μισθό γιατί είναι «ύαινες που ξεσκίζουν τις σάρκες μας». Τους κατατάσσει σ’ εκείνους που ήθελαν να πουλήσουν τη ΔΕΗ, που δεν γουστάρουν να ξανανοίξει η ΕΡΤ ή που τους αρέσει να βλέπουν τις καθαρίστριες στο πεζοδρόμιο της Καραγεώργη Σερβίας... Ετσι. Αυθαίρετα. Μόνο και μόνο επειδή δεν γουστάρουν το στιλάκι του και τη συμπεριφορά του... Αλλά είπαμε... Η πολιτική ζωή εξακολουθεί να ανέχεται κάτι τέτοιους τιτανοτεράστιους. Απόδειξη ότι τους βλέπουμε φυτρωμένους παντού. Από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν από λίγες μέρες κουβέντιαζα με πρώην ΠΑΣΟΚο βουλευτή. Κάποια στιγμή μού είπε ότι πήγε με τον Τσίπρα επειδή ήξερε ότι θα βγει. «Πάω εκεί που ξέρω ότι θα εκλεγώ». Δεν λέω το όνομά του, γιατί η κουβέντα ήταν ιδιωτική και δεν έχω δικαίωμα να τη χρησιμοποιήσω. Δεν σημαίνει όμως πως δεν υπάρχει. Μάλιστα, είναι ένας απ’ αυτούς που ύστερα από τόση φασαρία αρνούνται να μείνουν χωρίς αυτοκίνητο που θα το πληρώνουμε εμείς. Οπως δεν θέλουν να απελευθερώσουν τον έναν από τους δύο αστυνομικούς που τους προσέχουν. Ας φωνάζει ο πρωθυπουργός. Σκασίλα τους! Τα ιερά και τα όσια δεν μπορεί να τα πειράζει κανείς... Και για να καταλάβετε γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα με τη νοοτροπία που στήθηκε από το ‘81 και γιγαντώθηκε από το ’85 και ύστερα, οι μισοί από τους αστυνομικούς που βρίσκονταν δίπλα σε βουλευτές μετατέθηκαν σε κάποιες υπηρεσίες που διάλεξαν οι ίδιοι και όχι σε αστυνομικά τμήματα ή τμήματα ασφαλείας. Οι υπόλοιποι πήγαν σε διάφορα γραφεία κι από κει πήραν πάλι απόσπαση και ξαναγύρισαν στην «προστασία πολιτικών προσώπων»! Είμαστε τελικά μια κοινωνία που ακόμη και τα απλά βύσματα βρίσκουν τρόπους να επιβιώνουν με όλες τις καταστάσεις χωρίς κανένας να διαμαρτύρεται...