Η κυβέρνηση της ΝΔ με το νόμο που ψήφισε πρόσφατα στη Βουλή επιμένει
στην απόφασή της να εκποιήσει τον ΑΔΜΗΕ. Άλλωστε αυτή ήταν η σταθερή
επιδίωξη της όταν πριν από έξι χρόνια (κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου)
αποφάσισε να προχωρήσει στην εκποίηση του 66% της εταιρίας μέσω του Ν.
4237/14. Έναν νόμο που ακύρωσε η κυβέρνηση Τσίπρα προκειμένου να
διατηρηθεί ο δημόσιος έλεγχος στο Δίκτυο Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας
της χώρας μας.
Παρόλα αυτά ο αρχηγός της ΝΔ το 2017 , όταν παρουσίαζε την πρόταση του κόμματος του για την Ενέργεια, ήταν ξεκάθαρος. Υποστήριζε «την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ σε ποσοστό 66%, ως μέσο άντλησης κεφαλαίων τόσο για την αποκατάσταση της ρευστότητας της Δ.Ε.Η. όσο και για την πραγματοποίηση των απαραίτητων επενδύσεων για το δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας».
Μόνο που η πρόταση της ΝΔ ήταν και παραμένει ένα μνημείο «τυφλής προσήλωσης» σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, που απεχθάνεται την ύπαρξη επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο, η οποία πάντως δεν έχει πολλούς οπαδούς στην Ευρώπη. Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι διαχειριστές των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας είναι υπό δημόσιο έλεγχο ενώ σε άλλες καταγράφεται μια τάση «επιστροφής» και επαναφοράς από τον ιδιωτικό τομέα.
Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Βασίζεται στην ανάγκη διασφάλισης του ελέγχου μιας βασικής και κρίσιμης υποδομής, όπως είναι τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, σε αντίθεση με την «τυχοδιωκτική» λογική των ιδιωτικών εταιριών. Σε κάθε περίπτωση οι βασικές υποδομές κάθε χώρας και ειδικά εκείνες που συνδέονται με την προσφορά αγαθών και υπηρεσιών που θεωρούνται βασικά αγαθά , όπως η υγεία, το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό, χρειάζεται να λειτουργούν υπό δημόσιο έλεγχο στη βάση ενός συγκεκριμένου πλαισίου που εξασφαλίζει την πρόσβαση των πολιτών σε αυτά.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει να αρνείται το βασικό ρόλο του δημοσίου στην εξυπηρέτηση των βασικών κοινωνικών αναγκών. Ακόμα
και τώρα, εν μέσω πανδημίας και την ώρα που σε όλο τον κόσμο αποδείχθηκε χωρίς καμιά αμφιβολία ο κρίσιμος ρόλος των δημόσιων
υπηρεσιών υγείας.
Η κυβέρνηση αρνείται , ακόμη, να αξιοποιήσει τις επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα , όπως ο ΑΔΜΗΕ , στην προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης και εξόδου της χώρας μας από τη δεκαετή οικονομική κρίση. Είναι μια αδιέξοδη πολιτική που δείχνει παράλληλα και το ιδεολογικό αδιέξοδο της ΝΔ στο συγκεκριμένο θέμα.
Όμως γιατί επιμένει η κυβέρνηση της ΝΔ στην πώληση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας;
Ποιος θα κερδίσει από την «περαιτέρω ιδιωτικοποίηση» του ΑΔΜΗΕ; Το δημόσιο, η ίδια η εταιρία ή μήπως οι καταναλωτές; Τίποτα από όλα αυτά.Μόνος κερδισμένος θα είναι ο ιδιώτης που θα αποκτήσει με ελάχιστο κόστος μια εταιρία με πάγια δισεκατομμυρίων ευρώ, με εξασφαλισμένη κερδοφορία και παράλληλα με συμμετοχή σε επενδύσεις αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ για τις οποίες δεν θα προσφέρει ούτε σεντς (καθώς ήδη η χρηματοδότηση των επενδύσεων του ΑΔΜΗΕ είναι εξασφαλισμένη)!
Συνεπώς η δήλωση του αρμόδιου υπουργού στη Βουλή πως «η περαιτέρω αποκρατικοποίηση θα μας βοηθήσει να έχουμε περαιτέρω κεφάλαια στον ΑΔΜΗΕ για να βγει καλύτερα το επενδυτικό πρόγραμμα του ΑΔΜΗΕ» είναι προσχηματική και μάλλον απευθύνεται σε αφελείς! Ο ΑΔΜΗΕ όπως και ο ΔΕΔΔΗΕ (για τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιφυλάσσει ανάλογη τύχη και μάλιστα με το ίδιο αποτυχημένο επιχείρημα) ασκούν μονοπωλιακή δραστηριότητα και έχουν διασφαλισμένη κερδοφορία. Η μείωση της συμμετοχής του Δημοσίου ή η εκποίηση των παγίων τους συνιστούν «έγκλημα» σε βάρος της δημόσιας περιουσίας αλλά και σε βάρος των Ελλήνων καταναλωτών.
Για όσους πιστεύουν ότι είναι «αναχρονισμός» ο έλεγχος του δημοσίου ας συμβουλευτούν τον παρακάτω πίνακα που περιλαμβάνει τους αντίστοιχους, με τον Ελληνικό ΑΔΜΗΕ, Διαχειριστές ( TSO) σε 16 ευρωπαϊκές χώρες.
Γαλλία: (RTE: Η Reseau de Transport d’ Electricite είναι ο μεγαλύτερος
Ευρωπαϊκός TSO, θυγατρική της EDF)
Αυστρία: (APG: Είναι 100% θυγατρική της Verbund)
Ιρλανδία: (EirGrid plc: Είναι κρατική εταιρεία.)
Σλοβακία: (SEPS: Ο TSO της Σλοβακίας είναι κρατική εταιρεία.)
Σλοβενία: (ELES: Ο TSO Σλοβενίας είναι κρατική εταιρεία.)
Εσθονία: (Eleringas: O TSΟ της Εσθονίας είναι κρατική εταιρεία)
Κύπρος: (ΔΣΜ: Ο TSO της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι κρατική
εταιρεία)
Πολωνία: (PSE S.A. : O TSO της Πολωνίας είναι κρατική εταιρεία.)
Ρουμανία: (Transelectrica: Το κράτος κατέχει το 58,7% των μετοχών.)
Τσεχία: (CEPS: O TSO της Τσεχίας είναι κρατική εταιρεία.)
Ουγγαρία: (MAVIR: Ο TSO της Ουγγαρίας είναι θυγατρική της Κρατικής
Ηλεκτρικής Εταιρείας MVM Hungarian Electricity)
Σουηδία: (SVENSKA KRAFTNAT: O TSO της Σουηδίας είναι κρατική
εταιρεία.)
Βουλγαρία: (ESO: Θυγατρική της Κρατικής Ηλεκτρικής Εταιρείας)
Δανία: (ENERGINET DK : O TSO της Δανίας είναι κρατική Εταιρεία)
Λιθουανία: (LITGRID: Το 97,5% των μετοχών του TSO της Λιθουανίας το
κατέχει η κρατική εταιρεία EPSO – GUAB,)
Λετονία: (Augstspriegnuya tlks: Μοναδικός μέτοχος του TSO είναι το
κράτος της Λετονίας.)
Γιώργος Αδαμίδης
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ
(Το Παρόν της Κυριακής)
Παρόλα αυτά ο αρχηγός της ΝΔ το 2017 , όταν παρουσίαζε την πρόταση του κόμματος του για την Ενέργεια, ήταν ξεκάθαρος. Υποστήριζε «την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ σε ποσοστό 66%, ως μέσο άντλησης κεφαλαίων τόσο για την αποκατάσταση της ρευστότητας της Δ.Ε.Η. όσο και για την πραγματοποίηση των απαραίτητων επενδύσεων για το δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας».
Μόνο που η πρόταση της ΝΔ ήταν και παραμένει ένα μνημείο «τυφλής προσήλωσης» σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, που απεχθάνεται την ύπαρξη επιχειρήσεων υπό δημόσιο έλεγχο, η οποία πάντως δεν έχει πολλούς οπαδούς στην Ευρώπη. Στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι διαχειριστές των δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας είναι υπό δημόσιο έλεγχο ενώ σε άλλες καταγράφεται μια τάση «επιστροφής» και επαναφοράς από τον ιδιωτικό τομέα.
Η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία. Βασίζεται στην ανάγκη διασφάλισης του ελέγχου μιας βασικής και κρίσιμης υποδομής, όπως είναι τα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, σε αντίθεση με την «τυχοδιωκτική» λογική των ιδιωτικών εταιριών. Σε κάθε περίπτωση οι βασικές υποδομές κάθε χώρας και ειδικά εκείνες που συνδέονται με την προσφορά αγαθών και υπηρεσιών που θεωρούνται βασικά αγαθά , όπως η υγεία, το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό, χρειάζεται να λειτουργούν υπό δημόσιο έλεγχο στη βάση ενός συγκεκριμένου πλαισίου που εξασφαλίζει την πρόσβαση των πολιτών σε αυτά.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει να αρνείται το βασικό ρόλο του δημοσίου στην εξυπηρέτηση των βασικών κοινωνικών αναγκών. Ακόμα
και τώρα, εν μέσω πανδημίας και την ώρα που σε όλο τον κόσμο αποδείχθηκε χωρίς καμιά αμφιβολία ο κρίσιμος ρόλος των δημόσιων
υπηρεσιών υγείας.
Η κυβέρνηση αρνείται , ακόμη, να αξιοποιήσει τις επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα , όπως ο ΑΔΜΗΕ , στην προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης και εξόδου της χώρας μας από τη δεκαετή οικονομική κρίση. Είναι μια αδιέξοδη πολιτική που δείχνει παράλληλα και το ιδεολογικό αδιέξοδο της ΝΔ στο συγκεκριμένο θέμα.
Όμως γιατί επιμένει η κυβέρνηση της ΝΔ στην πώληση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας;
Ποιος θα κερδίσει από την «περαιτέρω ιδιωτικοποίηση» του ΑΔΜΗΕ; Το δημόσιο, η ίδια η εταιρία ή μήπως οι καταναλωτές; Τίποτα από όλα αυτά.Μόνος κερδισμένος θα είναι ο ιδιώτης που θα αποκτήσει με ελάχιστο κόστος μια εταιρία με πάγια δισεκατομμυρίων ευρώ, με εξασφαλισμένη κερδοφορία και παράλληλα με συμμετοχή σε επενδύσεις αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ για τις οποίες δεν θα προσφέρει ούτε σεντς (καθώς ήδη η χρηματοδότηση των επενδύσεων του ΑΔΜΗΕ είναι εξασφαλισμένη)!
Συνεπώς η δήλωση του αρμόδιου υπουργού στη Βουλή πως «η περαιτέρω αποκρατικοποίηση θα μας βοηθήσει να έχουμε περαιτέρω κεφάλαια στον ΑΔΜΗΕ για να βγει καλύτερα το επενδυτικό πρόγραμμα του ΑΔΜΗΕ» είναι προσχηματική και μάλλον απευθύνεται σε αφελείς! Ο ΑΔΜΗΕ όπως και ο ΔΕΔΔΗΕ (για τον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιφυλάσσει ανάλογη τύχη και μάλιστα με το ίδιο αποτυχημένο επιχείρημα) ασκούν μονοπωλιακή δραστηριότητα και έχουν διασφαλισμένη κερδοφορία. Η μείωση της συμμετοχής του Δημοσίου ή η εκποίηση των παγίων τους συνιστούν «έγκλημα» σε βάρος της δημόσιας περιουσίας αλλά και σε βάρος των Ελλήνων καταναλωτών.
Για όσους πιστεύουν ότι είναι «αναχρονισμός» ο έλεγχος του δημοσίου ας συμβουλευτούν τον παρακάτω πίνακα που περιλαμβάνει τους αντίστοιχους, με τον Ελληνικό ΑΔΜΗΕ, Διαχειριστές ( TSO) σε 16 ευρωπαϊκές χώρες.
Γαλλία: (RTE: Η Reseau de Transport d’ Electricite είναι ο μεγαλύτερος
Ευρωπαϊκός TSO, θυγατρική της EDF)
Αυστρία: (APG: Είναι 100% θυγατρική της Verbund)
Ιρλανδία: (EirGrid plc: Είναι κρατική εταιρεία.)
Σλοβακία: (SEPS: Ο TSO της Σλοβακίας είναι κρατική εταιρεία.)
Σλοβενία: (ELES: Ο TSO Σλοβενίας είναι κρατική εταιρεία.)
Εσθονία: (Eleringas: O TSΟ της Εσθονίας είναι κρατική εταιρεία)
Κύπρος: (ΔΣΜ: Ο TSO της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι κρατική
εταιρεία)
Πολωνία: (PSE S.A. : O TSO της Πολωνίας είναι κρατική εταιρεία.)
Ρουμανία: (Transelectrica: Το κράτος κατέχει το 58,7% των μετοχών.)
Τσεχία: (CEPS: O TSO της Τσεχίας είναι κρατική εταιρεία.)
Ουγγαρία: (MAVIR: Ο TSO της Ουγγαρίας είναι θυγατρική της Κρατικής
Ηλεκτρικής Εταιρείας MVM Hungarian Electricity)
Σουηδία: (SVENSKA KRAFTNAT: O TSO της Σουηδίας είναι κρατική
εταιρεία.)
Βουλγαρία: (ESO: Θυγατρική της Κρατικής Ηλεκτρικής Εταιρείας)
Δανία: (ENERGINET DK : O TSO της Δανίας είναι κρατική Εταιρεία)
Λιθουανία: (LITGRID: Το 97,5% των μετοχών του TSO της Λιθουανίας το
κατέχει η κρατική εταιρεία EPSO – GUAB,)
Λετονία: (Augstspriegnuya tlks: Μοναδικός μέτοχος του TSO είναι το
κράτος της Λετονίας.)
Γιώργος Αδαμίδης
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ
(Το Παρόν της Κυριακής)
