Η Δούρου, ο Τσακαλώτος, η Αυγή και τα κινήματα

από το energypress.gr
Απευθύνομαι σε αναγνώστες που ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε, οπότε δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για το ότι αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής χωρίς Ανανεώσιμη Ενέργεια δεν μπορεί να υπάρξει. Τούτου δοθέντος λοιπόν:
Με άρθρο της στην Αυγή η Ρένα Δούρου πανηγυρίζει διότι η συνεργασία με το επιτελείο του "αριστερού" Σάντερς οδήγησε στο νέο πράσινο πρόγραμμα του δημοκρατικού υποψήφιου στις ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, το οποίο «στοχεύει στην πλήρη απανθρακοποίηση της οικονομίας της ενέργειας έως το 2035».
Στο ίδιο φύλλο η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει με τίτλους τύπου «Κινήματα ενάντια στα αιολικά σε όλη τη χώρα» για το γεγονός ότι «σε όλες σχεδόν τις περιοχές, τόσο σ΄αυτές που έχει προχωρήσει η εγκατάσταση αιολικών πάρκων, όσο και σ΄αυτές που βρίσκονται ακόμα τα έργα επί
χάρτου, έχουν γεννηθεί κινήματα πολιτών» που αντιδρούν. Αφιερώνει μάλιστα η εφημερίδα 4 ολόκληρες σελίδες για να ακουστεί η φωνή των κινημάτων, τα οποία στη καλύτερη περίπτωση δομούνται επί του ατράνταχτου επιχειρήματος «Η δική μας περιοχή είναι ιδιαίτερη, ας πάνε αλλού οι ΑΠΕ» και στη χειρότερη επί μύθων και τερατολογιών, ων ουκ έστι αριθμός.
Θα μου πείς, άλλο η αλλοδαπή, άλλο η ημεδαπή. Οι Αμερικανοί ψηφίζουν στις ΗΠΑ ενώ τα κινήματα συγκροτούνται από ψηφοφόρους στην Ελλάδα, των οποίων βεβαίως η ψήφος είναι πολύτιμη. Σωστά, αλλά επ΄αυτού απαντάει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (πάντα στο ίδιο φύλλο της Αυγής): «Το κόμμα έχει και έναν παιδαγωγικό ρόλο, μεταλαμπαδεύει αξίες. Ένα κόμμα της Αριστεράς δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του έναν απλό αποδέκτη αιτημάτων, αν δεν τα ιεραρχεί και δεν τα ενσωματώνει σε μια ανάλυση».
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα. Είναι πολύς πλέον ο κόσμος, ειδικά στη νεολαία (βλέπε φαινόμενο Γκρέτα), που αξιολογεί το θέμα της κλιματικής αλλαγής όπως πράγματι είναι. Ως το κεντρικό οικολογικό και περιβαλλοντικό πρόβλημα για το οποίο απαιτούνται άμεσες και ριζοσπαστικές λύσεις. Αν είσαι ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που μέχρι πριν λίγες εβδομάδες συζητούσε μέχρι και την προσθήκη του όρου «Πράσινη Συμμαχία» στον τίτλο του, και δεν βλέπεις τη δυναμική που μπορούν να έχουν οι καθαρές και ριζοσπαστικές πολιτικές στον τομέα αυτό, κινδυνεύεις να χρίσεις τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως τον εν Ελλάδι πολιτικό εκπρόσωπο της διεθνούς οικολογικής πρωτοπορίας...